Blogger Template by Blogcrowds.

Το νέο σχέδιο νόμου της κυβέρνησης περί «διαφανών και προβλέψιμων όρων εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση», σε πλήρη συμμόρφωση με την κοινοτική οδηγία 2019/1152 θεσμοθετεί νέα δώρα στα αφεντικά. Έρχεται, μέσα σε μία ήδη υπάρχουσα έρημο εκμετάλλευσης και εντατικοποίησης στις εργασιακές σχέσεις, για να προστατέψει και να αυξήσει την κερδοφορία των επιχειρήσεων, να δημιουργήσει ένα πεδίο εργασιακής και κοινωνικής ισοπέδωσης, χωρίς δικαιώματα για τους εργαζόμενους, χωρίς υποχρεώσεις για τους εργοδότες.

Μας ξεζουμίζουν...
Αυτό διαφημίζουν για να έρθουν… οι περιβόητοι επενδυτές. Η έμμεση επέκταση του 8ωρου σε 13ωρο με την παράλληλη απασχόληση σε πάνω από έναν εργοδότη είναι ένας εμπαιγμός στις καθημερινές μας ανάγκες. Ένας εργαζόμενος που θα εκμεταλλευτεί αυτό το «δικαίωμα» που όλο χαρά ανακοίνωσε ο υπουργός Εργασίας Άδωνις Γεωργιάδης θα αμείβεται με το αστρονομικό ποσό των 1.083 ευρώ. Στις 13 ώρες εργασίας προστίθεται και ο χρόνος του διαλείμματος, αφού βάση του ν. Χατζηδάκη δεν υπολογίζεται ως εργάσιμος, οπότε καταλήγει ο εργαζόμενος να είναι όλη την ημέρα «στο πόδι». Εργοδότες που διαθέτουν δύο ή παραπάνω εταιρείες ήδη τρίβουν τα χέρια τους στην ιδέα απασχόλησης του ίδιου εργαζόμενου σε διαφορετικές επιχειρήσεις του Ομίλου, ώστε να γλιτώσουν την καταβολή υπερωριών. Ολοήμερη εργασία για απολαβές που με το ζόρι καλύπτουν τις βασικές μας ανάγκες, αυτός είναι ο εργασιακός μεσαίωνας που θα ενταθεί με το νομοσχέδιο-έκτρωμα. Μετά το 8ωρο, επόμενος στόχος τους το 5ήμερο. Με αρχή τις επιχειρήσεις συνεχούς παραγωγής ή επιχειρήσεις με δυνατότητα λειτουργίας 6 και 7 ημέρες με σύστημα βαρδιών, επιχειρείται η θέσπιση της δυνατότητα του εργοδότη να απασχολεί τους εργαζόμενους και 6η ημέρα, με προσαύξηση 40%. Αντί για προσλήψεις (μην και πέσει η ανεργία κάτω από το 10% και χρειαστεί να επανέλθουν οι 3ετίες), εξόντωση των εργαζομένων και κέρδος για τους βιομηχάνους, Παράλληλα, απαλλάσσει τις επιχειρήσεις (όχι μόνο αυτές για τις οποίες προβλέπει την 6ήμερη εργασία, αλλά όλες όσες χρησιμοποιήσουν την ψηφιακή κάρτα εργασίας) από την έγκαιρη δήλωση αλλαγών ή τροποποιήσεων στα ωράρια εργασίας, ενώ για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν θα είναι απαραίτητη η αίτηση του εργαζόμενου, αλλά θα αρκεί η εντολή του εργοδότη. Οι συμβάσεις μας γίνονται λευκή επιταγή στα χέρια κάθε αφεντικού και όλοι κατανοούμε ότι το δηλωμένο ωράριο θα γίνει σιγά-σιγά από υποχρεωτικό ενδεικτικό.
Μας ξεδοντιάζουν...
Επιπρόσθετα, το νομοσχέδιο κανονικοποιεί – και πάλι σε συνέχεια των διατάξεων του νόμου Χατζηδάκη, αλλά και του νόμου Αχτσιόγλου που είχε ήδη δυσκολέψει τον τρόπο κήρυξης των απεργιών – την απαγόρευση της απεργίας, την πιο σημαντική μορφή πάλης της εργατικής τάξης. Η απεργιακή περιφρούρηση, η οποία αποτελεί για την εργατική τάξη μονόδρομο για να πετύχει μία απεργία και να κάμψει τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς των εργοδοτών θα τιμωρείται με ποινές φυλάκισης, αλλά και ονομαστικά εξοντωτικά πρόστιμα των 5000 ευρώ, ενώ το εύρος ποινών θα μεγαλώνει σε περιπτώσεις που οι εργαζόμενοι επιμένουν στην απεργία και στην περιφρούρησή της.
Να τους ξεκάνουμε πριν μας ξεκάνουν!
Ο συνδυασμός των παραπάνω μέτρων είναι εφιαλτικός και αφήνει τον εργαζόμενο κυριολεκτικά στην τύχη του: πάντα διαθέσιμος, με μισθό που δεν καλύπτει ούτε τον μισό μήνα, με ελάχιστα θεμελιωμένα δικαιώματα, χωρίς να μπορεί να υπολογίσει ούτε τον ελεύθερό του χρόνο. Αν συνυπολογίσουμε πως το εν λόγω νομοσχέδιο κατατίθεται μέσα σε μία μακρά περίοδο παγωμένων μισθών που δεν ανταποκρίνονται στην κάλυψη βασικών λαϊκών αναγκών, μέσα σε μία περίοδο κατακόρυφης αύξησης του κόστους ζωής (ενοίκια, τρόφιμα, ενέργεια), λεηλασίας της λαϊκής περιουσίας συμπεριλαμβανομένης της πρώτης κατοικίας, εργοδοτικής ασυδοσίας και πλήρους ελευθερίας των απολύσεων, αυταρχισμού και καταστολής απεργιών και διαδηλώσεων, υποβάθμισης και ξεπουλήματος δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών, διάλυσης, τεμαχισμού και ιδιωτικοποίησης τομέων της Υγείας και της Παιδείας, αυξημένων ορίων συνταξιοδότησης και πλήρους ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και ωραρίων με μόνο μέτρο την κερδοφορία των αφεντικών, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να έχουμε αυταπάτες για ατομικές λύσεις.
Πόσους ακόμα λόγους χρειαζόμαστε για να πούμε ένα συλλογικό, ένα ταξικό «Φτάνει! Ως εδώ!» και να κάνουμε το αυτονόητο: Να παλέψουμε ενάντια σε αυτή την πραγματικότητα, να αντισταθούμε, να διεκδικήσουμε! Το τελευταίο διάστημα δεν πέρασαν όλα όσα ήθελαν, ούτε υπήρξε «σιγή» και αποδοχή της πολιτικής τους. «Μαλαματίνα», COSCO, Υγεία, ΛΑΡΚΟ, e-food, Πετρέλαια Καβάλας, ναυτεργάτες, σχολεία και πανεπιστήμια. Σε πολλές περιπτώσεις δόθηκαν μάχες που καθυστέρησαν ή και ανάτρεψαν νόμους, μάχες που ζορίζουν την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις, που ανάβουν τις σπίθες για τη σύγκρουση που απαιτείται.
Εμείς, οι εργαζόμενοι-ες στον κλάδο του Βιβλίου – Χάρτου δεν εξαιρούμαστε από αυτή την κατάσταση. Πλήθος καταγγελιών που λαμβάνουμε από συναδέλφους και συναδέλφισσες, η εικόνα που έρχεται από μια σειρά χώρους εργασίας, η ίδια η καθημερινή εμπειρία μάς δείχνει πως η κατάσταση και στον δικό μας κλάδο είναι η ίδια με όσα βιώνει η πλειονότητα των εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες έχουμε κάθε λόγο, αλλά έχουμε και τα «όπλα» για να πούμε «όχι» σε αυτή την κατάσταση. Με τις συνελεύσεις, τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες και τη συνολική μαχητκή ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος, την ταξική αλληλεγγύη και την ενότητά μας.
Με την οργάνωση μας, γιατί μόνο οργανωμένοι μπορούμε να παλέψουμε για τα δικά μας συμφέροντα.
Κόντρα στην ηττοπάθεια, τον συμβιβασμό, την υποχωρητικότητα, την αστική πολιτική που ασκεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που σιωπά ένοχα αρνούμενη να καταθέσει απεργιακό σχεδιασμό ανατροπής του νομοσχεδίου, να διεκδικήσει αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα ασφάλειας της υγείας και των ζωών μας, δουλειά με δικαιώματα, ήρθε η ώρα των ταξικών σωματείων και των ίδιων των εργαζομένων να βγουν μπροστά, να συντονίσουν και να οξύνουν την πάλη τους:
Μαγαζί το μαγαζί και αποθήκη την αποθήκη, κανένας συνάδελφος να μην μείνει μόνος.
Μαγαζί το μαγαζί και αποθήκη την αποθήκη να δυναμώσουμε το σωματείο μας.
ΓΙΑΤΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ!
• Ριζικές αυξήσεις στους μισθούς, πάνω από τον πληθωρισμό, πάνω από την ακρίβεια. Κάτω η άθλια λογική των επιδομάτων-ψίχουλων, των voucher και των διαφόρων pass-«κοροϊδία».
• Συλλογικές Συμβάσεις παντού. Δουλειά με δικαιώματα και αξιοπρεπείς αποδοχές για να ζούμε από τη δουλειά μας.
• Μείωση του χρόνου εργασίας, δουλειά για όλους. Όχι στην εντατικοποίηση.
• Μείωση των τιμολογίων ρεύματος – φυσικού αερίου – θέρμανσης
• Φτηνές συγκοινωνίες για όλους.
• Μείωση των ενοικίων. Κανένας πλειστηριασμός λαϊκής κατοικίας στις τράπεζες.
• Να καταργηθεί ο νόμος Χατζηδάκη και να αποσυρθεί το νομοσχέδιο Γεωργιάδη. Όχι στην ελαστική εργασία. Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα και την απεργία. Όχι στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης.
• Ελευθερία και δικαιώματα στους χώρους δουλειάς, σπουδών, κατοικίας. Έξω η αστυνομία από τις απεργίες και διαδηλώσεις μας, από τα πανεπιστήμια και τις γειτονιές μας.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΑΞΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 10.30 ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Νομού Θεσσαλονίκης

Ετοιμάζουν έναν χειμώνα κρύου και φτώχειας... Να τους απαντήσουμε με έναν καυτό χειμώνα αγώνων!
Από εξόρμηση ενημέρωσης συναδέλφων και συναδελφισσών για την Γενική Συνέλευση του Σωματείου

Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου μας την Τετάρτη 2 Νοέμβρη στις 18.30 στο ΕΚΘ (Αριστοτέλους 28). 

 Να συζητήσουμε, να οργανωθούμε, να συντονίσουμε τις δράσεις μας με τα άλλα πρωτοβάθμια σωματεία. 

Να οργανώσουμε την πανεργατική απεργία στις 9 Νοέμβρη. 

«Έρχεται ένας δύσκολος χειμώνας». Αυτό ακούγεται από παντού, από τα πιο επίσημα χείλη των κυβερνήσεων μέχρι τους οικονομικούς αναλυτές και τα κανάλια. Αυτοί που, όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία, αύξησαν τα κέρδη τους και μέσα στην κρίση και μέσα στην πανδημία (δηλαδή οι επιχειρήσεις και τα αφεντικά), και αυτοί που φροντίζουν ώστε αυτό να γίνεται με κάθε τρόπο (δηλαδή οι κυβερνήσεις τους), είτε με τους νόμους τους είτε με βία και καταστολή, μάς «προειδοποιούν» ότι θα ζήσουμε ακόμα χειρότερα... 

Με την ακρίβεια σε όλα τα βασικά είδη ανάγκης να χτυπάει «κόκκινο», με τον επίσημο πληθωρισμό πάνω από 12%, με την ενέργεια και τους λογαριασμούς ρεύματος – φυσικού αερίου – καυσίμων και τα ενοίκια να απογειώνονται... ο εργατικός μισθός εξανεμίζεται. Νέοι πλειστηριασμοί λαϊκών εργατικών σπιτιών έρχονται. Η φτώχεια και η λιτότητα, η εξαθλίωση και η μιζέρια είναι η «καθημερινότητα» που μας επιφυλάσσουν. Ταυτόχρονα, για να επιβάλουν αυτή την πολιτική, εξαπολύουν συνεχόμενες επιθέσεις στα δικαιώματα, με βία, αυταρχισμό και καταστολή. ΜΑΤ και ξύλο στους απεργούς εργάτες της «Μαλαματίνα», παράνομες από τα δικαστήρια σχεδόν όλες οι τελευταίες απεργίες, αστυνομία μέσα στα Πανεπιστήμια, κλείσιμο και απολύσεις στη ΛΑΡΚΟ, ενώ η εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία, εκτός από τους κινδύνους ανάφλεξης γενικότερων πολεμικών επεισοδίων στην περιοχή, κοστίζει ακριβά για όλους εμάς με τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα και την αποστολή όπλων. 

Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να ζήσουν – τα αφεντικά πρέπει να πληρώσουν 

Πόσους ακόμα λόγους χρειαζόμαστε για να πούμε ένα συλλογικό «Φτάνει! Ως εδώ!» και να κάνουμε το αυτονόητο: Να παλέψουμε ενάντια σε αυτή την πραγματικότητα, να αντισταθούμε, να διεκδικήσουμε! Το τελευταίο διάστημα δεν πέρασαν όλα όσα ήθελαν, ούτε υπήρξε «σιγή» και αποδοχή της πολιτικής τους. «Μαλαματίνα», COSCO, υγεία, ΛΑΡΚΟ, e-food, Πετρέλαια Καβάλας, ναυτεργάτες, σχολεία και πανεπιστήμια. Σε πολλές περιπτώσεις δόθηκαν μάχες που καθυστέρησαν ή και ανάτρεψαν νόμους, μάχες που ζορίζουν την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις, που ανάβουν τις σπίθες για τη σύγκρουση που απαιτείται.
Από την παρουσία του σωματείου σε συγκέντρωση υποστήριξης των απεργών στη Μαλαματίνα

Εμείς, οι εργαζόμενοι-ες στον κλάδο του Βιβλίου – Χάρτου δεν εξαιρούμαστε από αυτή την κατάσταση. Πλήθος καταγγελιών που λαμβάνουμε από συναδέλφους, η εικόνα που έρχεται από μια σειρά χώρους εργασίας, η ίδια η καθημερινή εμπειρία μάς δείχνει πως η κατάσταση και στον δικό μας κλάδο είναι η ίδια με όσα βιώνει η πλειονότητα των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι λοιπόν έχουμε κάθε λόγο, αλλά έχουμε και τα «όπλα» για να πούμε «όχι» σε αυτή την κατάσταση. Με την οργάνωση στους χώρους δουλειάς και τη συλλογική στάση ενάντια σε κάθε μικρό ή μεγάλο αντεργατικό μέτρο που η κυβέρνηση και η εργοδοσία θέλει να επιβάλει. Με τις συνελεύσεις, τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες και τη συνολική μάχη του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος, την ταξική αλληλεγγύη και την ενότητά μας. 

Δεν αρκεί απλώς να οργιζόμαστε,  τώρα πρέπει να διεκδικήσουμε... 

Να μην περιμένουμε κάποιους άλλους «να τα κάνουν καλύτερα»... Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί. Μόνο ο λαός σώζει τον λαό! Η κρίση και οι πολιτικές αυτές είναι παγκόσμιες, έχουν τη σφραγίδα της εργοδοσίας και των εκπροσώπων της σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Από το Βέλγιο και την Αγγλία, μέχρι τη Γερμανία και την Ασία, διαδηλώσεις και απεργίες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων λένε «όχι στην ακρίβεια, όχι στη φτώχεια» και απαιτούν αξιοπρεπή ζωή. 

Τώρα πρέπει να διεκδικήσουμε: 

• Ριζικές αυξήσεις στους μισθούς, πάνω από τον πληθωρισμό, πάνω από την ακρίβεια. Κάτω η άθλια λογική των επιδομάτων-ψίχουλων, των voucher και των διαφόρων pass-«κοροϊδία». 
• Συλλογικές Συμβάσεις παντού. Δουλειά με δικαιώματα και αξιοπρεπείς αποδοχές για να ζούμε από τη δουλειά μας. 
• Μείωση του χρόνου εργασίας, δουλειά για όλους. Όχι στην εντατικοποίηση. 
• Μείωση των τιμολογίων ρεύματος – φυσικού αερίου – θέρμανσης 
• Φτηνές συγκοινωνίες για όλους. 
• Μείωση των ενοικίων. Κανένας πλειστηριασμός λαϊκής κατοικίας στις τράπεζες. 
• Καμία ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Ρεύμα – Νερό – Υγεία – Εκπαίδευση – Συγκοινωνίες είναι κοινωνικά αγαθά, όχι για κέρδη και επενδύσεις. 
• Να καταργηθεί το Χρηματιστήριο Ενέργειας. Να περάσει ολοκληρωτικά η ΔΕΗ στα χέρια του Δημοσίου και να λειτουργήσει με εργατικό/κοινωνικό έλεγχο. ΡΕΥΜΑ ΦΤΗΝΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ. • Κάτω ο νόμος Χατζηδάκη. Όχι στην ελαστική εργασία. Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα και την απεργία. Όχι στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης. 
• Ελευθερία και δικαιώματα στους χώρους δουλειάς, σπουδών, κατοικίας. Έξω η αστυνομία από τις απεργίες και διαδηλώσεις μας, από τα πανεπιστήμια και τις γειτονιές μας. 
• Αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζομένων σε όλους τους κλάδους 
• Όχι στον πόλεμο. Κανένα εξοπλιστικό πρόγραμμα. Λεφτά για Εργασία – Υγεία – Παιδεία – Πρόνοια. Ειρήνη και κοινή πάλη των εργαζομένων και των λαών. 

Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ! 
ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΑΣ! 
ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΓΩΝΑΣ 

Όλοι και όλες στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου μας την Τετάρτη 2 Νοέμβρη στις 18.30 στο ΕΚΘ (Αριστοτέλους 28) 

Όλοι και όλες στην απεργία της 9ης Νοέμβρη! 

Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης
Η αφίσα που κολλιέται σε βιβλιοπωλεία της πόλης


ΑΠΕΡΓΙΑ 16 ΙΟΥΝΗ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 11.00πμ ΚΑΜΑΡΑ

Από τις πρώτες κιόλας μέρες της πανδημίας μέχρι και σήμερα η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Ο εργασιακός μεσαίωνας μονιμοποιείται και νομιμοποιείται με το τερατούργημα του υπουργού Εργασίας Χατζηδάκη. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο αυτό, κάθε επιχείρηση θα μπορεί πλέον να επιβάλει και νόμιμα το 10ωρο (έναν αιώνα μετά την κατάργησή του) μέσα από ατομική σύμβαση με τον εργαζόμενο, μετατρέποντας τη συζήτηση για συλλογικές συμβάσεις μια ακόμη πιο μακρινή προοπτική. Το όριο των υπερωριών αυξάνεται στις 150 ετησίως, με ταυτόχρονη κατάργηση του θεσμού της υπερεργασίας και του πενθήμερου. 

Επιπλέον, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η ηλεκτρονική ψηφοφορία εξ αποστάσεως για κήρυξη απεργίας εισάγεται στη λειτουργία και στις συνελεύσεις των σωματείων, υπονομεύοντας το πιο ισχυρό μας όπλο, την απεργία. Η λογική αυτή της διάσπασης και των ψηφιοποιημένων σχέσεων έχει στόχο να αποτρέψει τους εργαζομένους από το να διεκδικήσουν και να διασφαλίσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Επίσης, το νομοσχέδιο ποινικοποιεί την περιφρούρηση της απεργίας με συγκέντρωση στο χώρο εργασίας, βαπτίζοντάς τη «βιαιοπραγία». Τη μετατρέπει σε ποινικά κολάσιμη πράξη, για την οποία μάλιστα ενδέχεται να πρέπει να καταβληθεί και πρόστιμο στο αφεντικό, ενώ η απεργία θα χαρακτηρίζεται αυτομάτως παράνομη. Έχουμε φτάσει πλέον σε ένα σημείο στο οποίο διακυβεύεται όχι απλώς η υποτίμηση της εργασίας μας, αλλά η ίδια μας η επιβίωση. 

Όμως θα μας βρουν απέναντί τους! Η οικονομική και ψυχολογική πίεση που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, δεν είναι λόγος για να δεχτούμε τα ελάχιστα που θέλουν να μας πλασάρουν, αλλά η αιτία για να αγωνιστούμε για όσα μας ανήκουν. Δεν μας «ταιριάζουν» οι ατομικές συμβάσεις, γιατί σε αυτή την κοινωνία δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα αλλά η τάξη που παράγει τον πλούτο αυτής της κοινωνίας, η εργατική τάξη. Δεν είμαστε μόνοι/ες μας, αλλά βρισκόμαστε με τους συναδέλφους και συνειδητοποιούμε τη δύναμή μας. 

Γι’ αυτόν τον λόγο, οργανωνόμαστε στα σωματεία μας, όπου παίρνουμε ισότιμα και από κοινού τις αποφάσεις μας. Δεν θέλουμε μια ζωή που σπαταλιέται μέσα σε ατελείωτη κούραση και καταναγκασμό, αλλά παλεύουμε για μια ζωή με αξιοπρέπεια και όνειρα, μια ζωή απαλλαγμένη από τον φόβο αν θα «τη βγάλουμε» και αυτόν τον μήνα ή πώς θα «την παλέψουμε» και σήμερα στη δουλειά.

Ξεκάθαρα εχθρός μας είναι πλέον η ΓΣΕΕ και οι παρατάξεις της ήττας και της συνδιαλλαγής με την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Ενώ ο εργασιακός μεσαίωνας γίνεται «κανονικότητα» η  εργοδοτική ΓΣΕΕ δεν βάζει καν απεργία για την μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου ενώ η προηγούμενη απεργία στις 10/6 είχε σημαντική συμμετοχή και μεγάλες διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας. Η απόφαση αυτή είναι ιστορική καθώς αντί για μετωπική αντιπαράθεση συνολικά με το νόμο που καταργεί το 8ωρο και βάζει απεργίες και συνδικάτα στο γύψο, η ΓΣΕΕ αποφασίζει να δώσει  μάχη κατά «ορισμένων επίμαχων διατάξεων του νόμου». Κι αντί για ανατροπή της εργασιακής ζούγκλας παλεύει «για τη μη χειροτέρευση της», δηλ. την αποδέχεται αρκεί …να μπει κλιματιστικό στην κόλαση.

Δεν θα ακολουθήσουμε σε αυτόν τον δρόμο της υποταγής

ΣΤΙΣ 16 ΙΟΥΝΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

Καμιά αύξηση χρόνου δουλειάς. Κάτω τα χέρια απ το 8ωρο! Όχι στην «ευέλικτη απασχόληση». Όχι στην ζωή λάστιχο! Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας . Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας – (5ημερο, 6ωρο, 30ωρο) - σταθερή και ασφαλισμένη δουλειά για όλους.

Όχι στις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Πλήρης επαναφορά της ισχύος των ΣΣΕ, κατάργηση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου. Αύξηση του βασικού μισθού, πλήρης επαναφορά της υποχρεωτικότητας τωνκλαδικών συμβάσεων.

Κάτω τα χέρια από τους αγώνες και τα σωματεία. Καμιά κυβερνητική/κρατική παρέμβαση. Όχι στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ


Από τις πρώτες κιόλας μέρες της πανδημίας μέχρι και σήμερα η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Ο εργασιακός μεσαίωνας μονιμοποιείται και νομιμοποιείται με το τερατούργημα του υπουργού Εργασίας Χατζηδάκη. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο αυτό, κάθε επιχείρηση θα μπορεί πλέον να επιβάλει και νόμιμα το 10ωρο (έναν αιώνα μετά την κατάργησή του) μέσα από ατομική σύμβαση με τον εργαζόμενο, μετατρέποντας τη συζήτηση για συλλογικές συμβάσεις μια ακόμη πιο μακρινή προοπτική. Το όριο των υπερωριών αυξάνεται στις 150 ετησίως, με ταυτόχρονη κατάργηση του θεσμού της υπερεργασίας και του πενθήμερου. Θεσμοθετείται, έτσι, και με τη βούλα του νόμου ένα ωράριο-λάστιχο ανάλογα με τα κέφια του κάθε εργοδότη. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: σε θέλουν μόνο σου, να δουλεύεις μέχρι τελικής πτώσης.

Επιπλέον, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η ηλεκτρονική ψηφοφορία εξ αποστάσεως για κήρυξη απεργίας εισάγεται στη λειτουργία και στις συνελεύσεις των σωματείων, υπονομεύοντας το πιο ισχυρό μας όπλο, την απεργία. Η λογική αυτή της διάσπασης και των ψηφιοποιημένων σχέσεων έχει στόχο να αποτρέψει τους εργαζομένους από το να διεκδικήσουν και να διασφαλίσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Επίσης, το νομοσχέδιο ποινικοποιεί την περιφρούρηση της απεργίας με συγκέντρωση στο χώρο εργασίας, βαπτίζοντάς τη «βιαιοπραγία». Τη μετατρέπει σε ποινικά κολάσιμη πράξη, για την οποία μάλιστα ενδέχεται να πρέπει να καταβληθεί και πρόστιμο στο αφεντικό, ενώ η απεργία θα χαρακτηρίζεται αυτομάτως παράνομη.Έχουμε φτάσει πλέον σε ένα σημείο στο οποίο διακυβεύεται όχι απλώς η υποτίμηση της εργασίας μας, αλλά η ίδια μας η επιβίωση.

Όμως θα μας βρουν απέναντί τους! Η οικονομική και ψυχολογική πίεση που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, δεν είναι λόγος για να δεχτούμε τα ελάχιστα που θέλουν να μας πλασάρουν, αλλά η αιτία για να αγωνιστούμε για όσα μας ανήκουν. Δεν μας «ταιριάζουν» οι ατομικές συμβάσεις, γιατί σε αυτή την κοινωνία δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα αλλά η τάξη που παράγει τον πλούτο αυτής της κοινωνίας, η εργατική τάξη. Δεν είμαστε μόνοι/ες μας, αλλά βρισκόμαστε με τους συναδέλφους και συνειδητοποιούμε τη δύναμή μας.

Γι’ αυτόν τον λόγο, οργανωνόμαστε στα σωματεία μας, όπου παίρνουμε ισότιμα και από κοινού τις αποφάσεις μας. Δεν θέλουμε μια ζωή που σπαταλιέται μέσα σε ατελείωτη κούραση και καταναγκασμό, αλλά παλεύουμε για μια ζωή με αξιοπρέπεια και όνειρα, μια ζωή απαλλαγμένη από τον φόβο αν θα «τη βγάλουμε» και αυτόν τον μήνα ή πώς θα «την παλέψουμε» και σήμερα στη δουλειά

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

Καμιά αύξηση χρόνου δουλειάς. Κάτω τα χέρια απ το 8ωρο! Όχι στην «ευέλικτη απασχόληση». Όχι στην ζωή λάστιχο! Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας . Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας – (5ημερο, 6ωρο, 30ωρο) - σταθερή και ασφαλισμένη δουλειά για όλους.

Όχι στις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Πλήρης επαναφορά της ισχύος των ΣΣΕ, κατάργηση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου. Αύξηση του βασικού μισθού, πλήρης επαναφορά της υποχρεωτικότητας τωνκλαδικών συμβάσεων.

Κάτω τα χέρια από τους αγώνες και τα σωματεία. Καμιά κυβερνητική/κρατική παρέμβαση. Όχι στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό.

 

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ


Παλαιότερες αναρτήσεις