Βιβλιοποντικας

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, το δικαίωμα του κόσμου της εργασίας στην ασφάλιση είναι μια κατάκτηση που δεν χαρίστηκε. Προήλθε από τους αγώνες και την πίεση που άσκησε το εργατικό κίνημα με σκληρούς αγώνες, απεργίες, εξεγέρσεις. Η σημερινή αντιασφαλιστική επίθεση έρχεται από παλιά. Ήδη από το ’50 το κράτος εκμεταλλεύεται τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, δηλαδή μεγάλο μέρος του κοινωνικού πλούτου που παρήγαγαν οι εργαζόμενοι. Μετέπειτα και πριν ουσιαστικά ισχύσει το δικαίωμα της καθολικότητας στην ασφάλιση, τη δεκαετία του ’80, εντείνεται η επίθεση και με τη συναίνεση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας γίνεται η αρχή της διάλυσής της. Οι μορφές που έπαιρνε αυτή η διάλυση φαίνονταν είτε όταν αυξάνονταν οι εισφορές και μειώνονταν οι παροχές, είτε όταν παραχωρούνταν λιγότερα εργασιακά δικαιώματα, είτε όταν ακόμα διαφοροποιούνταν τα όποια κεκτημένα μέσα από τον κατακερματισμό των εργαζόμενων και στη συνέχεια τον διαχωρισμό τους σε παλιούς και νέους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο σταδιακής υποχώρησης των εργαζόμενων, η απελπισία σπρώχνει τον κόσμο στην αγκαλιά της ιδιωτικής υγείας και ασφάλισης. Βασική επιδίωξη ενός συστήματος που καραδοκεί να περιέλθουν τα δημόσια αγαθά στον ιδιωτικό τομέα και το Θατσερικό σύστημα να επικρατήσει ως μοντέλο.

Σήμερα, εν μέσω βαθιάς κρίσης, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ διατείνεται ότι οι δημοσιονομικές ανάγκες επιβάλουν τις μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, και ότι δεν θίγονται τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Εμείς, αντιμετωπίζοντας το ζήτημα του ασφαλιστικού από την πλευρά των εργατικών συμφερόντων καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για μεγάλο ψέμα:

– Ο χωρισμός της σύνταξης σε εθνική και ανταποδοτική σημαίνει στην μεν πρώτη περίπτωση ότι πρόκειται για σύνταξη φιλοδώρημα, αλλά ακόμα και αυτό υπό προϋποθέσεις. Στη δε δεύτερη περίπτωση θα προκύπτει βάσει ασφαλιστικών εισφορών. Πράγμα που με χιλιάδες ανθρώπους χωρίς δουλειά και άλλους με επισφαλείς εργασιακές σχέσεις και αφεντικά που ολοένα εκβιάζουν για μαύρη εργασία τους νεοεισερχόμενους, μοιάζει με κοροϊδία! Επιπλέον με αυτό τον τρόπο μετατρέπουν ένα συλλογικό δικαίωμα σε ατομική υπόθεση. Έτσι κράτος και εργοδότες ξεμπερδεύουν με μηδαμινά ποσά, διώχνουν στην πραγματικότητα από πάνω τους το κόστος της ασφάλισης, οδηγώντας σε πολύ μικρές συντάξεις, σε εξαθλιωμένους συνταξιούχους. Ο μισθός θα προκύπτει από τον υπολογισμό των μισθών όλου του εργάσιμου βίου και όχι μόνο της τελευταίας πενταετίας, το ποσοστό αναπλήρωσης θα είναι μικρότερο με αποτέλεσμα και η ανταποδοτική και η συνολική σύνταξη να είναι πολύ μικρότερες από τα σημερινά δεδομένα.

– Γνωρίζουμε ότι ψηφίστηκαν το καλοκαίρι ολέθριες αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 έτη (ή 62 έτη για 40 χρόνια εργασίας), συνοδευόμενες από περικοπές σε συντάξεις επικουρικές, ΕΚΑΣ και εφάπαξ.

– Γνωρίζουμε ακόμα ότι η λεηλασία των ταμείων δεν προήλθε από εμάς, τους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου, αλλά συνδέεται με την ίδια τη λειτουργία του κράτους και του κεφαλαίου (τζογάρισμα των αποθεματικών, δομημένα ομόλογα, «κούρεμα» του PSI, αποπληρωμή του ΔΝΤ, εργοδοτική εισφοροδιαφυγή κ.α.). Και τώρα χρησιμοποιείται ως άλλοθι προκειμένου να γίνει αποδεκτή και επιβεβλημένη η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό που θα κατατεθεί, το επόμενο διάστημα, στη Βουλή προς ψήφιση θα αποτελέσει ταφόπλακα της κοινωνικής ασφάλισης. Ενάντια στη μοιρολατρία και το φόβο που θέλουν να μας επιβάλουν, καλούμαστε να δείξουμε έμπρακτα και συλλογικά την αγωνιστικότητά μας, να ενισχύσουμε το σωματείο μας, να ενισχύσουμε την από τα κάτω οργάνωσή μας στους χώρους δουλειάς. Να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις, κόντρα στη λογική της ανάθεσης. Να συναντηθούμε με συναδέλφους από άλλους κλάδους που πλήττονται και βλέπουν το ασφαλιστικό από ταξική σκοπιά και όχι συντεχνιακά.

Απέναντι στη λυσσαλέα επίθεση του συστήματος απαντάμε σύμφωνα με τις πραγματικές μας ανάγκες για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, να κρατηθούμε όρθιοι, να αλλάξουμε τους ταξικούς συσχετισμούς και να αντεπιτεθούμε, παίρνοντας πίσω αυτό που δικαιωματικά μας ανήκει, τον κλεμμένο κοινωνικό πλούτο.

• Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο όλεθρος.

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς, ασφάλιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, εργαζόμενους και άνεργους, ντόπιους και μετανάστες.

• Μείωση ημερήσιου χρόνου εργασίας, αξιοπρεπή εργασιακά δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις, μείωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση χρόνων εργασίας, όχι να δουλεύουμε ως τα βαθιά γεράματα. 

Κυριακή 13 Δεκέμβρη 2015: Απεργία στον κλάδο του εμπορίου
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 12μ ΤΣΙΜΙΣΚΗ με ΑΓ.ΣΟΦΙΑΣ

Δεν δουλεύουμε – Δεν ψωνίζουμε
Δε μας λείπουν οι ώρες για να ψωνίσουμε. Μας λείπουν τα φράγκα και οι ώρες για να ζήσουμε.
Αυξήσεις στους μισθούς – Λιγότερη δουλειά.
Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!
Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά.
Άμεση νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.

Συνεχίζουμε δυναμικά και αταλάντευτα τον δίκαιο και επίμονο αγώνα μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου των ταξικών αγώνων μας για την υπεράσπιση των εργατικών μας συμφερόντων και δικαιωμάτων, της ζωής και της αξιοπρέπειας μας. Ενάντια στους αντεργατικούς νόμους και τα μνημόνια από όποιους κι αν σχεδιάζονται και ψηφίζονται. Σύμφωνα με τον σχετικό νόμο, που εξακολουθεί να παραμένει σε ισχύ («8 Κυριακές»), τα εμπορικά καταστήματα θα είναι ανοιχτά, όπως και πέρσι, για 3 συνεχόμενες Κυριακές μέσα στον Δεκέμβρη!

Πρόκειται για ένα μέτρο που επιφέρει την ακόμα μεγαλύτερη εξόντωσή μας και την υφαρπαγή του όποιου ελεύθερου χρόνου μας. Που έρχεται να επιδεινώσει την όλη δυσχερή κατάσταση που ως εργαζόμενοι βιώνουμε, με την υπερεντατικοποίηση και την επιβαλλόμενη ορθοστασία, αλλά και τους πετσοκομμένους μισθούς ή και την μη καταβολή των δεδουλευμένων, τις απολύσεις και τα τόσα άλλα κρούσματα εργοδοτικής τρομοκρατίας και ασυδοσίας.

Ο αγώνας μας λοιπόν συνεχίζεται, καθώς η τωρινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη της θητεία και παρά τις όποιες προεκλογικές εξαγγελίες και τις προγραμματικές δηλώσεις που είχε κάνει, διατήρησε το σχετικό νόμο. Και όχι μόνο δεν είχε φανεί τελικά διατεθειμένη να κάνει βήματα προς την ουσιαστική νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας, αλλά με το 3ο μνημόνιο που έφερε άφησε ανοιχτό το πεδίο και για ακόμα περισσότερες Κυριακές με τα μαγαζιά ανοιχτά.

Συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τον αγώνα μας και ενάντια στο σχέδιο καταστολής, ποινικοποίησης και κατατρομοκράτησης των εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης. Σχέδιο που σηματοδοτήθηκε πρόσφατα και από την καταδίκη -από μια ξεκάθαρα μεροληπτική υπέρ της εργοδοσίας δικαστική έδρα- 2 συναδέλφων μας για τη συμμετοχή τους στην απεργιακή περιφρούρηση έξω από το βιβλιοπωλείο Ιανός, έπειτα από την επίθεση που δεχθήκαμε από την εργοδοσία και τα ΜΑΤ την Κυριακή 28/12/14, ημέρα απεργίας στον κλάδο του βιβλίου.

Μπροστά μας έχουμε μια σειρά από ανοιχτά πεδία μάχης, όπως τον αγώνα για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για να δώσουμε επιτέλους ένα τέλος στο καθεστώς της απλήρωτης εργασίας και για να βάλουμε ένα φρένο στους αντεργατικούς νόμους που ψηφίζονται, στην εφαρμογή των μνημονίων καθώς και στην εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία.

Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας ως οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου που υπάρχει γύρω μας και βασιζόμενοι στις δικές μας πλάτες και με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη, με τη συσπείρωσή στο Σωματείο μας να συνεχίζουμε ολοένα και πιο δυναμικά να οργανωνόμαστε και να αντιστεκόμαστε συλλογικά μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς μας. Επίσης αναγκαίος είναι και ο συντονισμός των εργατικών σωματείων στη βάση των κοινών συμφερόντων της τάξης μας. Όπως άλλωστε και η συστράτευση του συνόλου των αντιστεκόμενων και καταπιεζόμενων κομματιών της κοινωνίας στους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες καθώς και η σύνδεση των αγώνων αυτών.