Βιβλιοποντικας

Τούτες τις άγιες μέρες των εορτών οι εκκλήσεις για αλληλεγγύη και γενναιοδωρία πάντα πολλαπλασιάζονταν. Αυτό βέβαια ισχύει πολύ περισσότερο τώρα με την κρίση. Από την πλευρά μου θα σας ζητήσω μια διαφορετική μορφή αλληλεγγύης. Δηλαδή να μην κάνετε κάτι (τουλάχιστον).

Είμαι σίγουρος πως ξέρετε ότι για μας που εργαζόμαστε στο λιανικό εμπόριο αυτές οι μέρες δεν είναι άγιες αλλά «άγριες». Στην καλύτερη περίπτωση έχουμε δεκάωρες βάρδιες με τις υπερωρίες να δίνονται ως επιπλέον ρεπό κάπου στο μέλλον, αλλιώς μιλάμε για ατέλειωτες ώρες («όσο μπαίνει κόσμος», «όσο έχει δουλειά», «όσο πάει γενικώς») απλήρωτης εργασίας υπέρ... δυσπραγούντων κεφαλαιοκρατών. Κι όλα αυτά συνέβαιναν ήδη π.Κ. (προ Κρίσεως).

Φέτος προστίθεται κι η αφαίρεση μιας Κυριακής. Της πρώτης γιατί έρχονται πλέον οι εφτά (για πολλές περιπτώσεις κι όλες οι Κυριακές) και τέλος... η κυριακάτικη τεμπελιά των υπαλλήλων. Τα επιχειρήματα περί τόνωσης της αγοράς, ανάπτυξης και καταπολέμησης της ανεργίας είναι ολοφάνερα χονδροειδή ψέματα. Πέρα από το γεγονός ότι αυτό που λείπει για αγορές είναι τα χρήματα, ποια άραγε άτομα δεν είχαν χρόνο να ψωνίσουν αρκετά αυτές τις μέρες με τα καταστήματα ανοιχτά από το πρωί ως το βράδυ; Οι επιβάτες κρουαζερόπλοιων, οι τράνζιτ ταξιδεύοντες αεροπορικώς, τίποτα εξωγήινοι επισκέπτες; Το μόνο τμήμα του πληθυσμού που (αν είχε χρήματα) δεν είχε χρονική άνεση για ψώνια, είμαστε εμείς οι υπάλληλοι του εμπορίου, αλλά βέβαια αφού θα δουλεύουμε την Κυριακή πάλι δεν θα προλάβουμε.

Όσο για την ανεργία, αυτή θα αυξηθεί καθώς θα κλείσουν τα μικρότερα καταστήματα ενώ τα μεγαλύτερα απλώς θα «τεντώσουν» τα ήδη εξωφρενικά ελαστικά ωράρια των υπαλλήλων τους κι οι όποιες προσλήψεις θα αφορούν θέσεις ημιαπασχόλησης (τύποις, αλλά «κάτσε καμιά ωρίτσα παραπάνω τώρα που έχει δουλειά») με λιγότερο από 300 ευρώ. Και το πιο μακάβριο αστείο είναι ότι η κυβέρνηση μιλάει για κυριακάτικο άνοιγμα με τήρηση των κανόνων της εργατικής νομοθεσίας (όσο νόημα έχει ακόμα αυτή η έκφραση), λες και συνεργεία της Επιθεώρησης Εργασίας θα αλωνίζουν κυριακάτικα τις αγορές να καταγράφουν ποια καταστήματα είναι ανοιχτά και πόσα άτομα εργάζονται για να ελέγξουν μετά αν θα πληρωθούν την προσαύξηση του 75% του μεροκάματου που προβλέπει ο νόμος!

Γι' αυτό, λοιπόν, σας παρακαλώ, την τελευταία Κυριακή του χρόνου (30.12) να μην αγοράσετε τίποτα, ούτε τσίχλα από περίπτερο που λέει ο λόγος. Ελπίζω να καταλαβαίνετε ότι αυτό θάναι και για το δικό σας καλό (εκτός αν κάνετε διακοπές σε μέρη όπως το Γκστάαντ κι οι Μπαχάμες). Γιατί οι άθλιες εργασιακές σχέσεις -ημιαπασχόληση, ωρομίσθιο, αποσύνδεση ωραρίου εργασίας από ωράριο λειτουργίας καταστημάτων (αυτό π.χ. σημαίνει ότι μια επιχείρηση μπορεί να βάλει το προσωπικό της να ξεφορτώνει στις 2-4 τα ξημερώματα, χωρίς καμία επιπλέον πληρωμή), ξεκινούν από μας πριν γίνουν κοινός τόπος. Έτσι και για τις Κυριακές είμαστε πάλι τα πρώτα θύματα. Οι μόνοι κερδισμένοι από τη λειτουργία των μαγαζιών και τις Κυριακές είναι οι ιδιοκτήτες μεγάλων αλυσίδων καταστημάτων, καθώς θα αυξήσουν το μερίδιό τους στην αγορά αφού τα μικρά εμπορικά θα εξοντωθούν και θα κλείσουν. Κάθε ευρώ που θα δοθεί αυτή την Κυριακή σημαίνει αύξηση της υπερεκμετάλλευσης και της ανεργίας.

Βέβαια, δεν σας προτείνω να μείνετε σπίτι και να βάλετε βίντεο. Όχι. Αν έχετε όρεξη βγείτε βόλτα κι ελάτε να μας στηρίξετε στις κινητοποιήσεις που θα κάνουμε όσες κι όσοι από μας μπορέσουμε, αντέξουμε, τολμήσουμε (όπως θέλετε πάρτε το) να απεργήσουμε. Για να μετατρέψουμε μια χαζοχαρούμενη «γιορτή» υποταγής και εξουθένωσης σε ελπιδοφόρο πανηγύρι αλληλεγγύης και αντίστασης.

Γιάννης Γκλαρνέτατζης

(&) αντιπρόεδρος του Σωματείου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Ν. Θεσσαλονίκης

Σε μια προσπάθεια να εμπεδώσουμε το κλίμα μηδενικής ανοχής και σαν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου καταστολής και τρομοκράτησης κάθε απόπειρας, εγχειρήματος, φωνής και αγώνα αντίστασης στην βάρβαρη ταξική πολιτική, που θέλουν να επιβάλουν οι κυβερνήσεις, οι εργοδότες και οι κατασταλτικοί και κρατικοί τους μηχανισμοί, επέλεξαν να επιτεθούν για άλλη μια φορά -αυτή τη φορά με εισβολή- σε μια από τις παλαιότερες καταλήψεις, τη Villa Amalias.

Η Villa Amalias για πάνω από 2 δεκαετίες αποτελεί ένα χώρο αντίστασης και δημιουργίας, ένα ανάχωμα στα σχέδια του κράτους και του κεφαλαίου. Αναπτύσσει πολιτική, πολιτιστική, κοινωνική, αντιφασιστική και αντιρατσιστική δράση. Γι΄ αυτό αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τη λυσσασμένη επίθεση των κυρίαρχων ΜΜΕ, αλλά και του Δήμου Αθηναίων και του ανεκδιήγητου Καμίνη, εμπόρων-εργοδοτών της περιοχής, κάθε λογής υποστηρικτών «του νόμου και της τάξης» της βάρβαρης πολιτικής τους.

Οι καταλήψεις, τα στέκια και όλοι οι αυτοοργανωμένοι χώροι, αποτελούν μια πρόταση οργάνωσης της ζωής και του αγώνα των καταπιεσμένων, προάγουν την ισότητα, τη συνδιαμόρφωση, την αλληλεγγύη, την αυτοδιαχείριση, την αντιεμπορευματικότητα, την χειραφέτηση, όλων των “από κάτω” ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό, τη μοναξιά, τη ρουφιανιά, το ρατσισμό, και την μισάνθρωπη λογική που θέλουν να επιβάλουν οι “από πάνω”. Γι’ αυτό και είναι “αγκάθια” στα πλευρά του συστήματος, που κάνει και θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να ξεμπερδέψει μαζί τους.

Μέσα από γελοία επικοινωνιακά τρικ, η επέμβαση γίνεται λόγω ανώνυμης καταγγελίας για “διακίνηση ναρκωτικών” και συλλαμβάνονται 8 άτομα που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο χώρο της κατάληψης. Τα άδεια μπουκάλια μπύρας βαφτίζονται εκρηκτικά και αποδίδονται στους συλληφθέντες κατηγορίες για κατασκευή εκρηκτικών.

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει είναι ό,τι η Villa Amalias και κάθε “Villa Amalias” είμαστε όλοι εμείς. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι φοιτητές, οι μαθητές, οι γονείς μας και τα παιδιά μας, οι μετανάστες, οι οροθετικές. Όλοι εμείς που βιώνουμε την εξαθλίωση και τη φτώχεια, τη βία της ανεργίας και της εκμετάλλευσης, την καταστολή και την κρατική – παρακρατική βία στους δρόμους, στις απεργίες, στις διαδηλώσεις. Όλοι εμείς που βιώνουμε την ανομία ενός σάπιου πολιτικού και οικονομικού συστήματος ανελέητης ταξικής επιβολής και άγριας λεηλασίας της κοινωνίας προκειμένου να διαιωνιστεί η κερδοφορία των αγορών, η ασύδοτη κυριαρχία του κεφαλαίου.

Η Villa Amalias και κάθε “Villa Amalias” είναι οι επιθυμίες και τα οράματά μας για μια κοινωνία ισότητας, αξιοπρέπειας, δικαιοσύνης, ελευθερίας.

Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, Η VILLA AMALIAS ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΑΓΩΝΑ.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ.

[24ωρη Πανελλαδική Απεργία στον κλάδο του εμπορίου την Κυριακή 30/12/2012 ]

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΗΡΘΕ Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ.

ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ.

Οι χιλιάδες εργαζόμενοι-ες στο εμπόριο χοροπηδάνε από την χαρά τους μετά τη νέα εξαγγελία της πολυαγαπημένης μας κυβέρνησης. Επιτέλους καταργείται με υπουργική απόφαση ο αναχρονισμός της κυριακάτικης αργίας. Έτσι φέτος τα καταστήματα θα λειτουργήσουν δύο Κυριακές (23 και 30 Δεκεμβρίου), ενώ από του χρόνου θα λειτουργούν έξι Κυριακές τον χρόνο. Βέβαια εξετάζεται το ενδεχόμενο οι Κυριακές να είναι ακόμη περισσότερες για κάποιους χώρους και περιοχές (δλδ. εμπορικά κέντρα και περιοχές με πολλά καταστήματα).

Όλοι-ες εμείς που εργαζόμαστε στο εμπόριο δεν θα καθόμαστε πλέον στο κρύο σπίτι μας (δεν είμαστε και καπιταλιστές για να έχουμε θέρμανση) τις Κυριακές νιώθοντας άχρηστοι και πεθαίνοντας από την πλήξη. Με το χαμόγελο στα χείλη θα είμαστε μέσα στην ζέστη των μαγαζιών έτοιμοι να εξυπηρετήσουμε το 1.500.000 ανέργους που δεν έχουν χρόνο για να πάνε στα μαγαζιά τις άλλες μέρες. Θα είμαστε εκεί για να μπορούν να έρθουν να ξοδέψουν τα λεφτά τους οι 500.000 απλήρωτοι εργάτες του ιδιωτικού τομέα και οι δημόσιοι υπάλληλοι που το έριξαν στο shopping therapy για να ξεχάσουν τις περικοπές των μισθών τους και την κατάργηση των δώρων. Κυρίως όμως θα είμαστε εκεί με σεβασμό στην τρίτη ηλικία και τους συνταξιούχους που θα έρχονται να νιώσουν την χαρά της κατανάλωσης, αφού δεν ξέρουν τι να κάνουν με τις συντάξεις που παίρνουν.

Ναι πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Τώρα φαίνεται ότι άξιζαν τον κόπο οι θυσίες του προηγούμενου διαστήματος. Η λεηλασία των μισθών μας, το τσάκισμα των συλλογικών συμβάσεων, η μείωση των αποζημιώσεων, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων έπιασαν τόπο. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σε συνδυασμό με την ¨απελευθέρωση¨ του ωραρίου και τον ¨απεγκλωβισμό¨ του ωραρίου εργασίας από το ωράριο λειτουργίας των επιχειρήσεων, ανοίγουν διάπλατα τις λεωφόρους της ανάπτυξης. Της ανάπτυξης της κερδοφορίας του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου μέσω του ξεζουμίσματος και της εξαθλίωσης των εργαζομένων και του ξαναμοιράσματος της αγοράς με το κλείσιμο μικρών επιχειρήσεων και την συγκέντρωση του τζίρου σε λιγότερα χέρια.

Πολλοί καταλαβαίνουν την συμβολή της τρόικας (εξωτερικού) σε αυτά τα επιτεύγματα. Η αλήθεια όμως αυτή δεν είναι ολόκληρη. Χωρίς την λαμπρή καθοδήγηση του ΣΕΛΠΕ (σύλλογος των πολυκαταστημάτων) ο Τόμσεν και οι άλλοι τροϊκανοί δεν θα μπορούσαν να είναι τόσο αποτελεσματικοί. Ο ΣΕΛΠΕ μαζί με τον ΣΕΒ και τους ξενοδόχους τους έδωσαν γραμμή, η αλήθεια να λέγεται. Όσο για την τρόικα εσωτερικού ο δυναμισμός του Αντώνη σε συνδυασμό με την στιβαρότητα του Βαγγέλη, αλλά κυρίως με το πάθος του κου Κουβέλη στις κόκκινες γραμμές (τυχαίο;), απέδειξε ότι έχει την δυνατότητα να δίνει δημιουργική διέξοδο στις αναζητήσεις του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου. Να μην ξεχάσουμε βέβαια τον γνωστό λαγό της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Μιλάμε βέβαια για τον Π. Καρέλλα πρόεδρο του εμπορικού συλλόγου της Αθήνας. Με δικό του αίτημα άνοιξε και φέτος αυτό το θέμα όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Μια μικρή λεπτομέρεια μόνο, ο συγκεκριμένος κύριος δεν έχει μαγαζί αλλά είναι επαγγελματίας συνδικαλιστής και κομματόσκυλο της Ν.Δ. (που θα πάει, δεν θα το ανακαλύψει ο Μ. Καψής ή έστω ο Μπάμπης του ΣΚΑΪ).

Το ζήτημα πλέον τίθεται σε εμάς που βιώνουμε όλα αυτά που σχεδιάζουν και προωθούν εργοδότες, κυβέρνηση, τρόικα. Σε όλους εμάς που βλέπουμε τις ζωές μας, τις ανάγκες μας, τα δικαιώματα μας να συνθλίβονται από την μπότα της αγοράς. Η 30η Δεκέμβρη θα είναι μια μέρα υποταγής, μια μέρα ακόμη που θα φύγουμε από την δουλειά με το κεφάλι σκυμμένο ή μια μέρα ανυπακοής, αντίστασης και αλληλεγγύης; Σε αυτό το ερώτημα ΕΜΕΙΣ θα απαντήσουμε. 

Κάλεσμα προς όλα τα μέλη του Συλλόγου για συζήτηση στη βδομαδιάτική συνέλευση δράσηςτην Πέμπτη 13/12 στις 7.30μμ ακριβώς

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής

Λόντου 6 (2ος όρ.) 106 81 Αθήνα | 210 3820537 | sylyp_vivliou@yahoo.gr | bookworker.wordpress.com

       

Στη συγκυρία που διανύουμε η συγκυβέρνηση εγγυάται την επιθετική εφαρμογή των πολιτικών των μνημονίων μέσα από την όξυνση της κρατικής καταστολής και την γενικευμένη προσπάθεια τρομοκράτησης και ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων. Σε αυτό το πλαίσιο πραγματοποιήθηκε η αντιιμπεριαλιστική αντικυβερνητική παλλαϊκή κινητοποίηση για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Στους δρόμους της Θεσσαλονίκης διαδήλωσαν περισσότεροι από 15.000 λαού και νεολαίας με μαζικά και συγκροτημένα μπλοκ με το κεντρικό στίγμα να δίνεται από τους Φοιτητικούς Συλλόγους μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις τους. Μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν σε όλες τις πόλεις της χώρας, ενώ έγινε σαφές ότι κεντρική κατεύθυνση του κράτους αποτέλεσε η καταστολή των κινητοποιήσεων αυτών. 

          Αυτό καταδεικνύει και η στάση της Αστυνομίας στη Θεσσαλονίκη που στάθηκε προκλητική ήδη από τις προηγούμενες μέρες με την στοχοποίηση και την δίωξη αγωνιστών συνδικαλιστών εργαζομένων. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι μέσα από τις αποφάσεις τους έμπρακτα προχώρησαν στην περιφρούρηση και υπεράσπιση του πανεπιστημιακού Ασύλου με την επιστροφή τους σε αυτό. Έτσι, αψηφώντας το κλίμα τρομοκράτησης επιλέχθηκε η επιστροφή στο Άσυλο ακριβώς επειδή υπαγορευόταν από την αποφάσεις των Φοιτητικών Συλλόγων και την αναγκαιότητα υπεράσπισης του, ιδιαίτερα καθώς το κτίριο της Πρυτανείας τελούσε υπό κατάληψη από τους εργολαβικούς εργαζομένους. Σ’ αυτή την κατεύθυνση οι Φοιτητικοί Σύλλογοι επέστρεψαν στο χώρο αυτό με συγκροτημένο και περιφρουρημένο τρόπο. Σε αυτό η απάντηση που δόθηκε από πλευράς κρατικής καταστολής ήταν η πρωτοφανούς κλίμακας κινηματογραφικού τύπου επίθεση, στρεφόμενη αποκλειστικά κατά των μελών των Φοιτητικών Συλλόγων και των εργολαβικών εργαζομένων. Χαρακτηριστικό ήταν το γεγονός πως από νωρίς το πανεπιστήμιο είχε περικυκλωθεί από δυνάμεις των ΜΑΤ, κάνοντας σαφές ότι η επιχείρηση ήταν προσχεδιασμένη, ενώ η τρομοκράτηση είχε ξεκινήσει ήδη πριν την έναρξη της πορείας με την προσαγωγή 3 φοιτητών στην πλατεία Χημείου. Αποτέλεσμα της βίαιης κρατικής καταστολής ήταν οι συλλήψεις 16 συναγωνιστών ενεργών συνδικαλιστών των Φοιτητικών Συλλόγων.

           Η βίαιη επίθεση της Αστυνομίας συντελέστηκε με την ταυτόχρονη μαζική εισβολή των ΜΑΤ από την Αγίου Δημητρίου και την Εγνατία διαμέσου της λεωφόρου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Ακολούθησε εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων, ρίψη βομβών κρότου λάμψης, ακόμη και σε ευθεία βολή, προς το Φοιτητικό μπλοκ που παρέμενε συγκροτημένο στο χώρο περιμετρικά της Πρυτανείας. Τα ΜΑΤ προχώρησαν με επιθετικό και βάναυσο τρόπο εναντίον των φοιτητών της περιφρούρησης των Φοιτητικών Συλλόγων τους οποίους απομόνωσαν και ξυλοκόπησαν. Στη συνέχεια τους προσήγαγαν και τους μετέφεραν στην ΓΑΔΘ όπου και ανακοινώθηκε η σύλληψή τους.

• Εκφράζουμε, την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράσταση μας στους διωκόμενους συναδέλφους και συναγωνιστές.

• Απαιτούμε την άμεση απόσυρση των κατηγοριών της σύλληψης τους.

• Οι δίκαιοι αγώνες του λαού και της νεολαίας δε τρομοκρατούνται, δεν καταστέλλονται, δεν ποινικοποιούνται.

 ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ Ν.ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΠΑΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

  ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ!

Το Σωματείο Βιβλίου και Χάρτου Θεσσαλονίκης εκφράζει την αλληλεγγύη και την συμπαράστασή του στον αγώνα των εργαζόμενων στο Εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής Θεσσαλονίκης (θυγατρική εταιρία της Φιλκεραμ & Τζονσον)  που εδώ και ενάμιση χρόνο (από τον Μάιο του 2011) βρίσκονται απλήρωτοι, σε επίσχεση εργασίας, με βασικό τους πλέον αίτημα να περάσει το εργοστάσιο στα χέρια των εργαζομένων! 

            Η στάση της εργοδοσίας (Οικογένεια Φιλίππου), που είναι εκ των παλαιότερων και ισχυρότερων επιχειρηματιών της Βορείου Ελλάδος, με εξαιρετικά έντονη και κερδοφόρα δραστηριότητα όλα τα προηγούμενα χρόνια (610.000,00 Ευρώ καθαρά κέρδη για τη Βιο. Μεταλ. το 2009, έναντι -ΞΑΦΝΙΚΑ- 350.000,00 Ευρώ ζημία μέσα στο 2010) αποδεικνύει πως η κρίση αποτελεί ευκαιρία για τις επιχειρήσεις και έτσι ακριβώς την αξιοποιούν.

            Υπό την δικαιολογία της γενικής ύφεσης και των “χρωστούμενων από το κράτος”, όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) δείχνοντας την αμέριστη αλληλεγγύη του στον βιομήχανο Φιλίππου όταν αυτός συνελήφθη (για λίγο) για οφειλές προς το ΙΚΑ, εμφανίζονται οι επιχειρηματίες σαν να ‘ναι και αυτοί πληττόμενο κομμάτι από την κρίση. Μας λένε ψέματα! Κρατούν τους εργαζόμενους απλήρωτους καθιστώντας μας “τζάμπα πιστωτές” τους. Η εργοδοσία αποθρασυμένη από τις συνεχείς νομοθετικές και πολιτικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης και της τρόικας, θέλει να διαλύσει κάθε εργατικό δικαίωμα. Δε διστάζει, προκειμένου να διατηρήσει τα κέρδη όλων των προηγούμενων χρόνων, να αδιαφορήσει για το εργοστάσιο, να πετάξει 65 ακόμα εργάτες στην ανεργία και τις οικογένειές τους στην ανέχεια.

            Την ίδια στιγμή που όλους εμάς τους εργαζόμενους, η μεν κυβέρνηση μας εκβιάζει με το “και άλλα νέα μέτρα, και άλλο μνημόνιο, και άλλες μειώσεις μισθών, και άλλοι φόροι, ή χρεοκοπία”, και οι δε εργοδότες μας εκβιάζουν με το “τζάμπα εργασία ή ανεργία και παίρνω την επιχείρησή μου και φεύγω”, τράπεζες, και μεγαλοεπιχειρηματίες μένουν στο απυρόβλητο και θησαυρίζουν.  

  

ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ - ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

ΑΝΟΙΧΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

            Οι αγώνες μπορούν να έχουν αποτελέσματα, όταν οι εργαζόμενοι παλεύουν με δυναμισμό και αποφασιστικότητα για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. Όταν δεν περιμένουν να μπει μπροστά η ηγεσία της ΓΣΕΕ που δεν μπορεί και δε θέλει να ανατρέψει την επίθεση και παζαρεύουν πίσω από την πλάτη μας ακόμα χειρότερα μέτρα. Όταν δίνουν το χέρι σε κάθε συνάδελφο που αντιστέκεται. Όταν δεν εγκαταλείπουν την προσπάθεια μπροστά στους άδικους νόμους, αλλά κάνουν νόμο το δίκιο του εργάτη.

            Απέναντι στην επίθεση κυβέρνησης - ΕΕ - κεφαλαίου να προτάξουμε την εργατική απάντηση της ανυπακοής - αντίστασης – ανατροπής της επίθεσης! Να διαλέξουμε το δρόμο του παλλαϊκού αγώνα, τη μετωπική ρήξη με τον εκβιασμό των ελλειμμάτων και του χρέους από τους τραπεζίτες, τους χρηματιστές, το ελληνικό και ευρωπαϊκό κεφάλαιο.

            Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Είμαστε εμείς που παράγουμε τον πλούτο αυτής της κοινωνίας, εμείς που έχουμε τις γνώσεις, εμείς που δουλεύουμε τις μηχανές. Και είναι άλλοι που καρπώνονται τον μόχθο μας. Ο αγώνας των συναδέλφων εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής για να πάρουν όχι μόνο όσα η εργοδοσία τους χρωστάει, αλλά και για να διατηρήσουν τις δουλειές τους παίρνοντας το εργοστάσιο στα χέρια τους θα γίνει και δικός μας αγώνας.

Σωματείο Βιβλίου και Χάρτου Θεσσαλονίκης