Blogger Template by Blogcrowds.




ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 4 ΑΠΡΙΛΗ 6μμ ΣΤΟ ΕΚΘ

Δύο χρόνια διαρκούς επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους, δύο χρόνια διαρκούς κινητοποίησης των εργαζομένων ενάντια στα αντεργατικά μέτρα. Δεν πρόκειται απλά για χειροτέρευση, έστω και μεγάλη, των όρων εργασίας και διαβίωσης του λαού. Δεν πρόκειται για μια στενωπό που θα διαρκέσει κάποια χρόνια, έστω και πολλά, και μετά θα επανακάμψουμε. Πρόκειται για ιστορική ανατροπή των όρων ύπαρξης της εργατικής τάξης. Μας γυρνάνε στο1850 για να δουλεύουμε από ήλιο σε ήλιο, για ένα κομμάτι ψωμί. Αλλιώς, μας πετάνε στην ανεργία και την περιθωριοποίηση μιας και το σύστημα δεν μας χρειάζεται όλους.

Mε το νέο μνημόνιο που ψηφίστηκε στις 12 Φλεβάρη, ενώ η Βουλή πολιορκούνταν από εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, οι εργοδότες έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν τις αποδοχές των εργαζομένων μονομερώς στα όρια που ορίζουν οι κλαδικές συμβάσεις ακόμα και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου. Για τον κλάδο μας αυτό πρακτικά σημαίνει πως μετά τις 14/5, οπότε και τελειώνει η λεγόμενη μετενέργεια, οι αποδοχές μας μπορούν να «κλειδώσουν» στα κατώτατα όρια της κλαδικής σύμβασης του 2010-2011 για όσους εργοδότες συμμετέχουν στις εργοδοτικές οργανώσεις ή σε αυτή του 2009 για όσους δεν συμμετέχουν (ήδη το 30% των αφεντικών του κλάδου έχουν αποχωρήσει από τις εργοδοτικές ενώσεις τους). Για την ακρίβεια ο μισθός μας πλέον θα υπολογίζεται στο κλιμάκιο που αντιστοιχεί στα χρόνια προϋπηρεσίας μας στον ίδιο ή άλλο εργοδότη και θα παγώνει σε αυτό το επίπεδο για όσο χρόνο η ανεργία θα είναι ανώτερη του 10%. Και αυτό, το λεγόμενο επίδομα ωρίμανσης, είναι ένα από τα 4 επιδόματα που αναγνωρίζονται. Tα υπόλοιπα 3 είναι το επίδομα πτυχίου, το επίδομα τέκνων (για όσους έχουν από 2 παιδιά και πάνω) και το επίδομα επικινδυνότητας. Και βέβαια ούτε λόγος να γίνεται για επιχειρήσεις που δεν εφαρμόζουν την κλαδική μας σύμβαση αφού ειδικά για αυτούς τους συναδέλφους το σενάριο γίνεται ακόμα χειρότερο καθώς οι αποδοχές τους μπορούν να προσαρμοστούν στη μείωση του 22% του βασικού μισθού που ορίζει η τελευταία Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση.

Όμως ακόμα και αυτή την τελευταία προστασία της έστω κουτσουρεμένης κλαδικής σύμβασης οι εργοδότες μπορούν να βρουν τον τρόπο για να την ξεπεράσουν. Ο τρόπος αυτός λέγεται ατομική σύμβαση εργασίας. Έτσι ο εργοδότης εκβιάζοντας τη σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου μπορεί να συνάψει σύμβαση με την οποία θα δέχεται να δουλεύει με αποδοχές που ορίζει η Ε.Γ.Σ.Σ. και μάλιστα ακόμα και με τις μειώσεις που ορίζει το μνημόνιο 2.


Είναι προφανές πως μια τέτοια πραγματικότητα δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, οδηγώντας τους εργασιακούς χώρους στον κανιβαλισμό. Η μόνη απάντηση σε όλες αυτές τις μεθοδεύσεις δεν μπορεί παρά να είναι μόνο μια: Καμία αποδοχή ατομικής σύμβασης εργασίας να μην γίνει αποδεκτή και κανένας συνάδελφος να μη διαπραγματευτεί μόνος του τους όρους της σφαγής του. Να μην επιτρέψουμε καμία απόλυση. Να μην συναινέσουμε στους όρους της εξαθλίωσης που θέλουν να μας επιβάλλουν. Απάντηση υπάρχει και βρίσκεται στη δημιουργία συνελεύσεων στους εργασιακούς χώρους. Σε συντονισμό με το κλαδικό σωματείο να διεκδικήσουμε συλλογικά την αξιοπρέπειά μας και την επιβίωσή μας. Τώρα περισσότερο από ποτέ είναι κρίσιμο όλοι μας να επανεφεύρουμε την συλλογικότητα και την διεκδίκηση στην καθημερινότητά μας, στους χώρους δουλειάς μας, στον μεμονωμένο εργοδότη μας.


Ως Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής σήμερα Τετάρτη 21/3 προχωρήσαμε σε παρέμβαση στην “ΣΥΝ ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ - ΑΛΛΗ ΔΙΑ-ΜΑΡΤΥΡΙΑ” που γίνεται με πρωτοβουλία-συμμετοχή μεγάλης μερίδας των εργοδοτών του κλάδου μας και μέρος του “πνευματικού κόσμου” του τόπου στο πλαίσιο της “παγκόσμιας ημέρας ποίησης” [βλ.http://www.21martiou.blogspot.com ]



από το πρωί κολλήθηκαν αφισάκια και στη συνέχεια πετάχτηκαν και μοιράστηκαν τρικάκια στα σημεία από όπου ήταν να ξεκινήσει και να περάσει (και να σταθμεύσει) η “συν οδοιπορία” τους

> τα αφισάκια και τα τρικάκια εμφανίζονται παρακάτω:








όταν τα αφεντικά μας βγαίνουν στο δρόμο...



Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί. 


Με πρωτοβουλία της αλυσίδας ΙΑΝΟΣ συγκεντρώθηκαν δεκάδες υπογραφές και συμμετοχές εκδοτών, βιβλιοπωλών και ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού να διοργανώσουν, λένε, μια δια-μαρτυρία. Σκοπός τους, όπως οι ίδιοι διατείνονται: "Σας καλούμε όλες και όλους, σε μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία: στις 21 Μαρτίου συνθήματά μας ας γίνουν τα ποιήματα, αναφορά μας οι Ποιητές μας, πλακάτ μας οι στίχοι που μπορούν να γεννήσουν έναν άλλο στοχασμό, ένα άλλο μέλλον μέσα από το παρόν και το παρελθόν μας. Μια διαδήλωση υπεράσπισης ενός Πολιτισμού που δεν κρίνεται από την Κρίση, που όταν μνημονεύεται απαντά, με το δικό του τρόπο, στα όποια Μνημόνια…".

Για να δούμε όμως τι είναι ο "Πολιτισμός" με το Π κεφαλαίο που πρεσβεύει αυτή η πρωτοβουλία. Μέσα στο πλήθος των υπογραφών, μερικές ξεχωρίζουν: οι υπογραφές των μεγαλοεκδοτών και των μεγάλων βιβλιοπωλείων (Πατάκης, Ψυχογιός, Ιανός,Μεταίχμιο, Καστανιώτης κ.α.). Σε αυτά λοιπόν τα ευαγή ιδρύματα υλοποιείται ένας "Πολιτισμός που δεν κρίνεται από τη Κρίση". Ένας "Πολιτισμός" όμως που εκμεταλλεύεται κάθε αντεργατικό μέτρο των τελευταίων ετών, με αφορμή και δικαιολογία τη κρίση. Οι εργαζόμενοι στα βιβλιοπωλεία, τους εκδοτικούς οίκους και τις αποθήκες ακόμη μετράμε τις πληγές αυτού του "Πολιτισμού":
18 απολύσεις στον Ελευθερουδάκη, μετατροπή των συμβάσεων από πλήρεις σε μερικές σε 40 άτομα στον Παπασωτηρίου και σε εκ περιτροπής άλλων 4, 8 απολύσεις στον Π.Κυριακίδη, απολύσεις στον Λιβάνη, στον Πατάκη, την Κέρκυρα και τον Σαββάλα, συνδικαλιστική δίωξη εργαζομένου στον Ιανό, part-time στον Καστανιώτη και πόσα άλλα μικρά και μεγάλα χτυπήματα στις ζωές μας.

Αποκορύφωμα η κίνηση των μεγαλοεκδοτών, μόλις τις προηγούμενες ημέρες. Αθόρυβα και σε αντίθεση με τις "διαμαρτυρίες" τους περί κρίσης και συναφών δαιμονίων, τα "πολιτισμένα" μας αφεντικά αποχωρούν από τις εργοδοτικές ενώσεις. Στόχος τους να εκμεταλλευτούν στο έπακρο της δυνατότητες που τους δίνει το νέο νομικό πλαίσιο, να μην κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να μην υπογραφεί ποτέ νέα κλαδική σύμβαση. Προτεραιότητα τους είναι να δουλεύουμε χωρίς σύμβαση, χωρίς δικαιώματα, διαλυμένοι στις ατομικότητές μας με 400 κ 500 ευρώ! Σε τι διαφέρει αυτό από τις επιδιώξεις της τρόικας και της κυβέρνησης; Γιατί ακριβώς "δια-μαρτύρονται" οι έμποροι που λυμαίνονται τον κλάδο του βιβλίου, χτίζοντας περιουσίες πάνω στην διαπλοκή με το πολιτικό κατεστημένο και την υπερκμετάλευση των κόπων μας; Κι όμως τολμούν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα καμμένα νεοκλασικά, αυτοί που εκδίδουν (παιδικά και άλλα) βιβλία στα κάτεργα παιδικής εκμετάλλευσης στην Ασία, που "όλοι μαζί τα φάγανε" από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις (sic) όπως εύσχημα ονομάζουν το μεγάλο φαγοπότι του "Πολιτισμού", αυτοί που "αγωνίζονται" να γίνει η μαύρη εργασία καθεστώς στον κλάδο μας. Μιλούν για βία, αυτοί που στρώνουν το δρόμο στη φτώχεια και την εξαθλίωση, εκατοντάδων εργαζομένων ενός ολόκληρου κλάδου. Και πρέπει να ξέρουμε, πως η φτώχεια είναι η μεγαλύτερη βία.


Με αυτόν το "πολιτισμό" κι αυτή τη "δια-μαρτυρία" οι εργαζόμενοι στο χώρο του βιβλίου δε θέλουμε να έχουμε καμία σχέση.


Όσο για τους συγγραφείς, τους ποιητές και τους καλλιτέχνες, έχουμε να τους πούμε το εξής:
Αν δεν θέλετε η ιστορία να σας θυμάται σαν γουργουρίζοντες στιχοπλόκους στην αγκαλιά της εξουσίας, κάντε ένα βήμα κι αποσύρετε την υπογραφή σας από αυτή τη φιέστα της υποκρισίας. Για όσους από εσάς δεν βολεύεστε στους καναπέδες των μεγαλοεκδοτών και των υπουργών, κάντε ένα βήμα και μιλήστε για τη ζωή: για την αγωνία του άνεργου, για τα ματαιωμένα όνειρα της νεολαίας, την ελπίδα του εξεγερμένου, τον αγώνα του εργάτη. Έτσι μόνο μπορεί να γίνει "ημέρα της Ποίησης", η κάθε μας μέρα.


Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου & Χάρτου Θεσσαλονίκης




Για τη νέα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται

Δύο χρόνια διαρκούς επίθεσης ενάντια στους εργαζόμενους, δύο χρόνια διαρκούς κινητοποίησης των εργαζομένων ενάντια στα αντεργατικά μέτρα. Δεν πρόκειται απλά για χειροτέρευση, έστω και μεγάλη, των όρων εργασίας και διαβίωσης του λαού. Δεν πρόκειται για μια στενωπό που θα διαρκέσει κάποια χρόνια, έστω και πολλά, και μετά θα επανακάμψουμε. Πρόκειται για ιστορική ανατροπή των όρων ύπαρξης της εργατικής τάξης. Μας γυρνάνε στο 1850 για να δουλεύουμε από ήλιο σε ήλιο, για ένα κομμάτι ψωμί. Αλλιώς, μας πετάνε στην ανεργία και την περιθωριοποίηση, στα αζήτητα της καπιταλιστικής χωματερής, μιας και το σύστημα δεν μας χρειάζεται όλους.

Ο καπιταλισμός μας λέει ωμά πως, το μόνο που μπορεί να μας προσφέρει είναι η φτώχεια, η μακροχρόνια ανεργία, η εξαθλίωση, η στέρηση, ο πόλεμος. Αυτό που εμείς θέλουμε καμία σχέση δεν έχει με τις «παλιές καλές μέρες», με την ψεύτικη ευδαιμονία των δανείων και των πιστωτικών καρτών, με την «ευτυχία» του στρες και της αποξένωσης, με την «αφθονία» της κατανάλωσης και της οικολογικής καταστροφής. Η ισχυρή Ελλάδα της Ολυμπιάδας, του ξεζουμίσματος των μεταναστών, η Ελλάδα που πουλά τσαμπουκά στα Βαλκάνια και στέλνει στρατό στο Αφγανιστάν και στη Σομαλία ποτέ δεν ήταν το όραμά μας. Η Ελλάδα της ευημερίας των δεικτών και της αφασίας των τηλε-παραθύρων ήξερε καλά να κρύβει τη δυστυχία των ανθρώπων. Αυτή η Ελλάδα ευτυχώς χρεοκόπησε! Δεν την αναπολούμε. Παλεύουμε για μια άλλη κοινωνία που στο κέντρο της θα έχει τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες.

Στις απεργίες και τις διαδηλώσεις φωνάξαμε, «δε θα φύγουμε, αν δεν φύγουν αυτοί που ρημάζουν τη ζωή μας»! Το φωνάζουμε και πάλι, πιο αποφασιστικά, πιο επίμονα.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ! ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!

- Να ανατρέψουμε το καθεστώς έκτακτης ανάγκης διαρκείας που μας έχουν επιβάλει. Κάτω η κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμ(ι)ου, των κομμάτων του κεφαλαίου, της Ε.Ε., του ΔΝΤ, του ΣΕΒ. Κάτω κάθε κυβέρνηση κοινωνικού πολέμου ενάντια στους εργαζόμενους. Να πάρει ο λαός στα δικά του χέρια τις τύχες του, μέσα από συνελεύσεις σε γειτονιές και σε χώρους εργασίας.
- Απέναντι στο εκβιαστικό δίλημμα, «συναίνεση ή χρεοκοπία» που χρησιμοποιούν κράτος και αφεντικά για να επιβάλουν την υποταγή μας, να αντιτάξουμε το πραγματικό δίλλημα του κόσμου της δουλειάς, «καπιταλιστική βαρβαρότητα ή ανατροπή για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια και εξαθλίωση, για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας».
- Όχι στο σφαγείο των δανειακών συμβάσεων, του ευρώ και της ΕΕ. Δεν θα πληρώσει ο λαός το χρέος.
- Ενωμένοι και αποφασισμένοι να βάλουμε φραγμό στην εργοδοτική ασυδοσία και στους εκβιασμούς τους. Να ανατρέψουμε τα σχέδια τους για το τσάκισμα κάθε έννοιας συλλογικότητας και για την ιδεολογική υποταγή μας. Να περιφρουρήσουμε και να διευρύνουμε τις κατακτήσεις μας. Όπλο μας είναι η συλλογική και από τα κάτω οργάνωση στους χώρους δουλειάς.
- Η κρατική και παρακρατική τρομοκρατία δεν θα λυγίσουν τους λαϊκούς αγώνες. Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων των απεργιών και των διαδηλώσεων. Να σταματήσουν οι διώξεις. Δεν διαπραγματευόμαστε το δικαίωμά μας να διαδηλώνουμε.
- Αντίσταση – Ανυπακοή - Αλληλεγγύη




ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ, ΚΑΜΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΜΟΝΗ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΑΤΗ. Μπορούμε να κερδίσουμε, μόνο αν πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και ανατρέψουμε στην πράξη τα σχέδια εργοδοτών- κυβερνήσεων.


Για το πρόγραμμα δράσης του Συλλόγου


Α. Για ένα πανεργατικό μέτωπο αντίστασης και ανατροπής. Μαζί με όλο το εργατικό κίνημα παλεύουμε για :
- Ανατροπή όλου του νομικού πλαισίου που καταργεί τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ). Κατάργηση κάθε μορφής ατομικής σύμβασης. Καμία μείωση μισθών, καμία αφαίρεση μισθολογικών κατακτήσεων (π.χ. επιδόματα). Κατοχύρωση των επιχειρησιακών και κλαδικών ΣΣΕ και των όρων που προβλέπονται σε αυτές και είναι καλύτεροι από την Εθνική Γενική ΣΣΕ. Μας λένε, πρέπει να μάθετε να ζείτε με μισθούς Βουλγαρίας, τιμές Ολλανδίας και φόρους Σουηδίας. Τους απαντάμε, διεκδικώντας 1400 ευρώ (καθαρά) κατώτερο μισθό. Θέλουμε να ζούμε αξιοπρεπώς από το μισθό μας χωρίς δεύτερη δουλειά και υπερωρίες. Η ακρίβεια δεν μας επιτρέπει να ζήσουμε ούτε με 490 ευρώ, ούτε με 700. 


Παλεύουμε ταυτόχρονα για να κλείσει η ψαλίδα των μισθολογικών ανισοτήτων, στην προοπτική της εξίσωσης των μισθών προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω. Η κοινωνία που οραματιζόμαστε έχει ως αρχής της, «από τον καθένα σύμφωνα με τις δυνατότητες του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του». 
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης (ωρομίσθιο, εκ περιτροπής εργασία, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, συμβάσεις έργου κλπ) και των νόμων που τις στηρίζουν. Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. 35ωρο-7ωρο-5ήμερο, όχι στο σπαστό ωράριο.
- Να πληρωθούν τώρα όλα τα δεδουλευμένα. Να μετατραπεί σε ποινικό αδίκημα η μη καταβολή δεδουλευμένων για πάνω από 2 μήνες. Να σταματήσει το πολιτικό και νομικό πλέγμα προστασίας των εταιρειών. Να εξαιρεθούν οι εργαζόμενοι και τα δεδουλευμένα τους από τον πτωχευτικό κώδικα. Οι εργαζόμενοι δεν είναι ούτε μέτοχοι, ούτε πιστωτές. Δέσμευση των κινητών ή ακίνητων περιουσιακών στοιχείων (προσωπικών ή άλλων εταιρειών) του ιδιοκτήτη της εταιρίας που πτωχεύει για να καλυφθούν οι αποζημιώσεις, τα επιδόματα ανεργίας των απολυμένων και τα ασφαλιστικά ταμεία
- Δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη για όλους. Όχι στους νόμους Λοβέρδου που διαλύουν τη δημόσια υγεία.
- Κανένας χωρίς σύνταξη στα 55. Ριζική μείωση των ηλικιακών ορίων για συνταξιοδότηση, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να βρουν δουλειά οι άνεργοι. Κατάργηση της εργατικής εισφοράς. Να πληρώσουν οι εργοδότες και το κράτος για τα χρέη που δημιούργησαν στα ασφαλιστικά ταμεία.
- Κατάργηση τώρα όλων των χαρατσιών και της φοροληστείας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Να φορολογηθεί το κεφάλαιο, όχι στις φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων. Να φορολογηθεί η εκκλησιαστική περιουσία.


Β. Προσανατολισμός στους χώρους δουλειάς. Οργανώνουμε διεκδικήσεις για την περιφρούρηση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας. Προωθούμε τη δημιουργία σωματειακών επιτροπών - επιτροπών αγώνα. Οι Επιτροπές βασίζονται στις συνελεύσεις των εργαζομένων στους εργασιακούς χώρους. Στις συνελεύσεις συμμετέχουν όλοι οι συνάδελφοι άσχετα αν είναι μέλη του συλλόγου, ή όχι. Δεν συμμετέχουν οι άνθρωποι της εργοδοσίας. Στις Επιτροπές εναλλάσσονται όλοι οι συνάδελφοι. Δεν αναθέτουμε τα προβλήματα στους πρόθυμους. Όλοι δείχνουμε διαθεσιμότητα, όλοι αναλαμβάνουμε μερίδιο ευθύνης, όλοι βγαίνουμε μπροστά. Η Επιτροπή είναι το σωματείο στον χώρο της, αυτή είναι υπεύθυνη για τη «γραμμή» που θα χαράζεται, σε συνεργασία με το σύλλογο. Η Επιτροπή είναι το λιγότερο 3μελης. Επιδίωξή μας είναι μέσα από τις συνελεύσεις και τις Επιτροπές να σπάσουμε την ατομική διαπραγμάτευση, δηλαδή την εξατομικευμένη επίθεση του εργοδότη. Είναι πολύ σημαντικό να απαντάμε οι συνάδελφοι στους εργασιακούς χώρους ως σύνολο, ως ενότητα.
Οι εργοδότες έχοντας φουσκωμένα τα πανιά τους από το νομοθετικό πλαίσιο που ψηφίστηκε, θα επιχειρήσουν το επόμενο διάστημα να μειώσουν τους μισθούς, θα απαιτήσουν υπογραφή ατομικών συμβάσεων. ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ. Απαντάμε συλλογικά, οργανώνουμε συνέλευση, απευθυνόμαστε στο σύλλογο.
Άμεσος στόχος μας είναι να δημιουργηθούν και να λειτουργήσουν συνελεύσεις και Επιτροπές στους εργασιακούς χώρους που υπάρχουν ανοιχτά ζητήματα και απευθύνονται αυτό το διάστημα στο Σύλλογο.


Η Γενική Συνέλευση εξουσιοδοτεί το Δ.Σ. του Συλλόγου να προχωρήσει στην κήρυξη στάσεων εργασίας και απεργιών στους εργασιακούς χώρους, όπου οι συνάδελφοι οργανώνουν την αντίστασή τους στις επιθέσεις της εργοδοσίας.


Γ. Κινούμε άμεσα διαδικασία για την υπογραφή Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για το 2012. Σε συνεννόηση με την Ομοσπονδία (ΟΙΥΕ) και το σωματείο της Θεσ/κης καλούμε τους εργοδότες σε διαπραγμάτευση στη βάση του σχεδίου συλλογικής σύμβασης που είχαμε επεξεργαστεί για το 2011 (χωρίς όσα μπήκαν στη ΣΣΕ του 2011). Στόχος μας να κατοχυρώσουμε τις οικονομικές και θεσμικές καταχτήσεις των παλαιότερων ΣΣΕ και να αποσπάσουμε νέες.
Προωθούμε παραπέρα το συντονισμό για τις ΣΣΕ με τα σωματεία του ιδιωτικού τομέα. ιδιαίτερα με όσα έχουν εμπλακεί σε διαδικασίες υπογραφής ΣΣΕ. Και με όσα το προηγούμενο διάστημα είχαν αναπτυχθεί αγωνιστικοί δεσμοί. Εκτιμούμε θετικά την πρωτοβουλία που πήραμε 5 σωματεία και οργανώσαμε ενημερωτική εκδήλωση (22/1) για τις ΣΣΕ και τις ανατροπές στην εργατική νομοθεσία, με εργατολόγους. 


Δ. Προχωράμε σε Κλαδική Απεργία την Τρίτη 15 Μάη, απαιτώντας να μπει φραγμός στις εργοδοτικές επιθέσεις (απολύσεις, περικοπές μισθών, μη καταβολή δεδουλευμένων, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων) Προχωράμε σε Κλαδική Απεργία και απαιτούμε την υπογραφή Κλαδικής ΣΣΕ.


Ε. Συγκροτούμε Επιτροπή Ανέργων στο πλαίσιο του συλλόγου. Πρώτη προτεραιότητα να γίνει καταγραφή των ανέργων συναδέλφων, αξιοποιώντας και τα τηλέφωνα από το βιβλίο μελών. Οι άνεργοι είναι συνάδελφοί μας, είναι μέλη του συλλόγου. Συνάντηση των ανέργων του κλάδου την Δευτέρα 2/4 στις 7.00 μ.μ στα γραφεία του συλλόγου. Η Επιτροπή Ανέργων του συλλόγου θα συμμετάσχει στο συντονιστικό συλλογικοτήτων ανέργων που έχει συγκροτηθεί. Επιδιώκει επαφές με συλλογικότητες στις γειτονιές, ώστε να απευθυνθεί στους ανέργους και στα τοπικά ΟΑΕΔ. Η Επιτροπή Ανέργων θα πρωτοστατήσει στα ζητήματα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στο πλαίσιο του συλλόγου. 
Το πλαίσιο διεκδικήσεων του Συλλόγου για τους ανέργους και την ανεργία είναι:
1. Νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων. 
2. Χορήγηση επιδόματος ανεργίας σε όλους τους ανέργους, χωρίς προϋποθέσεις, για όσο διάστημα διαρκεί η ανεργία. Επίδομα ανεργίας και στους αυτοαπασχολούμενους που έμειναν άνεργοι. 
3. Επίδομα ανεργίας 1.400 ευρώ, όσο και ο κατώτερος μισθός, όσο και η κατώτερη σύνταξη που διεκδικούν τα συνδικάτα. Για την ανεργία ευθύνονται οι καπιταλιστές και το κράτος, όχι οι άνεργοι. 
4. Πλήρης, δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, με ανανέωση των βιβλιαρίων του ΙΚΑ και των άλλων Ταμείων, χωρίς προϋποθέσεις. Η κάλυψη να είναι από το κράτος με χρηματοδότηση 100%, συμπεριλαμβανομένων και των οικογενειών των ανέργων. 
5. Μείωση 50% των τιμολογίων ΔΕΚΟ με παράλληλη απαγόρευση της διακοπής παροχής νερού, ρεύματος και σταθερού τηλεφώνου. Να καταργηθεί το χαράτσι (λογαριασμούς της ΔΕΗ). 
6. Δωρεάν μετακίνηση στις αστικές συγκοινωνίες. Η κάρτα ανεργίας να λειτουργεί ως κάρτα απεριόριστων διαδρομών. Μειωμένο εισιτήριο (κατά 50%) για τρένα και πλοία. 
7. Ο χρόνος ανεργίας να υπολογίζεται ως συντάξιμος χρόνος ασφάλισης. 
8. Διαγραφή χρεών από τόκους και πάγωμα αποπληρωμής δανείων για όσον καιρό κάποιος είναι άνεργος, με παράλληλη κατάργηση κατασχέσεων κάθε μορφής ιδιοκτησίας (σπίτι, κ.λπ.). 
9. Επιδότηση ενοικίου στο 100% της αξίας του. 
10. Προσλήψεις στους τομείς Υγείας, Πρόνοιας, Εκπαίδευσης και σε άλλα έργα κοινωνικών υποδομών για μείωση της ανεργίας και κάλυψη των μεγάλων κενών που υπάρχουν.


Στηρίζουμε και συμμετέχουμε ως Σύλλογος στις συγκεντρώσεις που οργανώνουν συλλογικότητες ανέργωνστις 14/3 και 15/3 για το ζήτημα της ανεργίας και για το ζήτημα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των ανέργων.


ΣΤ. Απολογίζουμε θετικά την παρέμβαση στο ΙΚΑ για το πρόβλημα των συναδέλφων από τις εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα.Θα κινηθούμε δραστήρια και στο μέλλον για να σταματήσει το αίσχος, οι εργοδότες να μην κολλάνε ένσημα (μαύρη ανασφάλιστη εργασία ή μη καταβολή εισφορών) και το ΙΚΑ να τους κάνει πλάτες. Προτρέπουμε όλους τους συναδέλφους, εργαζόμενους, απολυμένους, σε επίσχεση που έχουν τέτοιο πρόβλημα να προχωράνε σε καταγγελία στο ΙΚΑ και παράλληλα μεταφέρουμε την κάθε περίπτωση στη διοίκηση του ΙΚΑ με παράσταση διαμαρτυρίας που θα οργανώνει ο Σύλλογός μας, απαιτώντας συγκεκριμένη λύση.


Ζ. Εκδίδουμε το «Κακέκτυπο», την εφημερίδα του Συλλόγου, ώστε να συλλογικοποιηθεί η εικόνα, οι αγωνιστικές εμπειρίες και η δράση του Συλλόγου και των εργαζόμενων σε πολλούς χώρους δουλειάς σε όλο τον κλάδο. Στόχος μας είναι η εφημερίδα του Συλλόγου να παίξει έναν συνολικότερο ρόλο ενημέρωσης ως εργατικό έντυπο: για τις εξελίξεις στο εργατικό κίνημα, για διεθνείς εργατικές αντιστάσεις, για τα ευρύτερα κοινωνικά προβλήματα, για τον πολιτισμό, την τέχνη, το βιβλίο. Η εφημερίδα του συλλόγου πρέπει να αποτελέσει χώρο έκφρασης και βήμα διαλόγου για τους προβληματισμούς των μελών του Συλλόγου. Προχωράμε στην άμεση έκδοση με την ύλη που έχει μαζευτεί και επιδιώκουμε την κυκλοφορία ενός τεύχους ακόμη στο πρώτο 10ήμερο του Μάη (να συμπέσει με την κλαδική απεργία).


Η. Κυκλοφορούμε άμεσα στον κλάδο ενημερωτικό κείμενο για τις ανατροπές στους μισθούς και τις κλαδικές συμβάσεις, όπως ορίζονται από την ψήφιση του Μνημονίου 2 και του εφαρμοστικού νόμου. Προετοιμάζουμε κείμενο για την κρατική καταστολή. Οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες θα βρίσκονται όλο και πιο συχνά αντιμέτωποι με την κρατική βία και τρομοκρατία και θα πρέπει να είναι έτοιμοι να απαντήσουν.


Θ. Καλούμε όλους τους συναδέλφους να πλαισιώσουν τη δράση του συλλόγου. Προσανατολισμός μας είναι να πυκνώσουν οι Γενικές Συνελεύσεις. Ταυτόχρονα να συμμετέχουμε όλο και περισσότεροι συνάδελφοι στις βδομαδιάτικες συνελεύσεις δράσεις που γίνονται κάθε Πέμπτη και οι οποίες συντονίζουν τη δράση του συλλόγου, για την υλοποίηση των αποφάσεων της Γ.Σ. Η δράση του συλλόγου για να απλωθεί σε όλο τον κλάδο και για να είναι αποτελεσματική, χρειάζεται όλους τους συναδέλφους. Πάντα στο σύλλογό μας υπήρχε ανοιχτό μέτωπο ενάντια στη λογική της ανάθεσης. Δεν υπάρχουν ειδικοί για τη λύση των προβλημάτων. Δεν υπάρχουν ηγέτες που τους αναθέτουμε τις τύχες μας. Ο Σύλλογος είναι ο καθένας από εμάς. 


Ι. Νέα Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Κυριακή 22 Απρίληόπου θα συζητηθούν:
- η πορεία προς την κλαδική απεργία
- μορφές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στο πλαίσιο του Συλλόγου
- η προώθηση της ιδέας του πανεργατικού μετώπου και του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων και εργατικών συλλογικοτήτων. Γι’ αυτό το θέμα θα καλέσουμε στη συνέλευση συναδέλφους από τα μορφώματα συντονισμού που υπάρχουν, για να κάνουν σύντομη ενημέρωση για την προσπάθειά τους.
- για τη στάση του συλλόγου απέναντι στα ΜΜΕ.
Για τα ζητήματα αυτά θα γίνουν συζητήσεις σε μαζέματα του συλλόγου πριν από την επόμενη Γ.Σ.


ΙΑ. Εκδίδουμε ψήφισμα συμπαράστασης για τον απολυμένο εργάτη στην Κομοτηνή, ο οποίος μέσα στην απελπισία του εισέβαλε ένοπλος στην εταιρεία που εργάζονταν, πυροβόλησε και συνέλαβε ομήρους. Η ενέργειά του ήταν μια κραυγή απόγνωσης για την κατάσταση που έχει οδηγηθεί από τις επιλογές του πρώην εργοδότη του. Όταν σπέρνουν εξαθλίωση, θα θερίσουν οργή. Και αυτή η οργή δε θα εκφραστεί μόνο με διαδηλώσεις σαν αυτή της 12ης Φλεβάρη. Θα εκφραστεί και με πράξεις απελπισίας. Ως σύλλογος βρισκόμαστε στο πλευρό του συναδέλφου. 


ΙΒ. Συμμετέχουμε στην πανευρωπαϊκή ημέρα δράσης ενάντια στον καπιταλισμό (Μ31). Το Σάββατο 31 Μάρτη διαδηλώνουμε με το πανώ του Συλλόγου. Καλούμε τα πρωτοβάθμια σωματεία σε συμμετοχή και στη συγκρότηση κοινού μπλοκ σε αυτή τη διαδήλωση. Με τη συμμετοχή μας σε αυτή τη διαδήλωση προβάλλουμε την ανάγκη για πανευρωπαϊκό συντονισμό των εργατικών αγώνων. Η προώθηση της ιδέας του πανευρωπαϊκού συντονισμού πρέπει να είναι μια διαρκής διαδικασία και είναι ανάγκη να παρθούν πρωτοβουλίες στο μέλλον σε αυτή την κατεύθυνση. Ως σύλλογος θα μπούμε μπροστά για μια τέτοια προσπάθεια. 




Κυριακή 4/3/2012




Ζούμε κρίσιμες στιγμές για το σύνολο της εργατικής τάξης. Η επίθεση που δεχόμαστε έχει ξεπεράσει κάθε ιστορικό προηγούμενο και απειλεί να καταστρέψει κάθε έννοια δικαιώματος γνωρίσαμε από την μεταπολίτευση και μετά. Με μια άλλη έννοια θα μπορούσε να πει κανείς πως ζούμε μια νέα μεταπολίτευση.

Για τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό, οι σκοποί για να βγει το σύστημα τους από την κρίση είναι σαφή κι ευδιάκριτα. Πρέπει για να περπατήσει ξανά η οικονομία τους να θυσιαστούν οι εργαζόμενοι, η κοινωνική πρόνοια, η περίθαλψη, η ασφάλιση, οι μισθοί. Για να αναπνεύσουν τα χρηματιστήρια και οι αγορές πρέπει να βυθιστεί ακόμη περισσότερο η κοινωνική πλειοψηφία στην ανεργία, στην φτώχεια, στην εξαθλίωση. Και τα μέσα τους είναι γνωστά. Είναι τα μνημόνια και οι νόμοι τους, η απειλή της ανεργίας σε όποιον σηκώνει κεφάλι, τα ΜΜΕ που συκοφαντούν, οι ατομικές νέες συμβάσεις που το αφεντικό περιμένει να υπογράψουμε, ο ρουφιάνος του που κρύβεται πίσω από τη πλάτη μας, η αστυνομοκρατία και ο φόβος που κυριαρχεί στους δρόμους.

Αυτή η κατάσταση μεταφράζεται και στον χώρο μας, στον χώρο των βιβλιοπωλείων, των εκδοτικών οίκων και των αποθηκών.

Σήμερα που καταργείται η κλαδική σύμβαση, καταργείται το δικαίωμα της ευνοικότερης ρύθμισης, καταργείται ο τρόπος με τον οποίο πουλούσαμε το μοναδικό εμπόρευμα που έχουμε στα χέρια μας, την εργατική μας δύναμη, και γυρνάμε σε εποχές πρό του 1911. Και αυτό ήδη σημαίνει μια διαφορετική, πολυ χειρότερη πραγματικότητα στους χώρους εργασίας, αλλά και μια διαφορετική πραγματικότητα για το σωματείο τους κλάδου μας, το σωματείο Βιβλίου και Χάρτου Θεσσαλονίκης.
Μέχρι σήμερα, για εμάς κακώς, τα σωματεία που στις καλές περιπτώσεις δεν ήταν εργοδοτικά ελεγχόμενα, ή ανύπαρκτες κομματικές σφραγίδες, υπήρξαν ως συλλογικότητες σαν διαπραγματευτικές ομάδες σε σχέση με την συλλογική σύμβαση εργασίας, και ως ομάδες πίεσης για την τήρηση των νομικών ρυθμίσεων. Σημερα αυτό ο ρόλος τους περιορίζεται έως και εξαφανίζεται.


Ζούμε όμως σε εποχές που θα πρέπει να ξαναοορίσουμε και να ξαναφτιάξουμε από την αρχή τα δικά μας όπλα. Κι ένα απο τα όπλα είναι και το ταξικό μαχητικό σωματείο.
Ο ρόλος του σωματείου, είναι να επανακαθοριστεί μέσα απο του αγώνες των ίδιων των μελών του, απο τους αγώνες των εργαζομένων του κλάδου.



Το σωματείο για μας, δεν είναι μια νομική υπηρεσία, όπως κάποιοι συνάδελφοι μπορεί να έχουν στο μυαλό τους. Δεν είναι μια υπηρεσία όπως π.χ. η επιθεώρηση εργασίας που κοιτάει να εφαρμόζονται οι νόμοι του κράτους. Είναι ακριβώς το αντίθετο, παλεύει για την μη εφαρμογή των κρατικών αντεργατικών νόμων και χρησιμοποιεί γι' αυτό τον σκοπό κάθε μέσο που έχει στα χέρια του, θεσμικό ή μη.

Το σωματείο δεν είναι επίσης μια συνδιαλλακτική πρόταση προς την εργοδοσία, δεν είναι εδω για να διαπραγματευτεί τους όρους υποδουλωσης μας στην εργοδοσία. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι η οργάνωση των εργαζομένων που παλεύει ενάντια στα αφεντικά για να καταργήσει την εκμετάλλευση μας απο τ' αφεντικά, για να αμφισβητήσει την εξουσία των εργοδοτών και του κράτους στην ζωή μας, για να καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα επιβίωσης και ανάπτυξης μας.

Το σωματείο δεν είναι πιόνι στην πολιτική σκακιέρα των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων. Δεν είναι μονάδα που αθροίζεται στις δεξιές ή αριστερές δυνάμεις του κοινοβουλίου ή ακόμη και του...εξωκοινοβουλίου. Είναι αυτοτελής οργάνωση των ίδιων των υποκειμένων της παραγωγής και της διανομής του πλούτου. Κάθε ζήτημα της ζωής, πρέπει να περνάει μέσα απο τη βούληση των ίδιων των εργαζομένων, του ίδιου του λαού. Η "πολιτική" δεν είναι ένα άθλημα που έχει ειδικούς και θεατές. Η πολιτική είναι το πως ζουμε τη ζωή μας σήμερα και σε αυτό έχουμε λόγο όλοι.

Το σωματείο, δεν είναι σφραγίδα. Πρέπει να έχει πραγματική εσωτερική ζωή. Με πραγματική αλληλουποστήριξη μεταξύ των μελών του, με αλληλεγγύη και δίκτυο συμπαράστασης σε όλους τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους. Με προσπάθειες όχι μόνο υλικής αλλά και ηθικής στήριξης όλων των συναδέλφων. Είναι "σχολείο" αγώνα, αλλά και "σχολείο" αυτομόρφωσης μας.

Το σωματείο δεν είναι ένας τερματοφύλακας που παρακαλάει κάποτε να σταματήσουν να του βαράνε σουτ. Το σωματείο μας πρέπει να (ξανα)γίνει διεκδικητικό. Να βάλει μπροστά επιθετικές μορφές αγώνα, την αυτοοργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, την κλαδική απεργία, τους αποκλεισμούς καταστημάτων, το σαμποτάρισμα όπου χρειάζεται. Να βάλει μπρος την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών αναγκών. Την ανάγκη για λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους, για μισθούς και απολαβές που εξασφαλίζουν τουλάχιστον την αξιοπρέπεια μας.

Το σωματείο μας δεν είναι μόνο του. Πρέπει και επιβάλεται να συντονίζεται με όλα εκείνα τα σωματεία, που συνεχίζουν κοντρα και σε πεισμα της γραφειοκρατίας του Εργατικού Κέντρου, να αγωνίζονται και να παλεύουν. Να επιδιώξουμε να υπάρξει πραγματικός συντονισμός, όχι στις "ενότητες" των κομμάτων, αλλά ναι στην ενότητα απο τη βάση των σωματείων και των εργατικών συνελεύσεων γειτονιάς.

Στόχος μας, και θεωρούμε ανάξιο να το κρύβουμε, είναι το πέρασμα των βιβλιοπωλείων, των αποθηκών και των εκδοτικών οίκων στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων. Η αυτοδιεύθυνση των επιχειρήσεων του βιβλίου και χάρτου απο εμάς, τους παραγωγούς του πλούτου, δεν είναι κάποιο μακρινό όραμα, αλλά η μόνη ρεαλιστική διέξοδος στα κλεισίματα και στη καταστροφή του κλάδου. Είναι ο μόνος δρόμος που διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας και τη ζωή μας. Είναι όμως και ο μόνος δρόμος για να γίνει το βιβλίο σύγχρονο κοινωνικό αγαθό προσιτό στη νεολαία και στους εργαζόμενους και εργαλείο αφύπνισης της κοινωνίας. Αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος του του σωματείου μας.


Κι αν σήμερα το σωματείο Βιβλίου - Χάρτου δεν είναι αυτό που πρέπει, σύντομα πρέπει να γίνει. Το να αλλάξουμε τη ζωή μας και να αναιρέσουμε τις κοινωνικές παθογένειες του καπιταλισμού, ανατρέποντας τον, γίνεται μόνο μέσα από την οργάνωση πυρήνων σε κάθε χώρο εργασίας και σε κάθε γειτονιά, που να συνδέονται μεταξύ τους σε δίκτυο αλληλεγγύης και αμοιβαίας στήριξης.


Γιατί κάθε σωματείο, ακόμη και το μικρότερο, μαζί με τις εργατικές συνελεύσεις γειτονιάς, είναι βασικός πυλώνας για μια κοινωνική οργάνωση, την μόνη ικανή, που θα μπορεί να στείλει τις λέξεις μνημόνιο, λιτότητα, κυβέρνηση, ρουφιανιά, φτώχεια, ανεργία στον κάλαθο των αχρήστων, εκεί που τους αξίζει.


Αυτό είναι και ο σκοπός και ο στόχος αυτης της πρωτοβουλίας, που το κείμενο που κρατάτε είναι και το πρώτο της. Είμαστε συνάδελφοι, εργαζόμενοι στον κλάδο του βιβλίου, που πήραμε την απόφαση να ενισχύσουμε το σωματείο μας, από αυτές τις θέσεις. Απο την θέση του αδιαμεσολάβητου, ταξικού, αμεσοδημοκρατικού, ανεξάρτητου αγώνα μέχρι τέλους.


ΤΑΞΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ

Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 2012



ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ


Το ΙΚΑ «περιθάλπτει» τους εργαζόμενους… 
…σκοπός αυτού, η προστασία παρ’ αυτών ησφαλισμένων κατά κινδύνων, ασθενείας, αναπηρίας, ατυχήματος, γήρατος κτλ

Την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία της διοίκησης του ΙΚΑ. Η διαμαρτυρία αφορούσε το πρόβλημα των εργαζομένων από τις εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας. Οι 14 συνάδελφοί μας ήταν, όχι μόνο απλήρωτοι αλλά και χωρίς ασφαλιστική κάλυψη. Δεν μπορούσαν να θεωρήσουν τα βιβλιάρια ασθενείας τους, επειδή η εταιρεία δεν τους είχε κολλήσει ένσημα από τον Μάρτη του 2011. Μέσα στο 2011 τους είχαν κολληθεί 75 ένσημα, ενώ χρειάζονταν 100. Βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας από 21/6/2011 για οφειλές δεδουλευμένων. Από 5/10/2011, η εργοδοσία με μονομερή μεταβολή των συμβάσεών τους, έχει προβεί σε απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις, θεωρώντας μη νόμιμη την επίσχεση εργασίας.

Βρεθήκαμε στην Αγ. Κωνσταντίνου 8 στην Ομόνοια, τριάντα συνάδελφοι με το πανώ του Συλλόγου, με ανακοινώσεις που μοιράζονταν στους περαστικούς, με ντουντούκα για ενημέρωση. Απαιτήσαμε συνάντηση με την διοίκηση του ΙΚΑ. Ο υποδιοικητής του ΙΚΑ Διον. Πατσούρης, δέχτηκε αντιπροσωπεία των εργαζομένων στις εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, του Συλλόγου μας και από τα σωματεία που είχαν έρθει για συμπαράσταση.

Τέθηκε το ζήτημα της ασφαλιστικής κάλυψης των συναδέλφων στην προαναφερθείσα επιχείρηση, οι οποίοι έχουν κάνει καταγγελία στο τοπικό υποκατάστημα του ΙΚΑ από τα τέλη Ιανουαρίου 2012. Επίσης τέθηκε συνολικότερα το ζήτημα της ανασφάλιστης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής που διαπιστώνεται καθημερινά στους χώρους εργασίας. 

Για μία φορά ακόμη, διαπιστώσαμε την απάθεια και τον ωχαδερφισμό των κρατικών λειτουργών, που κύριο μέλημα έχει το να κάνει πλάτες στους εργοδότες που δεν κολλάνε ένσημα. Ο υποδιοικητής του ΙΚΑ ακολούθησε την τακτική πως, «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Στη βιασύνη του να υπερασπισθεί, όπως έχει άλλωστε εντολή από τους πολιτικούς του προϊσταμένους, τον εργοδότη, παρουσίασε λάθος στοιχεία για τάχα μηδαμινές οφειλές της επιχείρησης προς το Ταμείο. Στην επιμονή των συναδέλφων παραδέχθηκε το σφάλμα του, και εν συνεχεία διαπιστώθηκε ότι, η επιχείρηση μία ημέρα πριν την προγραμματισμένη μας διαμαρτυρία στις κεντρικές υπηρεσίες του Ιδρύματος υπέβαλλε την αναλυτική περιοδική δήλωση με επτά μήνες καθυστέρηση. Δεν απαντήθηκε όμως το καίριο και επίκαιρο ερώτημα, πόσα χρήματα χάνει το ΙΚΑ από την εισφοροδιαφυγή, ακόμη και από την 7μηνη καθυστέρηση.

Ο υποδιοικητής του ΙΚΑ παρέπεμψε τους συναδέλφους από τις εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα στο υποκατάστημα Συντάγματος του ΙΚΑ, την Δευτέρα 20 Φλεβάρη, για να θεωρήσουν τα βιβλιάριά τους. Τα βιβλιάρια πράγματι θεωρήθηκαν. Είναι και αυτό μια μικρή επιτυχία που κερδήθηκε με συνδικαλιστική πίεση στο ΙΚΑ (Ίδρυμα Κάλυψης Απατεώνων). Όπως επισήμανε στον υποδιοικητή κάποιος συνάδελφος από την αντιπροσωπεία μας, «χρειάστηκε η κινητοποίηση ενός εργατικού σωματείου, για να πάρει το ΙΚΑ τα λεφτά του».

Αν χρειάζεται για να κολλιούνται τα ένσημα των εργαζομένων, να οργανώνουμε διαμαρτυρίες, βεβαιώνουμε τον κύριο Πατσούρη πως θα βρισκόμαστε καθημερινά έξω από το γραφείο του. Για τους «14», για τους «3», για τον «1» συνάδελφό μας. Η αθλιότητα των εργοδοτών και η συμπαιγνία του ΙΚΑ δε θα μείνουν αναπάντητες.

Στην εποχή των Μνημονίων και της διάλυσης της εργατικής νομοθεσίας, στην εποχή των κουτσουρεμένων μισθών και της ανεργίας, στην εποχή της ακρίβειας και της ανασφάλιστης εργασίας, σ’ αυτή ακριβώς την εποχή δεν μπορούμε παρά να είμαστε συσπειρωμένοι, ενωμένοι και αλληλέγγυοι.

Κανένας συνάδελφος μόνος. Όλοι μαζί με το Σύλλογο, αυτό είναι το όπλο μας!



του Κώστα Δεσποινιάδη 
όπως δημοσιεύτηκε στο Κακέκτυπο#3*


Ο B. Traven στον Μεγαλοβιομήχανο (μτφρ. Λία Γυιόκα, εκδ. Πανοπτικόν) διηγείται την ιστορία ενός ινδιάνου που κατασκευάζει και πουλά χειροποίητα καλαθάκια. ΄Ενας αμερικάνος έμπορος, γοητευμένος από την ομορφιά των καλαθιών και εξημμένος από την χαμηλή τους τιμή καταστρώνει ένα κλασικό καπιταλιστικό σχέδιο. Υπολογίζει πόσο μπορεί να ρίξει την τιμή αγοράς παραγγέλνοντας μεγάλες ποσότητες από τον ινδιάνο και ακολούθως να τα πουλήσει με μεγάλο περιθώριο κέρδους σε έναν ζαχαροπλάστη στη Νέα Υόρκη. Το άψογα προϋπολογισμένο σχέδιο του αμερικανού εμπόρου, όμως, σκοντάφτει σε ένα απρόβλεπτο εμπόδιο. Την προκαπιταλιστική λογική του ινδιάνου, ο οποίος αρνείται την «προσφορά» να παραδώσει μία τεράστια ποσότητα καλαθιών. Η αφοπλιστική απάντηση, ένα απόσταγμα ρομαντικής αντικαπιταλιστικής κριτικής, βάζει τέλος στα σχέδια του αμερικανού εμπόρου: «Τα καλαθάκια μου πρέπει να τα φτιάξω με τον τρόπο μου. Με το τραγούδι και με την ψυχή μου τα υφαίνω. Αν τα έφτιαχνα σε τόσο μεγάλες ποσότητες δεν θα μου έφτανε ούτε η ψυχή ούτε τα τραγούδια μου να τους δώσω. Το ένα δεν θα ’χε καμιά διαφορά απ’ το άλλο κι αυτό θα μου ράγιζε την καρδιά. Το καθένα τους έρχεται με το τραγούδι που ακούω κάθε πρωί που ανατέλλει ο ήλιος, που αρχίζουν τα πουλιά να κελαηδούν και που οι πεταλούδες έρχονται να καθήσουν στα καλάθια μου. ΄Ετσι, κάθε μέρα βρίσκω μέσα τους καινούργια ομορφιά, αφού, να, οι πεταλούδες αγαπούν τα καλάθια μου και τα ωραία τους τα χρώματα. Γι’ αυτό κι έρχονται και κάθονται, γι’ αυτό κι εγώ μπορώ να φτιάξω τα καλάθια βλέποντας τις πεταλούδες» 

Εμείς σήμερα, ζώντας σε έναν κόσμο που έχει αποικιστεί σχεδόν εξολοκλήρου από την καπιταλιστική λογική και πρακτική ερχόμαστε αντιμέτωποι με το ερώτημα: μπορούμε να παράγουμε και να πουλάμε τα προϊόντα μας, εν προκειμένω τα βιβλία, με έναν μη καπιταλιστικό τρόπο; Υπάρχουν περιθώρια να επιβιώσουν θύλακες δημιουργίας, έξω από τα άτεγκτα καλούπια και τη σκληρή «λογική» της αγοράς; Και συγκεκριμένα, στο χώρο του βιβλίου που μας ενδιαφέρει εδώ, υπάρχουν περιθώρια για κάτι τέτοιο; 


Ασφαλώς, οτιδήποτε ζει μέσα στον καπιταλισμό μοιραία «μολύνεται» και επηρεάζεται από τους όρους λειτουργίας του. Από την απλή αρχή της προσφοράς και της ζήτησης, από τους κανόνες της διαφήμισης και προβολής, από τα δίκτυα διανομής, από τη σκληρή φορολογία, όλα δείχνουν να υπακούν στους σκληρούς καπιταλιστικούς νόμους και μοιάζουν να έχουν ναρκοθετήσει το πεδίο. Τα βιβλία έχουν καταστεί προ πολλού ένα εμπόρευμα σαν όλα τα άλλα, αλλά παρόλα αυτά υπάρχει κάτι στην ίδια τους τη λογική, στην ίδια τους τη φύση και στις ανάγκες που καλούνται να καλύψουν, που ακόμα αντιστέκεται, παρά τις αντιξοότητες. 


Για να εκδοθεί ένα βιβλίο, από τον χαρτέμπορα μέχρι τον βιβλιοπώλη μεσολαβεί η δουλειά 10 περίπου ανθρώπων που όλοι πρέπει να πληρωθούν. Κι όμως, ακόμα εκδίδονται βιβλία με τιράζ 500 ή 700 αντίτυπα. Τι συμβαίνει εδώ; 


Είναι το μεράκι του να εκδώσει κανείς, ακόμα και με πενιχρά μέσα και προσωπικές θυσίες, βιβλία που δεν θα γίνουν ποτέ μπεστ-σέλλερ, επειδή κάτι είπαν σε αυτόν και αυτό το κάτι θέλει να το μοιραστεί. Είναι εκείνοι οι συγγραφείς που ακόμα εμπιστεύονται το πιο γνήσιο δημιούργημά τους σε εκδότες που κανένα μέσο προβολής και διαπλοκής δεν διαθέτουν. Είναι εκείνη η κρίσιμη μάζα αναγνωστών, μικρή αλλά ευτυχώς ακόμα υπαρκτή, που ξέρει ότι σε αυτά θα βρει μια όαση μέσα στην έρημο της ανοησίας και ασημαντότητας που μας περιβάλλει, κι επιτρέπει σε μικρά, ανεξάρτητα εκδοτικά σχήματα να υπάρχουν. Είναι εκείνοι οι βιβλιοπώληδες που ακόμα αφήνουν μια γωνιά στα μαγαζιά τους να φιλοξενήσουν βιβλία που ποτέ δεν θα τους κάνουν πλούσιους. 


Τα βιβλία στους πρώτους αιώνες της ύπαρξής τους είχαν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της λογοκρισίας, τα κάθε είδους ιερατεία που ήθελαν τη γνώση περιορισμένη και τις ποικίλες εξουσίες που θιγόμενες προέβαιναν στην καταστροφή τους. Σήμερα αυτά έχουν σχεδόν εκλείψει. Η πραγματική απειλή για τα βιβλία είναι οι νόμοι της αγοράς για τη σκληρή λογική της οποίας «ό,τι δεν πουλάει δεν ζει». Οι ιδέες απειλούνται με «απαγόρευση» όχι επειδή έτσι το αποφασίζει ο κλασικός λογοκριτής, αλλά επειδή τις θεωρεί μη κερδοφόρες ο ατσαλάκωτος μάνατζερ. 


Τα σύγχρονα «σαμιζντάτ», ωστόσο, είναι εδώ και αντιστέκονται. Ανεξάρτητες εκδοτικές πρωτοβουλίες ομάδων ή μεμονωμένων ανθρώπων, οικοτεχνίες με ανύπαρκτα μέσα αλλά περίσσια επιμονής που προσπαθούν να υπάρξουν δίπλα σε γιγαντωμένα μεγαθήρια. Η μοίρα τους δεν είναι ξεκομμένη από την μοίρα όλων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων που πασχίζουν να μην αλωθούν από τον καπιταλισμό.

*το Κακέκτυπο είναι περιοδική έκδοση του Σωματείου Υπαλλήλων Βιβλίου & Χάρτου Θεσσαλονίκης

Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα