Blogger Template by Blogcrowds.



ΟΙ “ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ” ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ


Μετά τις ανοιχτές Κυριακές, τις λευκές νύχτες του Σαββάτου έρχεται και η Μαύρη Παρασκευή. Αυτήν την φορά τουλάχιστον το χρώμα συμβαδίζει με την πραγματικότητα που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στο εμπόριο. Η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και οι συνθήκες εργασιακής ζούγκλας δεν μπορεί παρά να συνοδεύονται και με την ανάλογη καταναλωτική ζούγκλα. Την βλέπαμε στις Black Fridays των ΗΠΑ και μάλλον γελάγαμε με τα βίντεο των αποκτηνωμένων καταναλωτών που κυριολεκτικά ποδοπατιούνται για να προλάβουν να αρπάξουν μια τηλεόραση. Υπάρχει βέβαια και η πιο τραγική όψη με ανθρώπους να έχουν πεθάνει από ασφυξία για ένα ρούχο ή ένα κινητό. 8 άνθρωποι έχουν πεθάνει μέχρι σήμερα στις ΗΠΑ από περιστατικά συνωστισμού και βίας μεταξύ καταναλωτών ενώ το 2008 ένας 34χρονος εργάτης της Wal-Mart έχασε τη ζωή του, όταν ποδοπατήθηκε κυριολεκτικά από 200 περίπου μανιασμένους καταναλωτές.

Από το 2008 η Black Friday ξεκίνησε και στον Καναδά, ενώ το 2013, η μόδα επεκτάθηκε και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Black Friday πραγματοποιείται, επίσης, στο Μεξικό, στη Ρουμανία, στην Ινδία, στη Γαλλία. Τώρα έρχεται και στην Ελλάδα αρχικά από τα καταστήματα public που ξεκίνησαν εδώ και βδομάδες πανηγυρική διαφημιστική καμπάνια ενώ τις τελευταίες μέρες όλο και περισσότερες εμπορικές αλυσίδες ανακοινώνουν με περισσή περηφάνια την συμμετοχή τους. Αυτός λοιπόν ο “θεσμός” που έρχεται και στην Ελλάδα έρχεται να συμπληρώσει τον εργασιακό μεσαίωνα πού ήδη βιώνουμε, με τους μισθούς-ψίχουλα ή και τη μη καταβολή δεδουλευμένων, τις απολύσεις και την ανεργία, την εργασιακή επισφάλεια, τις ατομικές συμβάσεις, την εντατικοποίηση, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη δουλειά τις Κυριακές, την ορθοστασία. Δεν είναι τυχαίο ότι τις “Μαύρες Παρασκευές” τις εισάγει πρώτα το Public σε μια περίοδο που σημειώνει κερδοφορία. Οι “καλές τιμές” και οι “μεγάλες εκπτώσεις” συνοδεύονται από μισθούς εξαθλίωσης, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, εξευτελιστικές τιμές της δουλειάς των εργαζομένων της επιχείρησης.

Στην καταναλωτική αρένα που στήνεται δεν πρόκειται να πάμε για σφαγή. Θέλουν εμείς οι εργαζόμενοι να φάμε μεταξύ μας τις σάρκες μας. Οι φτωχοί, απλήρωτοι, άνεργοι των άλλων κλάδων να ξεχάσουν την δυστυχία τους για λίγες μόνο ώρες, ξεσπώντας πάνω στους εμποροϋπάλληλους. Είναι τώρα η στιγμή να διαλέξουμε μεριά. Θα σκοτωθούμε για τα ψίχουλα που ρίχνουν απ'το τραπέζι τα αφεντικά ή θα διεκδικήσουμε όλο το γεύμα;

Κανείς δεν πρόκειται να αγωνιστεί για το δικό μας δίκιο. Στους χώρους δουλειάς μας είναι ανάγκη να προωθούμε ένα κλίμα συναδελφικής-ταξικής αλληλεγγύης, να επιχειρούμε συλλογικά να βάζουμε φρένο στις διάφορες ορέξεις των εργοδοτών. Να πάρουμε πίσω όλα όσα μας έχουν υφαρπάξει και να βγούμε μπροστά για να επιβάλλουμε το δίκιο μας. Να δώσουμε μάχες μαζί με άλλα αγωνιζόμενα εργατικά σωματεία αλλά και εργατικές-κοινωνικές συλλογικότητες στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων, συνδέοντας έτσι τους αγώνες μας και ενισχύοντας τη συλλογική δύναμή μας, ως οι παραγωγοί του πλούτου που υπάρχει γύρω μας και που μας τον κλέβουν τα αφεντικά.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ενάντια στην κατάργηση της
κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια



Με περίσσια περηφάνια η αλυσίδα πολυκαταστημάτων public μέσα από μια μεγάλη διαφημιστική καμπάνια ενημερώνει το καταναλωτικό κοινό ότι στις 25/11 φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη “black Friday”. Πρόκειται για έναν προερχόμενο εξ Αμερικής θεσμό με «μοναδικές προσφορές για λίγες ώρες». Το νέο αναμεταδίδεται από ένα σωρό ενημερωτικά ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα σαν μια πρωτοποριακή κίνηση…

Ωστόσο, κανείς δε φαίνεται να το ψάχνει λίγο παραπάνω για το τί πραγματικά σημαίνει αυτή η “black Friday” τόσο σε σχέση με τις καταναλωτικές συνήθειες που διαμορφώνει, όσο και σε σχέση με τη δοκιμασία που συνιστά για τους εργαζόμενους στα καταστήματα. Ούτε και κάνει κάποιες αναφορές στις χαοτικές καταστάσεις που διαμορφώνονται μέσα στα καταστήματα (στο διαδίκτυο υπάρχουν άπειρα σχετικά videos) ή ακόμα και για τους θανάτους και τους τραυματισμούς που έχουν συντελεστεί και σχετίζονται με αυτή (7 και 98 αντίστοιχα τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ – βλ. http://blackfridaydeathcount.com/). Οι καταναλωτές, που μπορεί να περιμένουν και ώρες έξω από τα μαγαζιά για να προλάβουν τις προσφορές, καταλήγουν να ποδοπατιούνται και να πλακώνονται κυριολεκτικά μεταξύ τους. Και βέβαια η μανία τους παίρνει σβάρνα και τους εργαζόμενους, που πέρα από τον υψηλό και εντατικοποιημένο φόρτο εργασίας που τους επιβάλλεται στο πλαίσιο της “black Friday”, έχουν να εξυπηρετήσουν-αντιμετωπίσουν τους λυσσασμένους καταναλωτές. Αλλά ουσιαστικά και τις σωματικές επιθέσεις τους στο πέρασμα τους από τους διαδρόμους στην αναζήτηση των προσφορών. Μάλιστα, το 2008 ένας 34χρονος εργάτης της Wal-Mart έχασε τη ζωή του, όταν ποδοπατήθηκε κυριολεκτικά από 200 περίπου καταναλωτές.


Αυτός είναι λοιπόν ο θεσμός που με τόση περηφάνια τα public φέρνουν στην Ελλάδα. Προφανώς, αυτό το κρούσμα εργοδοτικής καφρίλας δεν αποτελεί μια εξαίρεση. Είναι μια πτυχή -και μάλιστα κάπως «μαύρη»- της συνολικής επίθεσης των εργοδοτών και του καπιταλιστικού συστήματος απέναντι στα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Έρχεται να συμπληρώσει την όλη δυσχερή κατάσταση που βιώνουμε, με τους μισθούς-ψίχουλα ή και τη μη καταβολή δεδουλευμένων, τις απολύσεις και την ανεργία, την εργασιακή επισφάλεια, τις ατομικές συμβάσεις, την εντατικοποίηση, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη δουλειά τις Κυριακές, την ορθοστασία,…

Κι αν εμείς σαφώς και δεν έχουμε κάποιο ζήτημα με τις «καλές τιμές», μιλώντας για τις «ευκαιρίες» που προσφέρει το public στο πλαίσιο της “black Friday” (και μάλιστα σε μια περίοδο που σημειώνει κερδοφορία), ο νους μας πάει αυτόματα στους «μισθούς-ψίχουλα» που προσφέρονται στους συναδέλφους μας. Φαίνεται ότι για την εργοδοσία των public οι «καλές τιμές» πάνε πακέτο με την κακή-εξευτελιστική τιμή της δουλειάς των εργαζομένων της.

Απευθυνόμενοι στους συναδέλφους μας θα θέλαμε να τους προτρέψουμε να μην κάνουν τίποτε παραπάνω από τις συμβατικές τους υποχρεώσεις και με κάθε τρόπο να γίνει σαφές ότι εμείς οι εργαζόμενοι αρνούμαστε να γίνουμε τα θύματα ή οι θηριοδαμαστές στην καταναλωτική αρένα που στήνουν τα αδίστακτα αφεντικά. 


Παράλληλα, καλούμε την εργοδοσία των public να δώσει ένα τέλος σε αυτά τα κρούσματα. Και σε κάθε περίπτωση την καθιστούμε υπεύθυνη για όποια προβλήματα προκύψουν, ιδίως στους συναδέλφους μας. Τέλος, απευθυνόμενοι προς τους καταναλωτές δεν μπορούμε παρά να τους ζητήσουμε να αντιληφθούν και τη δική τους ευθύνη για τις χαοτικές-επικίνδυνες καταστάσεις που διαμορφώνονται τόσο στις “black Fridays”, όσο και σε άλλες στιγμές κοσμοπλημμύρας μέσα στα μαγαζιά. Επίσης, τους ζητάμε να μην κάνουν την παραμικρή επιθετική κίνηση προς τους συναδέλφους μας. Και τους σημειώνουμε ότι εμείς οι εργαζόμενοι δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε τα προϊόντα της κανιβαλιστικής κατανάλωσης.

ΟΙ «ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ» ΤΩΝ ΑΔΗΦΑΓΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΑΠΟΚΤΗΝΩΜΕΝΩΝ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ
ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ



ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Μετά από έξι χρόνια άγριας λιτότητας, απολύσεων, περικοπών στους μισθούς, και ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, προκύπτουν από τη στατιστική επεξεργασία των δηλώσεων που υποβάλλουν οι εργοδότες στο ΙΚΑ στοιχεία που προκαλούν ανατριχίλα: Οι μισθοί πείνας με τους οποίους καλούνται να επιβιώσουν οι εργαζόμενοι έχουν καταβαραθρωθεί ακόμα και στα 200 ευρώ το μήνα. Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας μπορεί να μειώνουν εικονικά τα επίσημα ποσοστά ανεργίας, αλλά περιορίζουν στην πράξη ακόμα περισσότερο το εργατικό εισόδημα. Από τους 85.053 νέους ασφαλισμένους στο 2015 οι 15.087 θέσεις (ποσοστό 17,74%), προσφέρουν αμοιβές έως και 200 ευρώ τον μήνα, οι 22.806 θέσεις (26,81%) από 200 έως 400 ευρώ, οι 37.317 θέσεις (43,87%) από 400 έως και 800 ευρώ και μόλις 8.424 θέσεις (9,9%) δίνουν αποδοχές από 800 έως 1.000 ευρώ, ενώ μόλις 1.419 θέσεις, ή το …1,67% των νέων θέσεων εργασίας, δίνουν αμοιβές άνω των 1.000 ευρώ.

Αυτοί οι “αριθμοί” είμαστε εμείς και οι συνάδελφοι μας. Έχουμε καταλήξει όλοι μας να είμαστε ολοένα και πιο φτηνοί ως εργατικό δυναμικό, πολλοί από εμάς χωρίς δουλειά και ακόμα περισσότεροι στην ανέχεια. Η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στον κλάδο του βιβλίου, όπως και σε τόσους άλλους κλάδους, έχει καταργηθεί. Μάλιστα, αυτό αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα μνημονιακά δωράκια προς τους εργοδότες μας. Κι αυτό γιατί, πέρα από το ότι τους εξασφάλισε μικρότερο εργατικό κόστος, μέσα από αυτό πόνταραν στην υποχώρηση της συλλογικής εργατικής συνείδησης και στην αποσυσπείρωση του Σωματείου μας. Σε πολλές επιχειρήσεις του κλάδου έχουν επιβληθεί ατομικές συμβάσεις. Οι νέοι συνάδελφοι προσλαμβάνονται με μισθούς πείνας, για 490€, αλλά και για 410€, όσοι είναι κάτω των 25 ετών. Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου παλιότεροι συνάδελφοι απολύονται, προκειμένου να προσληφθούν στη θέση τους νέοι με τέτοιες απολαβές. Επίσης, ανά περιόδους, άνεργοι -νέοι κυρίως- συνάδελφοι απασχολούνται καλύπτοντας μεν πάγιες ανάγκες, αλλά μέσω των διαφόρων επιδοτούμενων προγραμμάτων προσωρινής απασχόλησης / υπερεκμετάλλευσης (βλ. voucher ή πρακτική άσκηση). Την ίδια ώρα, ολοένα και αυξάνεται η φορολογία, περικόπτονται οι κοινωνικές παροχές και διογκώνεται το κόστος ζωής.

ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ 'ΧΩ ΓΙΑ ΜΕΤΑ...

Η καταβύθιση όμως των εργασιακών μας δικαιωμάτων (και της ζωής μας) δεν έχει πάτο. ΕΕ, ΔΝΤ, κυβέρνηση και εργοδότες ετοιμάζουν νέο γύρο επιδρομής στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, την κατεδάφιση τους με εργασιακό νόμο σχετικά με τις συλλογικές συμβάσεις, τις μαζικές απολύσεις και το χτύπημα της δράσης των συνδικάτων και του απεργιακού δικαιώματος. Σύμφωνα με το τρίτο Μνημόνιο του Αυγούστου 2015 η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ανέλαβε την υποχρέωση «να επανεξετάσει το σύνολο των θεσμών της αγοράς εργασίας και να νομοθετήσει άμεσα» με βάση τις επιταγές ΕΕ – ΔΝΤ. Βασικός στόχος είναι η ακόμα πιο δραστική μείωση του εργατικού κόστους και η ακύρωση όλων των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων-ελευθεριών με τον περιορισμό της δυνατότητας του αγώνα, της συλλογικής οργάνωσης και της διεκδίκησης. Θα προχωρά και θα κατοχυρώνει νομοθετικά όλες τις μορφές γενικευμένης ελαστικής εργασίας, με τη θέσπιση όλων των «νέων» μορφών «μικρό-εργασίας» . Παράλληλα, θα θεσπίσει την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την κατάργηση των συνδικαλιστικών διατάξεων του ν. 1264/1982 και την αντικατάστασή τους από αντιδραστικότερες διατάξεις με κύριες το κτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας. Πρόκειται για μια τομή και όχι απλά μια ρύθμιση, που επιδιώκει να προσαρμόσει το εργατικό (άδικο) δίκαιο στις “αναγκαιότητες” της εργασίας λάστιχο, της υπερεκμετάλλευσης και της ασυδοσίας των εργοδοτών. Με τη ναρκοθέτηση του δικαιώματος στην απεργία, αφαιρείται και το τελευταίο δικαίωμα: το δικαίωμα να αγωνίζεσαι! Προφανώς, τα υπό συζήτηση μέτρα και ο τρόπος που θα προωθηθούν ακριβώς δεν θα είναι ενιαίος και ευθύγραμμος. Από τις συνολικές κατευθύνσεις που απορρέουν από τα 3 μνημόνια και τις συμφωνίες με τους δανειστές-δυνάστες, άλλα θα προωθηθούν άμεσα, άλλα θα περάσουν τώρα μερικώς για να ολοκληρωθούν τα επόμενα χρόνια και άλλα θα μετακυλήσουν για επόμενες αξιολογήσεις και αντιδραστικές αλλαγές, σε επόμενες φάσεις. Με τον νέο νόμο όμως γίνεται φανερό ότι τα μνημόνια δεν σημαίνουν μόνο λιτότητα, αλλά κυρίως βαθιές αντιδραστικές τομές με βαθύ ταξικό χαρακτήρα, και ότι τα ιδεολογήματα περί «δίκαιης ανάπτυξης» είναι ψέματα, διότι η όποια ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια θα είναι με καθεστώς σύγχρονης δουλείας και αντιδραστικού πλαισίου.

ΧΩΡΙΣ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Κι αν αναφερόμαστε σε όλα τα παραπάνω δεν το κάνουμε απλώς για να καταδείξουμε τη δυσχερή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε οι εργαζόμενοι του κλάδου μας και συνολικά ο κόσμος της εργασίας, αλλά για να έχουμε μια συνολική εικόνα του τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, προκειμένου να προασπιστούμε τα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας.

Πλέον, πρέπει να έχει γίνει συνείδηση σε όλους, αυτό που ως Σωματείο σημειώναμε διαχρονικά και με ιδιαίτερη έμφαση τα τελευταία χρόνια, κατά τα οποία μοιράζονταν απλόχερα η «ελπίδα» από τους όποιους επίδοξους διαχειριστές του συστήματος. Κανείς δεν πρόκειται να αγωνιστεί για το δικό μας δίκιο. Η λογική της ανάθεσης μόνο ήττα και απογοήτευση φέρνει. Η όποια θετική έκβαση περνά μέσα από τη δική μας ενεργή στάση, όταν βασιζόμαστε στις δικές μας «πλάτες». Τόσο χρόνια προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι τα σωματεία είναι “παρωχημένα” και σε σημαντικό βαθμό τα κατάφεραν, αφού η συμμετοχή σε σωματεία στον ιδιωτικό τομέα έχει πέσει κάτω από 10% και στους περισσότερους κλάδους ακόμα και στο 5%. Δεν θα μπορούσαν να περάσουν τόσο εύκολα όλα αυτά τα μέτρα αν υπήρχαν ισχυρά,μαζικά σωματεία. Τα εργατικά δικαιώματα του περασμένου αιώνα δεν τα παραχώρησε καμιά κυβέρνηση, τα κατέκτησαν οι εργαζόμενοι με σκληρούς αγώνες. Μόνο έτσι μπορεί να αναστραφεί και τώρα η πορεία προς την σύγχρονη δουλεία. Στους χώρους δουλειάς μας είναι ανάγκη να προωθούμε ένα κλίμα συναδελφικής και ταξικής αλληλεγγύης, να επιχειρούμε συλλογικά να βάζουμε φρένο στις διάφορες ορέξεις των εργοδοτών. Επίσης, να συμμετέχουμε όσο το δυνατό πιο ενεργά στις διεργασίες του Σωματείου,στις συνελεύσεις, στις συζητήσεις για το πώς πηγαίνουν τα πράγματα, στην αναζήτηση του πως θα μπορούσαμε να αγωνιστούμε, στις κινητοποιήσεις. Να πάρουμε πίσω όλα όσα μας έχουν υφαρπάξει και να βγούμε μπροστά και να επιβάλλουμε το δίκιο μας. Ενδεικτικά σημειώνουμε ότι ένα βασικό βήμα ως προς αυτό είναι η ίδια η μάχη για κλαδική συλλογική σύμβαση. Να ενδυναμώσουμε το Σωματείο μέσα επίσης και από τη συμβολή όλων μας στην εγγραφή ως μελών ολοένα και περισσότερων και ιδίως νεότερων συναδέλφων. Να δώσουμε μάχες μαζί με άλλα αγωνιζόμενα εργατικά σωματεία αλλά και εργατικές, κοινωνικές συλλογικότητες στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων, συνδέοντας έτσι τους αγώνες μας και ενισχύοντας τη συλλογική δύναμή μας.

Κανένας μόνος του, δυναμώνουμε το σωματείο 
για να μην ζήσουμε σαν δούλοι

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 13/11
στις 12μ.μ στην ΕΔΟΘ
(Προξένου Κορομηλά 51, 2ος όροφος)

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ 
ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ


Μερικά σχόλια για το «λουκέτο» της Ελευθερουδάκης ΑΕ
από το Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κιόλας φάει
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

Μόνο έτσι μπορεί να απαντήσει κανείς στην ανακοίνωση της Ελευθερουδάκης ΑΕ, η οποία έτρεχε στο δρόμο των τραπεζικών χρηματοδοτήσεων και των επενδυτικών σχεδίων και έχασε την πνευματικότητα των ανθρώπων του μόχθου, των εργαζομένων της, των αναγνωστών που την εμπιστεύτηκαν και τη στήριξαν, όλων όσοι βλέπουν τις πραγματικές αξίες της ζωής, τη γνώση και τον αγώνα, και όχι τις φτηνές χρηματιστηριακές αξίες.

«Έξω από το κουτί» είναι η εταιρεία Ελευθερουδάκης, όπως γράφει στην ανακοίνωσή της. Μέσα στο κουτί είναι οι απλήρωτοι εργαζόμενοί της που, παρά το γεγονός ότι έχουν δικαστικές αποφάσεις οι οποίες τους δικαιώνουν ακόμη και κατά της ίδιας της διευθύνουσας συμβούλου, αυτή καταστρώνει νέα επιχειρηματικά σχέδια με τις φίλιες και συγγενείς επιχειρήσεις της. Τί κι αν έταξε στην επιθεώρηση εργασίας ότι θα εξοφλήσει τους εργαζομένους, τί κι αν πρότεινε στο δικαστήριο για τη δήθεν εξυγίανση σταδιακή εξόφληση των δανείων; Ούτε ένα ευρώ δεν κατέβαλε.
Οι ιδιοκτήτες της εταιρείας δεν λένε κουβέντα για τα χρέη της (εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, δεδουλευμένα και αποζημιώσεις απόλυσης) προς αρκετούς εργαζομένους που απασχολούσε η εταιρεία τα προηγούμενα χρόνια και βρέθηκαν στο δρόμο. Δεν αναφέρει επίσης λέξη για τα χρέη προς τους προμηθευτές της, πολλοί από τους οποίους μετακυλίουν το πρόβλημα στους δικούς τους εργαζομένους αφήνοντάς τους απλήρωτους. Και το σημειώνουμε αυτό γιατί οι ιδιοκτήτες της εταιρείας δεν μοιράστηκαν τα κέρδη τους την εποχή των μεγάλων τζίρων, την «πενταετία 1995-2000 που ήταν η πιο φωτεινή περίοδος», όπως τονίζει η κ. Ελευθερουδάκη, αλλά δεν δίστασαν να απολύσουν, να μειώσουν μισθούς, να ελαστικοποιήσουν τις εργασιακές σχέσεις όταν τα χρήματα της πλασματικής ευμάρειας την εποχή της φούσκας χάθηκαν.

Όμως αυτός είναι νόμος για τους εργοδότες, για αυτούς μόνο ένας στόχος υπάρχει: να διασωθούν τα κέρδη τους, να γλιτώσει η «περιουσία τους». Οι εργαζόμενοι είναι οι αναλώσιμοι. Οι εργαζόμενοι, όση «καλή θέληση» κι αν έδειξαν, όσες υποχωρήσεις και αν έκαναν, τελικά στο δρόμο έμειναν, απλήρωτοι παρέμειναν.

Η ιδιοκτήτρια της εταιρείας σε συνέντευξή της δήλωσε ότι τους κόστισαν τα capital controls. Αν όμως θυμόμαστε καλά, η εταιρεία έκανε αίτηση υπαγωγής στον Πτωχευτικό Κώδικα στις 14/7/2014 καταθέτοντας και το αντίστοιχο Σχέδιο Εξυγίανσης, δηλαδή ένα χρόνο πριν την εφαρμογή των capital controls. Τότε, οι βασικοί πιστωτές, δηλαδή οι τράπεζες, αλλά και αρκετοί εκδότες-προμηθευτές συναίνεσαν στο σχέδιο. Ωστόσο, όταν συζητήθηκε το σχέδιο στο αρμόδιο δικαστήριο, η εταιρεία δεν προσκόμισε ως όφειλε τα απαραίτητα οικονομικά στοιχεία, έτσι το “σχέδιο εξυγίανσης” έμεινε στα χαρτιά.

Δύο χρόνια υποσχέσεις και ελπίδες για καταβολή των μισθών σε νέους ανθρώπους με αυξημένες ανάγκες. Και όταν το δικαστήριο που αποφάσιζε την υπαγωγή στο 99 ζήτησε πρόσθετα στοιχεία, καμία ανταπόκριση. Δεν πληρώνω, δεν συμμορφώνομαι με δικαστικές αποφάσεις, δεν προσκομίζω στοιχεία και συνεχίζω το επιχειρηματικό μου έργο με τις αξίες και τις μεθόδους που ποτίστηκαν από τα χρόνια της χρηματιστηριακής φούσκας. Ούτε ένα δάκρυ λοιπόν από την εταιρεία ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ για τη χαμένη τιμή του βιβλίου και της πνευματικότητας.
Να σημειώσουμε εδώ και ένα γενικότερο ζήτημα. Οι επιχειρήσεις, με την υπαγωγή τους στις διατάξεις του πτωχευτικού κώδικα, αποκτούν μια ιδιότυπη ποινική και αστική ασυλία για τα χρέη τους προς το δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους εργαζομένους. Έτσι, οι βασικοί μέτοχοί τους κερδίζουν χρόνο για να οργανώσουν άλλα επιχειρηματικά σχέδια, να προστατεύσουν την προσωπική περιουσία τους και να ξεπλύνουν τις ευθύνες τους για τη χρεωκοπία των εταιρειών τους.

Στη συνέντευξή της η κ. Ελευθερουδάκη αναφέρει ότι «είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα, αλλά αρνούμαστε να το κάνουμε όσο δεν υπάρχει θετικό και σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον». Αναρωτιόμαστε αν αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν χρήματα και τα κρατούν για τα επόμενα επιχειρηματικά σχέδια, τη στιγμή που υπάρχουν ακόμα απλήρωτοι εργαζόμενοι.

Αρχικά δεν υπήρχε ο βωβός κινηματογράφος, ούτε τα 45ντάρια και τα 33lp. Αρχικά υπήρχε η εργασία και μετά υπήρχε το κεφάλαιο και τα κέρδη του. Αυτό είναι το εμπόρευμα, η εργασία και οι άνθρωποι του μόχθου και όχι το περιτύλιγμα που βουλιάζουν και αναδύονται μέσα από τα οικονομικά στοιχεία που εμφανίζουν για να μπορούν να εκμεταλλεύονται πιο αποτελεσματικά την εργασία των ανθρώπων. Αλλά η Ελευθερουδάκης ΑΕ δεν μιλάει γι’ αυτό το εμπόρευμα. Μιλάει για τα νέα επιχειρηματικά σχέδια που όχι μόνο τα απεργάζεται αλλά μπορεί να τα έχει κιόλας υλοποιήσει. Φαίνεται ξεκάθαρα αυτό άλλωστε από την πρόσκληση στους συγγραφείς να εκδώσουν το βιβλίο τους, τους φορείς να φτιάξουν βιβλιοθήκες, τους επαγγελματίες για τα επαγγελματικά δώρα. Συγκεκριμένα πράγματα. Αθάνατη επιχειρηματικότητα! Με τα χρήματα των εργαζομένων, συστήνεις στο πρόσωπο άλλου, συνήθως συγγενούς προσώπου εταιρεία και, σιγά σιγά, στέλνεις τους απογοητευμένους και απλήρωτους πελάτες σου προς τα εκεί, αφού πρώτα έχουν διαγράψει τις απαιτήσεις τους.

Η ιδιοκτησία της εταιρείας Ελευθερουδάκης θέλει να κρύψει τις όποιες ευθύνες της, και τις όποιες λάθος επιλογές της πίσω από τη φλυαρία για τη «διεθνή κρίση», τις επιπτώσεις από την εξέλιξη της τεχνολογίας στο χώρο του βιβλίου και τις αλλαγές των καταναλωτικών συνηθειών. Ευθύνες και κακές επιλογές που έχουν να κάνουν με την υπερβολική διόγκωση της εταιρείας, την αδυναμία να προσαρμοστεί στις συνθήκες της κρίσης και στον εντεινόμενο ανταγωνισμό. Γιατί το μόνο που ήξεραν να κάνουν ήταν να περιορίζουν το εργατικό κόστος και να «φεσώνουν» τους προμηθευτές.

Δυστυχώς ο καθηγητής Ν. Χαριτάκης, σύζυγος της κ. Σ. Ελευθερουδάκη, έμπειρος οικονομολόγος, παλαιότερα Γενικός Γραμματέας Αποκρατικοποιήσεων στο Υπουργείο Βιομηχανίας, πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Εταιρειών Επιχειρηματικών Κεφαλαίων, οικονομικός σύμβουλος του ΣΕΒ και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δεν κατάφερε να προφυλάξει την εταιρεία από τη φούσκα που δημιούργησε. Βέβαια, η Ελευθερουδάκης ΑΕ δεν ήταν η μόνη εταιρεία που ακολούθησε αντίστοιχη τακτική. Στον ίδιο δρόμο βάδισε και η Παπασωτηρίου ΑΕ, που επίσης χρωστά στους εργαζόμενους που απασχολούσε, ενώ έριξε ηχηρό «κανόνι» στην αγορά του βιβλίου.

Οι εργαζόμενοι στον κλάδο του βιβλίου είναι «θεατές στο ίδιο έργο» πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. (Θυμίζουμε τα «Ελληνικά Γράμματα», τον «Παπασωτηρίου», τον «Σάκκουλα», τον «Απόλλωνα», τον «Φλωρά» και τόσους άλλους…) Εταιρείες «κλείνουν», «πτωχεύουν», υπάγονται στην προπτωχευτική διαδικασία και υποβάλλουν σχέδια «εξυγίανσης». Οι εργοδότες έχουν κάνει τα «κουμάντα» τους, έχουν μεταγράψει τα βασικά περιουσιακά στοιχεία τους σε άλλα ονόματα ή νέες εταιρείες, έχουν φροντίσει να βάλουν σε «καλά χαρτιά» τα κέρδη τους. Η πρόσφατη περίπτωση των σουπερμάρκετ Μαρινόπουλος είναι χαρακτηριστική. Χωρίς βέβαια να ξεχνάμε ότι τα προηγούμενα χρόνια οι συναλλαγές των επιχειρήσεων με τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (δάνεια, χορηγήσεις, παιχνίδια με τις μετοχές στο Χρηματιστήριο) υπήρξαν εργαλείο συσσώρευσης κεφαλαίου με αμοιβαίο όφελος για τους επιχειρηματίες και τους τραπεζίτες.

Μαζί με τους εργοδότες τεράστια είναι η ευθύνη και όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, μαζί και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που έχουν δημιουργήσει ένα νομικό πλαίσιο που επιτρέπει τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών, τις κάθε είδους «εξυγιάνσεις» και «πτωχεύσεις» που προστατεύουν τα κέρδη τους, τις τράπεζες και όχι βέβαια τους εργαζομένους.

Το πρόβλημα δεν είναι νομικό. Αφορά στη φύση της εργοδοσίας και της αγοράς, στη λογική του κέρδους. Για τους εργοδότες είναι νόμος το «πρώτα το ξεζούμισμα» και μετά οι απολύσεις. Πάντα στο όνομα της κρίσης, με πρόσχημα το «δεν βγαίνουμε» κ.λπ. Και θα το ξανατονίσουμε: Τόσα χρόνια τα κέρδη από τον ιδρώτα και τη δουλειά μας δεν τα μοιραζόμασταν. Δεν θα μοιραστούμε τις ζημιές, δεν θα κάνουμε πλάτες στις «εξυγιάνσεις» και τη διευθέτηση των χρεών σας με το δικό μας μεροκάματο!

Για εμάς τους εργαζομένους, το «λουκέτο» στον Ελευθερουδάκη προσθέτει άλλη μια αράδα στο μακρύ κατάλογο αντεργατικών αυθαιρεσιών πολλών εταιρειών του κλάδου του βιβλίου και όχι μόνο. Οι εργαζόμενοι πληρώνουν τα σπασμένα της κρίσης και γίνονται όμηροι της εργοδοσίας, με καταστρατήγηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων τους, με απλήρωτη εργασία, πιέσεις και εκβιασμούς, ατομικές συμβάσεις, μειώσεις μισθών, εκ περιτροπής εργασία, σκύβοντας το κεφάλι μπροστά στη λαίλαπα της ανεργίας.

Η υπόθεση δεν έκλεισε. Δεν θα σταματήσουμε. Θα παλέψουμε μέχρι τέλους για την πλήρη καταβολή των μισθών και των αποζημιώσεων των συναδέλφων μας, αποκαλύπτοντας το σαθρό πεδίο λειτουργίας των επιχειρήσεων και απαλλαγής τους από τις υποχρεώσεις έναντι των εργαζομένων. Ζητούμε την άμεση καταβολή και εξόφληση των εργατικών απαιτήσεων και τη συμμόρφωση στις δικαστικές αποφάσεις.

Με συναδελφική αλληλεγγύη, οργάνωση και αντίσταση σε κάθε κατάστημα, κάθε γραφείο και αποθήκη, να διεκδικήσουμε όλοι μαζί όλα όσα μας χρωστάνε, να αγωνιστούμε για το μέλλον μας. Μαζί με το Σύλλογό μας και το εργατικό κίνημα έχουμε μεγαλύτερη δύναμη. Κανένας μόνος του στην κρίση. Στους αγώνες και τη συλλογικότητα η δική μας απάντηση και λύση!

Το ταξίδι στο μέλλον δεν περνάει από το πρόσφατο παρελθόν σας. Τα όνειρα και οι αγωνίες μιας ολόκληρης γενιάς θα γίνουν βιβλία, μουσική και ταινίες από τους δημιουργούς του κοινωνικού πλούτου και όχι από τους τεχνοκράτες και τους τραπεζίτες. Οι ανάγκες μας δεν πτωχεύουν, αλλά θα σας στοιχειώνουν μέχρι να βρουν δικαίωση.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ – ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ

Λόντου 6, Εξάρχεια – Αθήνα | 210-3820537 | sylyp_vivliou@yahoo.gr | bookworker.wordpress.com


ΥΓ: Η σκέψη μας και η στενοχώρια μας δεν αφορά στο κλείσιμο μιας «ιστορικής» βιτρίνας. Στρέφεται κυρίως στους συναδέλφους μας που έχουν χάσει τη δουλειά τους απολυμένοι από τα 450 βιβλιοπωλεία και εκδοτικούς οίκους που έχουν κλείσει στα χρόνια της κρίσης. Η ιστορική διαδρομή και προσφορά, μεγάλη πράγματι, του εκδοτικού οίκου Ελευθερουδάκης δεν έχει καμιά σχέση με τις επιχειρηματικές φούσκες που έκαναν οι ιδιοκτήτες της την τελευταία 20ετία. Ο τζίρος του βιβλίου πέφτει γιατί οι αναγνώστες δεν έχουν λεφτά για αγορές και το βιβλίο έχει καταντήσει είδος πολυτελείας. Το κράτος δεν στηρίζει πολιτικές διεύρυνσης του αναγνωστικού κοινού,  αλλά εφαρμόζει μέτρα της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ (κατάργηση ενιαίας τιμής, αύξηση ΦΠΑ κ.ά.) που πλήττουν το βιβλίο. Οι σχολικές βιβλιοθήκες, από τη δημιουργία των οποίων επωφελήθηκε ο Ελευθερουδάκης -και άλλοι- ως προμηθευτής τους, ουσιαστικά υπολειτουργούν. Στη ρίζα του κακού βρίσκονται οι πολιτικές λιτότητας και φτωχοποίησης του λαού, οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ για να ωφελείται το κεφάλαιο. Η ιδιοκτησία της Ελευθερουδάκης ΑΕ ξεχνά να το πει, αφού ο κ. καθηγητής είναι ένθερμος υποστηρικτής τους.


Η συνάδελφος δούλευε 13 χρόνια στο βιβλιοπωλείο «Πρωτοπορία», στη λιανική πώληση. Ήταν ενεργό μέλος του Συλλόγου της Αττικηςμας και για αρκετά χρόνια μέλος του Δ.Σ. Λίγο καιρό μετά τη λήξη της προστασίας που παρέχει ο νόμος σε όσους συμμετέχουν σε συνδικαλιστικά όργανα, η
εργοδοσία προχώρησε σε βλαπτική-εκδικητική μεταβολή, με στόχο την ηθική, σωματική και ψυχολογική της εξόντωση και την εξώθηση της σε οικειοθελή αποχώρηση.

Ξαφνικά η εργαζόμενη έγινε «αόρατη» για τους υπόλοιπους εργαζόμενους του βιβλιοπωλείου και για τους πελάτες, απομονωμένη, αφού τοποθετήθηκε σε πόστο που δεν έχει καμία σχέση με την ειδικότητά της, όρθια χωρίς σκαμπό (επιδείνωση προβλημάτων υγείας) πάνω από έναν πάγκο. Παρ’ ότι η εργαζόμενη προχώρησε σε τριμερή συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας, η εργοδοσία συνέχισε να αδιαφορεί, να την απαξιώνει, να την ειρωνεύεται, να κάνει σεξιστικά και ρατσιστικά σχόλια σε βάρος της.

Η συνάδελφος έστειλε εξώδικο, αιτούμενη την επαναφορά στο πόστο της. Διαφορετικά, η βλαπτική μεταβολή θεωρείται καταγγελία της σύμβασης από μέρους του εργοδότη, ο οποίος υποχρεούται να καταβάλει την προβλεπόμενη αποζημίωση. Η εργοδοσία δεν ικανοποίησε το αίτημα και ταυτόχρονα αρνείται να καταβάλει την αποζημίωση. Η εργαζόμενη κατέθεσε αγωγή και ζήτησε παράλληλα τη στήριξη του Συλλόγου μας.

ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΜΟΝΟ/Η ΟΠΟΙΟΝ/Α ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΚΑΙ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Η ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ


Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Η ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΗ, ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΑΡΑΧΗ


Οι διαμαρτυρίες μας θα συνεχιστούν μέχρι τη δικαίωση της συναδέλφου


Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου- Χάρτου Θεσσαλονίκης

Ως Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής σας γνωστοποιούμε και πάλι και μέσω αυτής της ανοιχτής επιστολής ότι συνεχίζουμε δυναμικά και αταλάντευτα τον δίκαιο και επίμονο αγώνα μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και γενικότερα ενάντια στα «απελευθερωμένα» ωράρια, ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου των ταξικών αγώνων μας. Ήδη κατά τους περασμένους μήνες μέσα και από το Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια συμμετείχαμε σε κάποιες αρκετά δυναμικές κινητοποιήσεις για την προάσπιση της Κυριακάτικης αργίας, με αποκορύφωμα την απεργία της 8ης Μάη, οπότε και κανένα κατάστημα δε λειτούργησε στην Ερμού. Ενώ, πολύ πρόσφατα βρεθήκαμε και στη μάχη ενάντια στις «λευκές νύχτες» σε Ίλιον (25/6) και Μαρούσι (2/7) τις οποίες και σε μεγάλο βαθμό ακυρώσαμε στην πράξη. Επίσης, λίγους μήνες πριν (13/2) επιτύχαμε και την ολοκληρωτική ακύρωση της «λευκής νύχτας – love night» της Νέας Σμύρνης. Και βέβαια πίσω μας έχουμε έναν πολύχρονο πλέον αγώνα, με σημαντικές μάχες που έχουμε δώσει μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς μας, με διώξεις και καταδίκες που έχουμε δεχθεί, αλλά και με σταθερά βήματα που έχουμε κάνει προς την κατεύθυνση της ανάδειξης μιας σειράς ζητημάτων από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων και της οργάνωσής μας ως εργαζόμενοι για να αντισταθούμε στην επίθεση που δεχόμαστε.

Σύμφωνα με τον σχετικό νόμο, που εξακολουθεί να παραμένει σε ισχύ («8 Κυριακές»), τα εμπορικά καταστήματα θα είναι και πάλι ανοιχτά την Κυριακή 17 Ιούλη.

Μπροστά σε όλη αυτήν την κατάσταση, ο Σύλλογός μας επιμένει ότι πρέπει να κινηθούμε αγωνιστικά με ένα από τα βασικά όπλα μας και πάλι την Απεργία. Να συνεχιστεί και να δυναμώσει ο εν λόγω αγώνας, παράλληλα με το σύνολο των μαχών που ως εργαζόμενοι καλούμαστε να δίνουμε, όπως πχ για τις νέες μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά μέσα στους προσεχείς μήνες. Έτσι, όπως άλλωστε έχουμε κάνει και σε όλες τις προηγούμενες αντίστοιχες περιστάσεις, σας καλούμε (ως ΟΙΥΕ) να πράξετε το αυτονόητο και να κηρύξετε άμεσα απεργία για την Κυριακή 17/7 για όλο τον κλάδο του εμπορίου σε πανελλαδικό επίπεδο, ώστε να μπορεί να δοθεί η μάχη αυτή με όσο το δυνατό πιο καλούς όρους, με καλή προετοιμασία και σε ευρεία κλίμακα.

Επίσης, μέσα και από αυτήν την ανοιχτή επιστολή θα θέλαμε να κάνουμε σαφές το ότι παραμένει σε ισχύ και το σταθερό κάλεσμά μας προς το σύνολο των κλαδικών κι επιχειρησιακών σωματείων του εμπορίου για κήρυξη απεργιών και αγωνιστικές κινητοποιήσεις για τις Κυριακές που μας επιβάλλεται να πάμε για δουλειά στα μαγαζιά, ώστε να δώσουμε όλοι μαζί και συντονισμένα τη μάχη αυτή.

Είναι ένας αγώνας που συνεχίζεται ακόμα, καθώς η τωρινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη της θητεία και παρά τις όποιες προεκλογικές εξαγγελίες και τις προγραμματικές δηλώσεις που είχε κάνει, διατήρησε το σχετικό νόμο. Και όχι μόνο δεν είχε φανεί τελικά διατεθειμένη να κάνει βήματα προς την ουσιαστική νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας, αλλά με το 3ο μνημόνιο που έφερε άφησε ανοιχτό το πεδίο και για ακόμα περισσότερες Κυριακές με τα μαγαζιά ανοιχτά. Βέβαια, την ίδια ώρα με περίσσιο θράσος προς τους εργαζόμενους, παρουσιάζοντας τα «θετικά σημεία» του μνημονίου της, διακήρυττε ανάμεσα σε άλλα ότι πέτυχε την επαναφορά της Κυριακάτικης αργίας!

Από την πλευρά μας ήταν εξ αρχής δεδομένο ότι τίποτε δεν επρόκειτο να μας χαριστεί ή να κερδηθεί μέσω κάποιου σωτήρα που θα έδινε τη μάχη για λογαριασμό μας ή που θα υποσχόταν να δικαιώσει τον αγώνα μας. Γι’ αυτό και στηριχτήκαμε αποκλειστικά στις δικές μας πλάτες και προσπαθήσαμε μαζί με τους συναδέλφους μας από όλο τον κλάδο του εμπορίου και από κάθε χώρο δουλειάς και από κοινού με τον κόσμο του αγώνα να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας. Γι’ αυτό και συνεχίζουμε και στο τώρα τον αγώνα μας.

Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά. Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!

Απαιτούμε νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.

Αναμένουμε άμεση ανταπόκριση σε αυτό το τόσο κρίσιμο ζήτημα της κήρυξης απεργίας που σας θέτουμε.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ – ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ
Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537
sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com

ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

Τον Ιούλιο του 2013 που ψηφίζεται, ως κομμάτι του δεύτερου μνημονίου, το πολυνομοσχέδιο -διακάης πόθος των μεγάλης μερίδας των ντόπιων αφεντικών- για την λειτουργία των καταστημάτων για 7 Κυριακές, γίνεται η αφετηρία για τον τωρινό κύκλο αγώνων αλληλέγγυων και εργαζομένων στο εμπόριο. Εδώ και δύο χρόνια λειτουργεί ο συντονισμός δράσης ενάντια στην κυριακάτικη εργασία στη Θεσσαλονίκη και είναι παρών κάθε φορά που τα μαγαζιά ανοίγουν την Κυριακή. Με δράσεις σε διάφορα εμπορικά κέντρα, με συνεχόμενα μοιράσματα κειμένων στους εργαζόμενους και με αποκλεισμούς κάθε Κυριακή, προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε τις ορέξεις του κάθε αφεντικού που θεωρεί τον εργαζόμενο αναλώσιμο. Το αποκορύφωμα της δράσης του συντονισμού ήταν στις 8 Μαΐου όταν κατάφερε να κλείσει σχεδόν όλα τα μαγαζιά της Τσιμισκή, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση των κερδών εκείνη την μέρα.

Ο αγώνας κατά της κυριακάτικης εργασίας δεν είναι ένας απλός διεκδικητικός αγώνας, και ούτε πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνο ως τέτοιος. Το μέτρο αυτό εφαρμόζεται στα πλαίσια της εντατικοποίησης της εργασίας σε περιόδους κρίσης. Η συνεχόμενη ροή καταναλωτών δημιουργεί μεγαλύτερο φόρτο εργασίας όχι μόνο στους εργαζόμενους στο εμπόριο, αλλά και στους εργαζόμενους και σε άλλους κλάδους όπως πχ στον επισιτισμό. Η αναγγελία νέων θέσεων εργασίας που θα φέρει το μέτρο είναι ουσιαστικά ψεύτικη, αφού θα πρόκειται κυρίως για συμβάσεις μιας μέρας, πράγμα που γίνεται ήδη κατά κόρον σε σουπερμάρκετ και πολυκαταστήματα. Ουσιαστικά το εμπόριο είναι η αφετηρία αυτού του μέτρου και στο μέλλον σκοπεύουν να το εφαρμόσουν σε όλους τους κλάδους, με σκοπό η Κυριακή να είναι μια πλήρως εργάσιμη μέρα.

Την ίδια στιγμή εργατικά δικαιώματα καταργούνται το ένα πίσω από το άλλο, η μαύρη ανασφάλιστη εργασία γίνεται σιγά-σιγά κανόνας, τα ωράρια ''ελαστικοποιούνται'' ώστε να βολέψουν τα συμφέροντα των αφεντικών, η “κοινωφελής” εργασία και τα voucher επεκτείνονται, και ενώ πλέον είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε ως τα 67 για να βγούμε στη σύνταξη, μόλις πριν ένα μήνα ψηφίστηκε το περαιτέρω κόψιμο στις συντάξεις, καταργήθηκε το ΕΚΑΣ, αυξήθηκαν οι φόροι. Στην συνεχόμενη αύξηση του κόστους ζωής μας την ίδια στιγμή που οι μισθοί μικραίνουν, το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές θέλουν να προσθέσουν κι άλλο βάρος και ετοιμάζουν ήδη για το φθινόπωρο νέες αλλαγές στην εργατική νομοθεσία, και ενδεικτικά αναφέρουμε τις ορέξεις τους για κόψιμο 13ου-14ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα, για απελευθέρωση απολύσεων, για δικαίωμα στην ανταπεργία από τα αφεντικά, για καταστολή στη συνδικαλιστική δράση των σωματείων.

Όπως και όλοι οι αγώνες μας έτσι και αυτός είναι αγώνας ενάντια στο σύνολο του καπιταλιστικού συστήματος. Ο μετασχηματισμός της κοινωνίας επέρχεται μέσω της δράσης και πάνω σε αυτό το πλαίσιο για να μπορέσουμε οι εργαζόμενοι να υψώσουμε ανάστημα θα πρέπει να ενωθούμε και να οργανωθούμε. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες είναι πως όλοι οι αγώνες που κερδήθηκαν είναι αυτοί που υπήρχε ενότητα, αλληλεγγύη και οργάνωση. Ενότητα και αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων και οργάνωση μέσα από σωματεία στους χώρους εργασίας. Η διαδικασία της οργάνωσης θεωρείται θεμελιακή για το ταξικό, επαναστατικό κίνημα. Στον αγώνα για την επίτευξη αυτού του στόχου πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τα σωματεία μας και τις οργανωμένες δομές στους χώρους εργασίας μας. Δεν μπορούμε να παλέψουμε αποτελεσματικά ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία κατακερματισμένοι, αλλά μέσα από συλλογικά εργαλεία που δημιουργούν οι ίδιοι οι εκμεταλλευόμενοι μέσα στο πεδίο της ταξικής πάλης.

Καλούμαστε όλοι και όλες να πάψουμε να αναθέτουμε τις ζωές μας σε τρίτους

Καλούμε κάθε εργαζόμενο/η σε ανοιχτή συζήτηση για τα προβλήματα στους χώρους εργασίας μας και για την προετοιμασία της Κυριακάτικης Απεργίας στις 22 Ιουλίου 

Στις 29/6 στο εργατικό κέντρο Θεσσαλονίκης στις 18:30

Όσο το σύστημα εξουσίας αυξάνει την εκμετάλλευση στις ζωές μας και στους χώρους εργασίας τόσο εμείς θα οργανωνόμαστε εναντίον του

συντονισμός δράσης ενάντια στην κυριακάτικη εργασία και τα “απελευθερωμένα ωράρια”/ sintonismoskiriakis@espiv.net


Η Κυριακή 8 Μάη είναι μέρα απεργίας για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στο εμπόριο, καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει να ικανοποιεί τις ορέξεις του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου, για κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Διακαής πόθος βέβαια συνολικά του κεφαλαίου και της εργοδοσίας είναι να ξεμπλέξει μια και καλή με ένα από τα τελευταία εργατικά δικαιώματα του περασμένου αιώνα. Ενός αιώνα μεγάλων εργατικών μαχών με αιματοβαμμένες κατακτήσεις. Από το Σικάγο και τον Μάη του 36 στην Θεσσαλονίκη μέχρι και σήμερα, η εργατική τάξη κατέκτησε δικαιώματα μέσα από μεγάλες απεργίες, εξεγέρσεις και επαναστάσεις. Τώρα θέλουν να μας τα πάρουν πίσω όλα όσα παλέψαμε για να κατακτήσουμε. Από το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο και την ξεκούραση μέχρι την κοινωνική ασφάλιση. Για να ανατρέψουμε αυτή την πορεία προς την βαρβαρότητα χρειάζεται να βγει μπροστά ξανά στο προσκήνιο το μαχόμενο ταξικό κίνημα που θα συγκρουστεί με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τους πολιτικούς εκφραστές του.

Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στον εργοδοτικό-γραφειοκρατικό συνδικαλισμό που έχει διαλέξει στρατόπεδο και είναι με την πλευρά της εργοδοσίας, της "κοινωνικής ειρήνης" και του "μένουμε Ευρώπη". Μια Ευρώπη που καταδικάζει τους λαούς της στην φτώχεια και τον αυταρχισμό ενώ παράλληλα γίνεται ένα ρατσιστικό φρούριο κλείνοντας τα σύνορα της προς τους κολασμένους αυτού του πλανήτη, τους πρόσφυγες και μετανάστες.

Για όλους αυτούς τους λόγους χρειαζόμαστε καινούργιους Μάηδες. Η απεργία στις 8 του Μάη να είναι μόνο η αρχή. Οι εργαζόμενοι στο εμπόριο αλλά και όλοι οι εργάτες που συμμετέχουν στο μαχόμενο ταξικό κίνημα θα πάρουν την υπόθεση της απεργίας στα χέρια τους. Όχι γιατί το αποφάσισε η ΓΣΕΕ, με την οποία τίποτα κοινό δεν έχουμε, αλλά γιατί η εργοδοτική και κυβερνητική πρόκληση σε μια περίοδο που θα ψηφίζεται το πιο αντιδραστικό ασφαλιστικό νομοσχέδιο, πρέπει να λάβει μαζική και αποφασιστική απεργιακή απάντηση.

Η απεργιακή συγκέντρωση θα είναι ταυτόχρονα και η ταξική πρωτομαγιάτικη διαδήλωση πιάνοντας το νήμα από τους μεγάλους αγώνες του περασμένου αιώνα προς έναν ακηδεμόνευτο αγώνα διαρκείας για την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΜΑΗ στις 10.30πμ ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

Προχωράμε σε απεργιακούς αποκλεισμούς και ανεξάρτητη ταξική διαδήλωση στο εμπορικό κέντρο της πόλης.

Δεν θα ζήσουμε σαν δούλοι.Θα παλέψουμε για τα εργατικά δικαιώματα μας με ταξικό ανεξάρτητο εργατικό κίνημα.

Καλούμε όλες τις εργατικές και πολιτικές συλλογικότητες και οργανώσεις να στηρίξουν την απεργιακή κινητοποίηση συνδιοργανώνοντας την ισότιμα και μαχητικά .ενημερώνοντας ταυτόχρονα πως η επόμενη συνέλευση του συντονισμού είναι την Τετάρτη 4 Μαΐου στις 18.00 στον ελευθεριακό χώρο sabot (Γκαρμπολά 4, Πιτ Μπαζάρ).

ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα "απελευθερωμένα" ωράρια



Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα