Βιβλιοποντικας

Μας ξεζουμίζουν...

Αυτό διαφημίζουν για να έρθουν… οι περιβόητοι επενδυτές. Η έμμεση επέκταση του 8ωρου σε 13ωρο με την παράλληλη απασχόληση σε πάνω από έναν εργοδότη είναι ένας εμπαιγμός στις καθημερινές μας ανάγκες. Ένας εργαζόμενος που θα εκμεταλλευτεί αυτό το «δικαίωμα» που όλο χαρά ανακοίνωσε ο υπουργός Εργασίας Άδωνις Γεωργιάδης θα αμείβεται με το αστρονομικό ποσό των 1.083 ευρώ. Στις 13 ώρες εργασίας προστίθεται και ο χρόνος του διαλείμματος, αφού βάση του ν. Χατζηδάκη δεν υπολογίζεται ως εργάσιμος, οπότε καταλήγει ο εργαζόμενος να είναι όλη την ημέρα «στο πόδι». Εργοδότες που διαθέτουν δύο ή παραπάνω εταιρείες ήδη τρίβουν τα χέρια τους στην ιδέα απασχόλησης του ίδιου εργαζόμενου σε διαφορετικές επιχειρήσεις του Ομίλου, ώστε να γλιτώσουν την καταβολή υπερωριών. Ολοήμερη εργασία για απολαβές που με το ζόρι καλύπτουν τις βασικές μας ανάγκες, αυτός είναι ο εργασιακός μεσαίωνας που θα ενταθεί με το νομοσχέδιο-έκτρωμα. Μετά το 8ωρο, επόμενος στόχος τους το 5ήμερο. Με αρχή τις επιχειρήσεις συνεχούς παραγωγής ή επιχειρήσεις με δυνατότητα λειτουργίας 6 και 7 ημέρες με σύστημα βαρδιών, επιχειρείται η θέσπιση της δυνατότητα του εργοδότη να απασχολεί τους εργαζόμενους και 6η ημέρα, με προσαύξηση 40%. Αντί για προσλήψεις (μην και πέσει η ανεργία κάτω από το 10% και χρειαστεί να επανέλθουν οι 3ετίες), εξόντωση των εργαζομένων και κέρδος για τους βιομηχάνους, Παράλληλα, απαλλάσσει τις επιχειρήσεις (όχι μόνο αυτές για τις οποίες προβλέπει την 6ήμερη εργασία, αλλά όλες όσες χρησιμοποιήσουν την ψηφιακή κάρτα εργασίας) από την έγκαιρη δήλωση αλλαγών ή τροποποιήσεων στα ωράρια εργασίας, ενώ για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν θα είναι απαραίτητη η αίτηση του εργαζόμενου, αλλά θα αρκεί η εντολή του εργοδότη. Οι συμβάσεις μας γίνονται λευκή επιταγή στα χέρια κάθε αφεντικού και όλοι κατανοούμε ότι το δηλωμένο ωράριο θα γίνει σιγά-σιγά από υποχρεωτικό ενδεικτικό.

Μας ξεδοντιάζουν...

Επιπρόσθετα, το νομοσχέδιο κανονικοποιεί – και πάλι σε συνέχεια των διατάξεων του νόμου Χατζηδάκη, αλλά και του νόμου Αχτσιόγλου που είχε ήδη δυσκολέψει τον τρόπο κήρυξης των απεργιών – την απαγόρευση της απεργίας, την πιο σημαντική μορφή πάλης της εργατικής τάξης. Η απεργιακή περιφρούρηση, η οποία αποτελεί για την εργατική τάξη μονόδρομο για να πετύχει μία απεργία και να κάμψει τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς των εργοδοτών θα τιμωρείται με ποινές φυλάκισης, αλλά και ονομαστικά εξοντωτικά πρόστιμα των 5000 ευρώ, ενώ το εύρος ποινών θα μεγαλώνει σε περιπτώσεις που οι εργαζόμενοι επιμένουν στην απεργία και στην περιφρούρησή της.

Να τους ξεκάνουμε πριν μας ξεκάνουν!

Ο συνδυασμός των παραπάνω μέτρων είναι εφιαλτικός και αφήνει τον εργαζόμενο κυριολεκτικά στην τύχη του: πάντα διαθέσιμος, με μισθό που δεν καλύπτει ούτε τον μισό μήνα, με ελάχιστα θεμελιωμένα δικαιώματα, χωρίς να μπορεί να υπολογίσει ούτε τον ελεύθερό του χρόνο. Αν συνυπολογίσουμε πως το εν λόγω νομοσχέδιο κατατίθεται μέσα σε μία μακρά περίοδο παγωμένων μισθών που δεν ανταποκρίνονται στην κάλυψη βασικών λαϊκών αναγκών, μέσα σε μία περίοδο κατακόρυφης αύξησης του κόστους ζωής (ενοίκια, τρόφιμα, ενέργεια), λεηλασίας της λαϊκής περιουσίας συμπεριλαμβανομένης της πρώτης κατοικίας, εργοδοτικής ασυδοσίας και πλήρους ελευθερίας των απολύσεων, αυταρχισμού και καταστολής απεργιών και διαδηλώσεων, υποβάθμισης και ξεπουλήματος δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών, διάλυσης, τεμαχισμού και ιδιωτικοποίησης τομέων της Υγείας και της Παιδείας, αυξημένων ορίων συνταξιοδότησης και πλήρους ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και ωραρίων με μόνο μέτρο την κερδοφορία των αφεντικών, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να έχουμε αυταπάτες για ατομικές λύσεις.

Πόσους ακόμα λόγους χρειαζόμαστε για να πούμε ένα συλλογικό, ένα ταξικό «Φτάνει! Ως εδώ!» και να κάνουμε το αυτονόητο: Να παλέψουμε ενάντια σε αυτή την πραγματικότητα, να αντισταθούμε, να διεκδικήσουμε! Το τελευταίο διάστημα δεν πέρασαν όλα όσα ήθελαν, ούτε υπήρξε «σιγή» και αποδοχή της πολιτικής τους. «Μαλαματίνα», COSCO, Υγεία, ΛΑΡΚΟ, e-food, Πετρέλαια Καβάλας, ναυτεργάτες, σχολεία και πανεπιστήμια. Σε πολλές περιπτώσεις δόθηκαν μάχες που καθυστέρησαν ή και ανάτρεψαν νόμους, μάχες που ζορίζουν την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις, που ανάβουν τις σπίθες για τη σύγκρουση που απαιτείται.

Εμείς, οι εργαζόμενοι-ες στον κλάδο του Βιβλίου – Χάρτου δεν εξαιρούμαστε από αυτή την κατάσταση. Πλήθος καταγγελιών που λαμβάνουμε από συναδέλφους και συναδέλφισσες, η εικόνα που έρχεται από μια σειρά χώρους εργασίας, η ίδια η καθημερινή εμπειρία μάς δείχνει πως η κατάσταση και στον δικό μας κλάδο είναι η ίδια με όσα βιώνει η πλειονότητα των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες έχουμε κάθε λόγο, αλλά έχουμε και τα «όπλα» για να πούμε «όχι» σε αυτή την κατάσταση. Με τις συνελεύσεις, τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες και τη συνολική μαχητκή ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος, την ταξική αλληλεγγύη και την ενότητά μας.

Με την οργάνωση μας, γιατί μόνο οργανωμένοι μπορούμε να παλέψουμε για τα δικά μας συμφέροντα.

Κόντρα στην ηττοπάθεια, τον συμβιβασμό, την υποχωρητικότητα, την αστική πολιτική που ασκεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που σιωπά ένοχα αρνούμενη να καταθέσει απεργιακό σχεδιασμό ανατροπής του νομοσχεδίου, να διεκδικήσει αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα ασφάλειας της υγείας και των ζωών μας, δουλειά με δικαιώματα, ήρθε η ώρα των ταξικών σωματείων και των ίδιων των εργαζομένων να βγουν μπροστά, να συντονίσουν και να οξύνουν την πάλη τους:

Μαγαζί το μαγαζί και αποθήκη την αποθήκη, κανένας συνάδελφος να μην μείνει μόνος.

Μαγαζί το μαγαζί και αποθήκη την αποθήκη να δυναμώσουμε το σωματείο μας.

• Ριζικές αυξήσεις στους μισθούς, πάνω από τον πληθωρισμό, πάνω από την ακρίβεια. Κάτω η άθλια λογική των επιδομάτων-ψίχουλων, των voucher και των διαφόρων pass-«κοροϊδία».

• Συλλογικές Συμβάσεις παντού. Δουλειά με δικαιώματα και αξιοπρεπείς αποδοχές για να ζούμε από τη δουλειά μας.

• Μείωση του χρόνου εργασίας, δουλειά για όλους. Όχι στην εντατικοποίηση.

• Μείωση των τιμολογίων ρεύματος – φυσικού αερίου – θέρμανσης

• Φτηνές συγκοινωνίες για όλους.

• Μείωση των ενοικίων. Κανένας πλειστηριασμός λαϊκής κατοικίας στις τράπεζες.

• Να καταργηθεί ο νόμος Χατζηδάκη και να αποσυρθεί το νομοσχέδιο Γεωργιάδη. Όχι στην ελαστική εργασία. Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα και την απεργία. Όχι στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης.

• Ελευθερία και δικαιώματα στους χώρους δουλειάς, σπουδών, κατοικίας. Έξω η αστυνομία από τις απεργίες και διαδηλώσεις μας, από τα πανεπιστήμια και τις γειτονιές μας.