Βιβλιοποντικας

ΑΠΕΡΓΙΑ 16 ΙΟΥΝΗ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 11.00πμ ΚΑΜΑΡΑ

Από τις πρώτες κιόλας μέρες της πανδημίας μέχρι και σήμερα η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Ο εργασιακός μεσαίωνας μονιμοποιείται και νομιμοποιείται με το τερατούργημα του υπουργού Εργασίας Χατζηδάκη. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο αυτό, κάθε επιχείρηση θα μπορεί πλέον να επιβάλει και νόμιμα το 10ωρο (έναν αιώνα μετά την κατάργησή του) μέσα από ατομική σύμβαση με τον εργαζόμενο, μετατρέποντας τη συζήτηση για συλλογικές συμβάσεις μια ακόμη πιο μακρινή προοπτική. Το όριο των υπερωριών αυξάνεται στις 150 ετησίως, με ταυτόχρονη κατάργηση του θεσμού της υπερεργασίας και του πενθήμερου. 

Επιπλέον, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η ηλεκτρονική ψηφοφορία εξ αποστάσεως για κήρυξη απεργίας εισάγεται στη λειτουργία και στις συνελεύσεις των σωματείων, υπονομεύοντας το πιο ισχυρό μας όπλο, την απεργία. Η λογική αυτή της διάσπασης και των ψηφιοποιημένων σχέσεων έχει στόχο να αποτρέψει τους εργαζομένους από το να διεκδικήσουν και να διασφαλίσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Επίσης, το νομοσχέδιο ποινικοποιεί την περιφρούρηση της απεργίας με συγκέντρωση στο χώρο εργασίας, βαπτίζοντάς τη «βιαιοπραγία». Τη μετατρέπει σε ποινικά κολάσιμη πράξη, για την οποία μάλιστα ενδέχεται να πρέπει να καταβληθεί και πρόστιμο στο αφεντικό, ενώ η απεργία θα χαρακτηρίζεται αυτομάτως παράνομη. Έχουμε φτάσει πλέον σε ένα σημείο στο οποίο διακυβεύεται όχι απλώς η υποτίμηση της εργασίας μας, αλλά η ίδια μας η επιβίωση. 

Όμως θα μας βρουν απέναντί τους! Η οικονομική και ψυχολογική πίεση που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, δεν είναι λόγος για να δεχτούμε τα ελάχιστα που θέλουν να μας πλασάρουν, αλλά η αιτία για να αγωνιστούμε για όσα μας ανήκουν. Δεν μας «ταιριάζουν» οι ατομικές συμβάσεις, γιατί σε αυτή την κοινωνία δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα αλλά η τάξη που παράγει τον πλούτο αυτής της κοινωνίας, η εργατική τάξη. Δεν είμαστε μόνοι/ες μας, αλλά βρισκόμαστε με τους συναδέλφους και συνειδητοποιούμε τη δύναμή μας. 

Γι’ αυτόν τον λόγο, οργανωνόμαστε στα σωματεία μας, όπου παίρνουμε ισότιμα και από κοινού τις αποφάσεις μας. Δεν θέλουμε μια ζωή που σπαταλιέται μέσα σε ατελείωτη κούραση και καταναγκασμό, αλλά παλεύουμε για μια ζωή με αξιοπρέπεια και όνειρα, μια ζωή απαλλαγμένη από τον φόβο αν θα «τη βγάλουμε» και αυτόν τον μήνα ή πώς θα «την παλέψουμε» και σήμερα στη δουλειά.

Ξεκάθαρα εχθρός μας είναι πλέον η ΓΣΕΕ και οι παρατάξεις της ήττας και της συνδιαλλαγής με την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Ενώ ο εργασιακός μεσαίωνας γίνεται «κανονικότητα» η  εργοδοτική ΓΣΕΕ δεν βάζει καν απεργία για την μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου ενώ η προηγούμενη απεργία στις 10/6 είχε σημαντική συμμετοχή και μεγάλες διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας. Η απόφαση αυτή είναι ιστορική καθώς αντί για μετωπική αντιπαράθεση συνολικά με το νόμο που καταργεί το 8ωρο και βάζει απεργίες και συνδικάτα στο γύψο, η ΓΣΕΕ αποφασίζει να δώσει  μάχη κατά «ορισμένων επίμαχων διατάξεων του νόμου». Κι αντί για ανατροπή της εργασιακής ζούγκλας παλεύει «για τη μη χειροτέρευση της», δηλ. την αποδέχεται αρκεί …να μπει κλιματιστικό στην κόλαση.

Δεν θα ακολουθήσουμε σε αυτόν τον δρόμο της υποταγής. 

ΣΤΙΣ 16 ΙΟΥΝΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

Καμιά αύξηση χρόνου δουλειάς. Κάτω τα χέρια απ το 8ωρο! Όχι στην «ευέλικτη απασχόληση». Όχι στην ζωή λάστιχο! Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας . Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας – (5ημερο, 6ωρο, 30ωρο) - σταθερή και ασφαλισμένη δουλειά για όλους.

Όχι στις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Πλήρης επαναφορά της ισχύος των ΣΣΕ, κατάργηση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου. Αύξηση του βασικού μισθού, πλήρης επαναφορά της υποχρεωτικότητας τωνκλαδικών συμβάσεων.

Κάτω τα χέρια από τους αγώνες και τα σωματεία. Καμιά κυβερνητική/κρατική παρέμβαση. Όχι στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

Από τις πρώτες κιόλας μέρες της πανδημίας μέχρι και σήμερα η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Ο εργασιακός μεσαίωνας μονιμοποιείται και νομιμοποιείται με το τερατούργημα του υπουργού Εργασίας Χατζηδάκη. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο αυτό, κάθε επιχείρηση θα μπορεί πλέον να επιβάλει και νόμιμα το 10ωρο (έναν αιώνα μετά την κατάργησή του) μέσα από ατομική σύμβαση με τον εργαζόμενο, μετατρέποντας τη συζήτηση για συλλογικές συμβάσεις μια ακόμη πιο μακρινή προοπτική. Το όριο των υπερωριών αυξάνεται στις 150 ετησίως, με ταυτόχρονη κατάργηση του θεσμού της υπερεργασίας και του πενθήμερου. Θεσμοθετείται, έτσι, και με τη βούλα του νόμου ένα ωράριο-λάστιχο ανάλογα με τα κέφια του κάθε εργοδότη. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: σε θέλουν μόνο σου, να δουλεύεις μέχρι τελικής πτώσης.

Επιπλέον, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η ηλεκτρονική ψηφοφορία εξ αποστάσεως για κήρυξη απεργίας εισάγεται στη λειτουργία και στις συνελεύσεις των σωματείων, υπονομεύοντας το πιο ισχυρό μας όπλο, την απεργία. Η λογική αυτή της διάσπασης και των ψηφιοποιημένων σχέσεων έχει στόχο να αποτρέψει τους εργαζομένους από το να διεκδικήσουν και να διασφαλίσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Επίσης, το νομοσχέδιο ποινικοποιεί την περιφρούρηση της απεργίας με συγκέντρωση στο χώρο εργασίας, βαπτίζοντάς τη «βιαιοπραγία». Τη μετατρέπει σε ποινικά κολάσιμη πράξη, για την οποία μάλιστα ενδέχεται να πρέπει να καταβληθεί και πρόστιμο στο αφεντικό, ενώ η απεργία θα χαρακτηρίζεται αυτομάτως παράνομη.Έχουμε φτάσει πλέον σε ένα σημείο στο οποίο διακυβεύεται όχι απλώς η υποτίμηση της εργασίας μας, αλλά η ίδια μας η επιβίωση.

Όμως θα μας βρουν απέναντί τους! Η οικονομική και ψυχολογική πίεση που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, δεν είναι λόγος για να δεχτούμε τα ελάχιστα που θέλουν να μας πλασάρουν, αλλά η αιτία για να αγωνιστούμε για όσα μας ανήκουν. Δεν μας «ταιριάζουν» οι ατομικές συμβάσεις, γιατί σε αυτή την κοινωνία δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα αλλά η τάξη που παράγει τον πλούτο αυτής της κοινωνίας, η εργατική τάξη. Δεν είμαστε μόνοι/ες μας, αλλά βρισκόμαστε με τους συναδέλφους και συνειδητοποιούμε τη δύναμή μας.

Γι’ αυτόν τον λόγο, οργανωνόμαστε στα σωματεία μας, όπου παίρνουμε ισότιμα και από κοινού τις αποφάσεις μας. Δεν θέλουμε μια ζωή που σπαταλιέται μέσα σε ατελείωτη κούραση και καταναγκασμό, αλλά παλεύουμε για μια ζωή με αξιοπρέπεια και όνειρα, μια ζωή απαλλαγμένη από τον φόβο αν θα «τη βγάλουμε» και αυτόν τον μήνα ή πώς θα «την παλέψουμε» και σήμερα στη δουλειά

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

Καμιά αύξηση χρόνου δουλειάς. Κάτω τα χέρια απ το 8ωρο! Όχι στην «ευέλικτη απασχόληση». Όχι στην ζωή λάστιχο! Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας . Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας – (5ημερο, 6ωρο, 30ωρο) - σταθερή και ασφαλισμένη δουλειά για όλους.

Όχι στις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Πλήρης επαναφορά της ισχύος των ΣΣΕ, κατάργηση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου. Αύξηση του βασικού μισθού, πλήρης επαναφορά της υποχρεωτικότητας τωνκλαδικών συμβάσεων.

Κάτω τα χέρια από τους αγώνες και τα σωματεία. Καμιά κυβερνητική/κρατική παρέμβαση. Όχι στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό.

 

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

Ως Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα των απλήρωτων εργαζομένων του παραρτήματος των εκδόσεων “΄Ινδικτος” και συνυπογράφουμε τις θέσεις τους σε σχέση με το απαράδεκτο καθεστώς της απλήρωτης εργασίας, χωρίς όλες οι λεπτομέρειες του κειμένου τους να εκφράζουν απαραιτήτως και εξ’ ολοκλήρου τις θέσεις του σωματείου. 

“Ποιο τελικά θα έπρεπε να αποτελεί μεγαλύτερο «θέμα», το τελευταίο λιβελογράφημα των εκδόσεων Ίνδικτος (ή Λωτίς όπως λέγεται πλέον η εταιρία) με τον φανταστικό τίτλο «Απόπειρα Δολοφονίας» ή η συνολική συμπεριφορά του εκδότη της Μανώλη Βελιτζανίδη- κουμπάρου του Λοβέρδου;

Δεν μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος εκδότης αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο στην πιο εμπορική εκδοτική εποχή του χρόνου –τα Χριστούγεννα– που αντικαθρεφτίζει την συναισθηματική αντίδραση ενός πολιτικού που τον «ενέπλεξαν» αδίκως κατά την γνώμη του σε μια «σκευωρία» (το παγκοσμίως γνωστό σκάνδαλο Novartis). Ούτε θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα με τον παραπαίοντα εσωτερικό κόσμο του πρώην υπουργού, ο οποίος ήθελε να βρεθεί αντίκρυ στον πρώην πρωθυπουργό μέσα στην αίθουσα της ολομέλειας της Βουλής και να του καταφέρει δεξί κροσέ στο πρόσωπο καθότι -κατά την κρίση του- αυτή είναι μια πράξη που προάγει τα δημοκρατικά ιδεώδη μέσα στον «ναό» της Δημοκρατίας. Αυτό να απασχολήσει και να προβληματίσει τους ψηφοφόρους του που τον εκλέγουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση με υψηλά για το κόμμα του ποσοστά.

Θα πρέπει να εστιάσουμε στη δράση της εκδοτικής εταιρίας «Ίνδικτος» (πλέον «Λωτίς») που ιδρύθηκε την δεκαετία του ’90 από έναν έμπορο περιορισμένου βεληνεκούς και μετέπειτα αναδείχθηκε ως καινοφανής αστέρας στον πνευματικό χώρο ανακατεύοντας στο καζάνι κείμενα υψηλής διανόησης, φιλοσοφίας, Θεολογία και Ασκητική αλλά και «αιρετικά» δοκίμια καθώς και εκδόσεις αμφίβολης αξίας. Κατόρθωσε δε, να διάγει βίον πολυτελέστατον εις βάρος όχι μόνο των πρώην συνεργατών του αλλά της κοινωνίας γενικότερα, εις υγείαν των κορόιδων δηλαδή. Η λήψη δανείων, διασφαλίζοντας την προσωπική του περιουσία έναντι διεκδίκησής της σε περίπτωση ενδεχόμενου πλειστηριασμού από τρίτους (με προσημειώσεις των ακινήτων του από τις τράπεζες), και οι αναθέσεις (Αθήνα 2004, ΔΕΘ, κτλ) συνθέτουν μόνο ένα μικρό κομμάτι από το τεράστιο παζλ του βίου και της πολιτείας του Βελιτζανίδη. Το χρήμα ρέει άφθονο. Παρόλα αυτά η αληθινή εικόνα έχει ως εξής: απλήρωτοι συνεργάτες ακόμα και υψηλόβαθμοι υπάλληλοι που μέχρι «να τους αφήσει στον άσσο» ήταν κατά τα λεγόμενα του Βελιτζανίδη «οικογένεια» [η γνωστή υποκριτική ποιητική α(η)δεία- επωδός του].

Τα ποσά που χρωστά είναι τεράστια. Αξίζει να σημειωθεί πως για την υπόθεση των υπαλλήλων του υποκαταστήματος της Βόρειας Ελλάδας με έδρα την Θεσσαλονίκη τα δικαστήρια δικαίωσαν του υπαλλήλους με τα ποσά των 44.746,22 ευρώ στην πρώτη υπάλληλο και 38.972,11 ευρώ στον δεύτερο σύμφωνα με την απόφαση 26454/2013 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και καταδίκασαν (με αναστολή) με την 35550/12-12-2012 απόφασή τους τον Βελιτζανίδη σε 9 μήνες φυλάκιση. Ο δε Βελιτζανίδης προχώρησε σε μια «συμφωνία» από αυτές που τον χαρακτηρίζουν ως «επιχειρηματία» (την οποία φυσικά αθέτησε και ουδέποτε τήρησε) με τους πρώην υπαλλήλους του και κατάφερε να «βγει πάλι λάδι» μέχρι και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Όμως τίποτα δεν χαλάει την «μακαριότητα» του κουμπάρου. Παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις εξακολουθεί να κινείται με τον τρόπο που ξέρει καλά χωρίς να πληρώνει. Η αγορά παρότι γνωρίζει το επαγγελματικό του προφίλ τον ανέχεται. Οι αναγνώστες εξακολουθούν να αγοράζουν βιβλία από τις εκδόσεις του. Όλα αυτά στην λογική «αφού δεν πείραξε εμάς δεν μας αφορά».

Επιπροσθέτως θα πρέπει να μας προβληματίζει ιδιαίτερα κι ο ρόλος της «Εκκλησίας». Οι σχέσεις του Βελιτζανίδη με ιστορικές Μονές του Αγίου Όρους μετράνε από το 2004. Αρχικά με την έκδοση ασκητικών βιβλίων γνωστής αδελφότητας-Μετοχίου Ιεράς Μονής Αγίου Όρους η οποία επί υπουργίας Λοβέρδου στο Υπουργείο Υγείας εξασφάλισε ποσό επιδότησης στο Κοινωφελές Ίδρυμα που διατηρούσε η Μόνη-Μετόχι του Αγ. Όρους. Εκείνη την εποχή ο Βελιτζανίδης χρημάτιζε σύμβουλος στο ομώνυμο υπουργείο. Τι κι αν η επαγγελματική συμπεριφορά του εν λόγω επιχειρηματία-συνεργάτη των Μονών αδίκησε κατάφορα το στοιχειώδες δικαίωμα για αμοιβή των εργαζόμενών του, οι δουλειές να πάνε καλά! Στο πλαίσιο αυτής της λογικής η ομπρέλα συνεργασίας με άλλες Μονές-Μετόχια στην Γαλλία (αλλά και το εγχώριο) της εν λόγω Μονής του Αγίου Όρους, εμπλούτισαν το ηλεκτρονικό κατάστημα των εκδόσεων του Βελιτζανίδη (Ίνδικτος – Λωτίς) με μαρμελάδες, λικεράκια, γλυκίσματα και άλλα ευπώλητα είδη, πρακτική που καμιά σχέση δεν έχει με το αυθεντικό πνεύμα της ορθόδοξης παράδοσης που θα έπρεπε να διαπνέει μια Μονή εκτός κι αν έχουν αλλοιωθεί όλα τόσο δραματικά που τελικά και τα Μοναστήρια είναι εικόνα αυτής της κοινωνίας κατά το «από την κόλασή μου στο φωνάζω: εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω» της Γαλάτειας Καζαντζάκη.

Εν κατακλείδι η απόφαση του Λοβέρδου να «εμπλουτίσει το ελληνικό πνευματικό κεφάλαιο» με τα εσώψυχά του, διόλου εντύπωση δεν μας κάνει. Αποκάλυψε τον ψυχισμό και την σκέψη του, εάν δεν σας αρέσει μην τον αγοράζετε και μην τον ψηφίζετε. Η δε απόφασή του να εκδώσει το προϊόν του πνευματικού και ψυχικού του πλούτου στις εκδόσεις Ίνδικτος-Λωτίς του κουμπάρου του Βελιτζανίδη, βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με το περιεχόμενο του βιβλίου του.”