Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απλήρωτη Εργασία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απλήρωτη Εργασία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΑΠΛΗΡΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ & ΟΛΙΓΟΝ ΛΟΒΕΡΔΟΣ
0 σχόλια Αναρτήθηκε Πέμπτη, Ιανουαρίου 14, 2021
Ως Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα των απλήρωτων εργαζομένων του παραρτήματος των εκδόσεων “΄Ινδικτος” και συνυπογράφουμε τις θέσεις τους σε σχέση με το απαράδεκτο καθεστώς της απλήρωτης εργασίας, χωρίς όλες οι λεπτομέρειες του κειμένου τους να εκφράζουν απαραιτήτως και εξ’ ολοκλήρου τις θέσεις του σωματείου.
“Ποιο τελικά θα έπρεπε να αποτελεί μεγαλύτερο «θέμα», το τελευταίο λιβελογράφημα των εκδόσεων Ίνδικτος (ή Λωτίς όπως λέγεται πλέον η εταιρία) με τον φανταστικό τίτλο «Απόπειρα Δολοφονίας» ή η συνολική συμπεριφορά του εκδότη της Μανώλη Βελιτζανίδη- κουμπάρου του Λοβέρδου;
Δεν μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος εκδότης αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο στην πιο εμπορική εκδοτική εποχή του χρόνου –τα Χριστούγεννα– που αντικαθρεφτίζει την συναισθηματική αντίδραση ενός πολιτικού που τον «ενέπλεξαν» αδίκως κατά την γνώμη του σε μια «σκευωρία» (το παγκοσμίως γνωστό σκάνδαλο Novartis). Ούτε θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα με τον παραπαίοντα εσωτερικό κόσμο του πρώην υπουργού, ο οποίος ήθελε να βρεθεί αντίκρυ στον πρώην πρωθυπουργό μέσα στην αίθουσα της ολομέλειας της Βουλής και να του καταφέρει δεξί κροσέ στο πρόσωπο καθότι -κατά την κρίση του- αυτή είναι μια πράξη που προάγει τα δημοκρατικά ιδεώδη μέσα στον «ναό» της Δημοκρατίας. Αυτό να απασχολήσει και να προβληματίσει τους ψηφοφόρους του που τον εκλέγουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση με υψηλά για το κόμμα του ποσοστά.
Θα πρέπει να εστιάσουμε στη δράση της εκδοτικής εταιρίας «Ίνδικτος» (πλέον «Λωτίς») που ιδρύθηκε την δεκαετία του ’90 από έναν έμπορο περιορισμένου βεληνεκούς και μετέπειτα αναδείχθηκε ως καινοφανής αστέρας στον πνευματικό χώρο ανακατεύοντας στο καζάνι κείμενα υψηλής διανόησης, φιλοσοφίας, Θεολογία και Ασκητική αλλά και «αιρετικά» δοκίμια καθώς και εκδόσεις αμφίβολης αξίας. Κατόρθωσε δε, να διάγει βίον πολυτελέστατον εις βάρος όχι μόνο των πρώην συνεργατών του αλλά της κοινωνίας γενικότερα, εις υγείαν των κορόιδων δηλαδή. Η λήψη δανείων, διασφαλίζοντας την προσωπική του περιουσία έναντι διεκδίκησής της σε περίπτωση ενδεχόμενου πλειστηριασμού από τρίτους (με προσημειώσεις των ακινήτων του από τις τράπεζες), και οι αναθέσεις (Αθήνα 2004, ΔΕΘ, κτλ) συνθέτουν μόνο ένα μικρό κομμάτι από το τεράστιο παζλ του βίου και της πολιτείας του Βελιτζανίδη. Το χρήμα ρέει άφθονο. Παρόλα αυτά η αληθινή εικόνα έχει ως εξής: απλήρωτοι συνεργάτες ακόμα και υψηλόβαθμοι υπάλληλοι που μέχρι «να τους αφήσει στον άσσο» ήταν κατά τα λεγόμενα του Βελιτζανίδη «οικογένεια» [η γνωστή υποκριτική ποιητική α(η)δεία- επωδός του].
Τα ποσά που χρωστά είναι τεράστια. Αξίζει να σημειωθεί πως για την υπόθεση των υπαλλήλων του υποκαταστήματος της Βόρειας Ελλάδας με έδρα την Θεσσαλονίκη τα δικαστήρια δικαίωσαν του υπαλλήλους με τα ποσά των 44.746,22 ευρώ στην πρώτη υπάλληλο και 38.972,11 ευρώ στον δεύτερο σύμφωνα με την απόφαση 26454/2013 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης και καταδίκασαν (με αναστολή) με την 35550/12-12-2012 απόφασή τους τον Βελιτζανίδη σε 9 μήνες φυλάκιση. Ο δε Βελιτζανίδης προχώρησε σε μια «συμφωνία» από αυτές που τον χαρακτηρίζουν ως «επιχειρηματία» (την οποία φυσικά αθέτησε και ουδέποτε τήρησε) με τους πρώην υπαλλήλους του και κατάφερε να «βγει πάλι λάδι» μέχρι και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Όμως τίποτα δεν χαλάει την «μακαριότητα» του κουμπάρου. Παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις εξακολουθεί να κινείται με τον τρόπο που ξέρει καλά χωρίς να πληρώνει. Η αγορά παρότι γνωρίζει το επαγγελματικό του προφίλ τον ανέχεται. Οι αναγνώστες εξακολουθούν να αγοράζουν βιβλία από τις εκδόσεις του. Όλα αυτά στην λογική «αφού δεν πείραξε εμάς δεν μας αφορά».
Επιπροσθέτως θα πρέπει να μας προβληματίζει ιδιαίτερα κι ο ρόλος της «Εκκλησίας». Οι σχέσεις του Βελιτζανίδη με ιστορικές Μονές του Αγίου Όρους μετράνε από το 2004. Αρχικά με την έκδοση ασκητικών βιβλίων γνωστής αδελφότητας-Μετοχίου Ιεράς Μονής Αγίου Όρους η οποία επί υπουργίας Λοβέρδου στο Υπουργείο Υγείας εξασφάλισε ποσό επιδότησης στο Κοινωφελές Ίδρυμα που διατηρούσε η Μόνη-Μετόχι του Αγ. Όρους. Εκείνη την εποχή ο Βελιτζανίδης χρημάτιζε σύμβουλος στο ομώνυμο υπουργείο. Τι κι αν η επαγγελματική συμπεριφορά του εν λόγω επιχειρηματία-συνεργάτη των Μονών αδίκησε κατάφορα το στοιχειώδες δικαίωμα για αμοιβή των εργαζόμενών του, οι δουλειές να πάνε καλά! Στο πλαίσιο αυτής της λογικής η ομπρέλα συνεργασίας με άλλες Μονές-Μετόχια στην Γαλλία (αλλά και το εγχώριο) της εν λόγω Μονής του Αγίου Όρους, εμπλούτισαν το ηλεκτρονικό κατάστημα των εκδόσεων του Βελιτζανίδη (Ίνδικτος – Λωτίς) με μαρμελάδες, λικεράκια, γλυκίσματα και άλλα ευπώλητα είδη, πρακτική που καμιά σχέση δεν έχει με το αυθεντικό πνεύμα της ορθόδοξης παράδοσης που θα έπρεπε να διαπνέει μια Μονή εκτός κι αν έχουν αλλοιωθεί όλα τόσο δραματικά που τελικά και τα Μοναστήρια είναι εικόνα αυτής της κοινωνίας κατά το «από την κόλασή μου στο φωνάζω: εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω» της Γαλάτειας Καζαντζάκη.
Εν κατακλείδι η απόφαση του Λοβέρδου να «εμπλουτίσει το ελληνικό πνευματικό κεφάλαιο» με τα εσώψυχά του, διόλου εντύπωση δεν μας κάνει. Αποκάλυψε τον ψυχισμό και την σκέψη του, εάν δεν σας αρέσει μην τον αγοράζετε και μην τον ψηφίζετε. Η δε απόφασή του να εκδώσει το προϊόν του πνευματικού και ψυχικού του πλούτου στις εκδόσεις Ίνδικτος-Λωτίς του κουμπάρου του Βελιτζανίδη, βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με το περιεχόμενο του βιβλίου του.”
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΙΑΝΟΣ Α.Ε.
0 σχόλια Αναρτήθηκε Παρασκευή, Μαρτίου 27, 2015
Ξεχάσανε… τα πρόστιμα και άλλα πολλά
Η γνωστή αλυσίδα έστειλε κείμενο απάντησης στη συνέντευξη του προέδρου του σωματείου Γ. Γκλαρνέτατζη, μια απάντηση που βρίθει ανακριβειών και ψευδολογιών, αλλά και με το ύφος της επιδεικνύει το ήθος της επιχείρησης.
Στην αρχή, λοιπόν, ισχυρίζονται ότι το σωματείο μπερδεύει «τις λήξεις συμβάσεων με τις απολύσεις». Να ξεκαθαρίσουμε ότι τις «μπερδεύουμε» συνειδητά αυτές τις έννοιες γιατί για μας κάθε εργαζόμενος που βρίσκεται στον δρόμο είναι ένα ακόμη θύμα της άγριας εκμετάλλευσης των αφεντικών και έχει την αλληλεγγύη μας είτε «απολύθηκε» είτε «έληξε η σύμβασή του». Κατόπιν ο Ιανός λέει κι ένα καταφανές ψέμα, αφού ισχυρίζεται ότι οι απολύσεις που έγιναν «αφορούσαν το κλείσιμο του καταστήματος της εταιρίας μας στη Μαρτίου». Χμ, κι η συνάδελφος που εργαζόταν τόσα χρόνια στη γραμματεία του κεντρικού καταστήματος είχε μήπως πολυετή σύμβαση; Ή ο άλλος εργαζόμενος που απολύθηκε το καλοκαίρι από το τμήμα ίντερνετ, πόσα χρόνια δούλευε στην επιχείρηση;
Κι αυτή η ιστορία με τη λήξη των συμβάσεων σχετίζεται με την επόμενη παράγραφο και τους ανθρώπους που κάνουν πρακτική. Όταν κάποιοι απ’ αυτούς προσλαμβάνονται, στη μεγάλη πλειοψηφία, μετά από λίγο καιρό λήγουν οι «άτιμες» οι συμβάσεις τους. Στην πραγματικότητα η εταιρία, όπως και πολλές άλλες που χρησιμοποιούν αυτά τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, εκμεταλλεύονται την δωρεάν (επιδοτούμενη για την ακρίβεια) εργασία των νέων αυτών ανθρώπων για να απολύσουν άλλους εργαζόμενους. Έτσι τα προγράμματα αυτά αντί να καταπολεμούν την ανεργία, την επιδοτούν!
Το ότι από τη χρήση των σκάνερς «έχουν βελτιωθεί οι καθημερινές μηχανογραφικές λειτουργίες των καταστημάτων» αποτελεί ανέκδοτο. Τα μηχανάκια εισήχθησαν αποκλειστικά για την ατομική καταμέτρηση της απόδοσης και την κατάταξη των εργαζομένων. Κι ακριβώς πρόθεση της εταιρίας είναι η προώθηση του κανιβαλισμού, που τώρα αναφέρεται ως αριστεία. Δεν είναι όμως ομαδική δουλειά η εξυπηρέτηση των πελατών; Και μια και μιλάει για bonus η επιχείρηση, δεν μας λέει και πόσα (και τι ύψους) πρόστιμα έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια σε εργαζόμενους. Γιατί, πέρα από τις μειώσεις μισθών, στον Ιανό συμβαίνει το ανήκουστο οι εργαζόμενοι να πληρώνουν πρόστιμα όποτε η διεύθυνση θεωρεί ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Επίσης η εταιρία μιλάει και πάλι εξ ονόματος των εργαζομένων, κάτι που συνηθίζει άλλωστε. Γι’ αυτό και εκβίασε την υπογραφή κειμένων καταδίκης της δράσης του Γ. Γκλαρνέτατζη και του σωματείου της Θεσσαλονίκης το φθινόπωρο του 2011 και αντίστοιχα του συλλόγου της Αθήνας πέρσι την άνοιξη. Χρειάζεται, δε, απλή κοινή λογική για να καταλάβουμε πόσο ελεύθερα βουλήσει υπογράφει ένας εργαζόμενος κείμενα που διακινούν τα διευθυντικά στελέχη της εταιρίας. Αλήθεια και το κείμενο με το οποίο οι υπάλληλοι της Ιανός Α.Ε. παραιτούνταν από την κατοχυρωμένη από τη συλλογική σύμβαση εργασίας (που ισχύει ακόμα ως προς μισθολογικά θέματα) αργία του Αγίου Πνεύματος έγινε με δική τους πρωτοβουλία ή αποτέλεσε ακόμα έναν εκβιασμό της εταιρίας;
Παρακάτω μπορούμε να διακρίνουμε και μια κάποια σύγχυση καθώς αναφέρεται σε συνάντηση στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης «παρουσία της προέδρου του ΕΚΘ». Δυστυχώς, στη μέχρι τώρα ιστορία του το Εργατικό Κέντρο της πόλης μας δεν ευτύχησε να έχει γυναίκα πρόεδρο. Το πρόσωπο στο οποίο γίνεται αναφορά είναι η τότε αναπληρωτής γραμματέας του Εργατικού Κέντρου (και σήμερα αντιπρόεδρος της Βουλής) Δέσποινα Χαραλαμπίδου. Παρευρίσκονταν, επίσης, και το μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας Γιώργος Τσαμπούκης. Προτρέπουμε, λοιπόν, τη δημοσιογραφική ομάδα του alterthess, αλλά κι οποιονδήποτε άλλο ενδιαφέρεται, να απευθυνθεί στους δύο αυτούς συνδικαλιστές. Πράγματι η εταιρία «διέταξε» τους εργαζόμενους της να εμφανιστούν σε γενική συνέλευση του σωματείου, γεγονός που οι περισσότεροι έπραξαν παραμένοντας βουβοί, με τέσσερις-πέντε να αναλαμβάνουν τον ρόλο των «ηρακλειδών» των αφεντικών.
Η κάποια σύγχυση συνεχίζεται (μάλλον δικαιολογημένα) και στο τέλος του κειμένου όπου ο συντάκτης λέει πως η επιχείρηση έχει προσφύγει στη δικαιοσύνη για τη δικαστική δικαίωση του προέδρου του σωματείου. Να διευκρινίσουμε ότι ο συνάδελφος προσέφυγε (εδώ ταιριάζει η έκφραση) στη δικαιοσύνη μετά την εκδικητική συμπεριφορά της εταιρίας στο πρόσωπό του το καλοκαίρι του 2011. Ο τότε αντιπρόεδρος του σωματείου ζήτησε την καταβολή της νόμιμης προσαύξησης για κυριακάτικη εργασία το καλοκαίρι του 2011, αίτημα που η διεύθυνση της επιχείρησης αντιμετώπισε με ειρωνεία και σαφή άρνηση εφαρμογής του νόμου. Μετά από προσφυγή του συνδικαλιστή στην Επιθεώρηση Εργασίας πληρώθηκαν τα νόμιμα. Η επιχείρηση, όμως, συγκάλεσε δυο συναντήσεις των εργαζομένων με σκοπό να προκαλέσει την οργανωμένη αποδοκιμασία του συνδικαλιστή, συναντήσεις που μπορούν να παραλληλιστούν με τελετές μίσους. Κατόπιν μετέθεσε τον Γκλαρνέτατζη στο μικρότερο κατάστημα της εταιρίας.
Στις αντιδράσεις του σωματείου απάντησε με το γνωστό κείμενο υπογραφών των εργαζομένων, υπογραφές που στη μεγάλη τους πλειοψηφία αποσπάστηκαν προφανώς με πίεση, ενώ ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης παρενέβη σε άλλες εταιρίες ζητώντας να λάβουν μέτρα εναντίον εργαζομένων τους, μελών του Δ.Σ. του σωματείου, επειδή στήριζαν τον διωκόμενο συνδικαλιστή. Κατόπιν υπήρξε προσφυγή στην Επιθεώρηση Εργασίας, που εξέδωσε την απόφαση 404 (15.11.2011) με την οποία έκανε σύσταση «στην επιχείρηση να προχωρήσει στην επαναμετακίνηση του προσφεύγοντος στο κατάστημα της Αριστοτέλους», σύσταση με την οποία η επιχείρηση δεν συμμορφώθηκε κι έτσι η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια. Εν τέλει, το Εφετείο με την απόφαση 1676/2014 δικαίωσε τον προσφεύγοντα συνδικαλιστή καθώς διαπίστωσε «ότι η εναγομένη προέβη στην μετακίνηση αυτή κατά κατάχρηση του διευθυντικού της δικαιώματος […] και συγκεκριμένα κινούμενη αποκλειστικά από λόγους εκδίκησης προς το πρόσωπο του ενάγοντος για την προηγούμενη διεκδίκηση νόμιμων δικαιωμάτων, τόσο του ιδίου όσο και των συναδέλφων του, που δεν ήταν αρεστή στην εναγομένη». Αυτές οι αποφάσεις είναι, κατά την επιχείρηση, «ενάντια στη λογική», τη λογική των αφεντικών, βέβαια.
Όσο για τη διάθεση για διάλογο που θέλει να δείξει η εταιρία στο τέλος του κειμένου της, την είδαμε το 2011, αλλά και πρόσφατα όταν κάλεσε τα ΜΑΤ να χτυπήσουν και να συλλάβουν τους συναδέλφους και αλληλέγγυους που διαμαρτύρονταν έξω από το κατάστημα της Σταδίου στις 28.12.2014. Και βέβαια είναι γελοίο με τέτοια συμπεριφορά η εταιρία να έχει το θράσος να διατείνεται ότι υπερασπίζεται το δικαίωμα στη δουλειά ενός εργαζομένου, που αν δεν ήταν μέλος του δ.σ. του σωματείου θα τον είχε απολύσει εδώ και χρόνια. Τα δικαιώματά τους τα υπερασπίζονται οι εργαζόμενοι με τους αγώνες και την αλληλεγγύη που δείχνουν μεταξύ τους.
Η γνωστή αλυσίδα έστειλε κείμενο απάντησης στη συνέντευξη του προέδρου του σωματείου Γ. Γκλαρνέτατζη, μια απάντηση που βρίθει ανακριβειών και ψευδολογιών, αλλά και με το ύφος της επιδεικνύει το ήθος της επιχείρησης.
Στην αρχή, λοιπόν, ισχυρίζονται ότι το σωματείο μπερδεύει «τις λήξεις συμβάσεων με τις απολύσεις». Να ξεκαθαρίσουμε ότι τις «μπερδεύουμε» συνειδητά αυτές τις έννοιες γιατί για μας κάθε εργαζόμενος που βρίσκεται στον δρόμο είναι ένα ακόμη θύμα της άγριας εκμετάλλευσης των αφεντικών και έχει την αλληλεγγύη μας είτε «απολύθηκε» είτε «έληξε η σύμβασή του». Κατόπιν ο Ιανός λέει κι ένα καταφανές ψέμα, αφού ισχυρίζεται ότι οι απολύσεις που έγιναν «αφορούσαν το κλείσιμο του καταστήματος της εταιρίας μας στη Μαρτίου». Χμ, κι η συνάδελφος που εργαζόταν τόσα χρόνια στη γραμματεία του κεντρικού καταστήματος είχε μήπως πολυετή σύμβαση; Ή ο άλλος εργαζόμενος που απολύθηκε το καλοκαίρι από το τμήμα ίντερνετ, πόσα χρόνια δούλευε στην επιχείρηση;
Κι αυτή η ιστορία με τη λήξη των συμβάσεων σχετίζεται με την επόμενη παράγραφο και τους ανθρώπους που κάνουν πρακτική. Όταν κάποιοι απ’ αυτούς προσλαμβάνονται, στη μεγάλη πλειοψηφία, μετά από λίγο καιρό λήγουν οι «άτιμες» οι συμβάσεις τους. Στην πραγματικότητα η εταιρία, όπως και πολλές άλλες που χρησιμοποιούν αυτά τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, εκμεταλλεύονται την δωρεάν (επιδοτούμενη για την ακρίβεια) εργασία των νέων αυτών ανθρώπων για να απολύσουν άλλους εργαζόμενους. Έτσι τα προγράμματα αυτά αντί να καταπολεμούν την ανεργία, την επιδοτούν!
Το ότι από τη χρήση των σκάνερς «έχουν βελτιωθεί οι καθημερινές μηχανογραφικές λειτουργίες των καταστημάτων» αποτελεί ανέκδοτο. Τα μηχανάκια εισήχθησαν αποκλειστικά για την ατομική καταμέτρηση της απόδοσης και την κατάταξη των εργαζομένων. Κι ακριβώς πρόθεση της εταιρίας είναι η προώθηση του κανιβαλισμού, που τώρα αναφέρεται ως αριστεία. Δεν είναι όμως ομαδική δουλειά η εξυπηρέτηση των πελατών; Και μια και μιλάει για bonus η επιχείρηση, δεν μας λέει και πόσα (και τι ύψους) πρόστιμα έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια σε εργαζόμενους. Γιατί, πέρα από τις μειώσεις μισθών, στον Ιανό συμβαίνει το ανήκουστο οι εργαζόμενοι να πληρώνουν πρόστιμα όποτε η διεύθυνση θεωρεί ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Επίσης η εταιρία μιλάει και πάλι εξ ονόματος των εργαζομένων, κάτι που συνηθίζει άλλωστε. Γι’ αυτό και εκβίασε την υπογραφή κειμένων καταδίκης της δράσης του Γ. Γκλαρνέτατζη και του σωματείου της Θεσσαλονίκης το φθινόπωρο του 2011 και αντίστοιχα του συλλόγου της Αθήνας πέρσι την άνοιξη. Χρειάζεται, δε, απλή κοινή λογική για να καταλάβουμε πόσο ελεύθερα βουλήσει υπογράφει ένας εργαζόμενος κείμενα που διακινούν τα διευθυντικά στελέχη της εταιρίας. Αλήθεια και το κείμενο με το οποίο οι υπάλληλοι της Ιανός Α.Ε. παραιτούνταν από την κατοχυρωμένη από τη συλλογική σύμβαση εργασίας (που ισχύει ακόμα ως προς μισθολογικά θέματα) αργία του Αγίου Πνεύματος έγινε με δική τους πρωτοβουλία ή αποτέλεσε ακόμα έναν εκβιασμό της εταιρίας;
Παρακάτω μπορούμε να διακρίνουμε και μια κάποια σύγχυση καθώς αναφέρεται σε συνάντηση στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης «παρουσία της προέδρου του ΕΚΘ». Δυστυχώς, στη μέχρι τώρα ιστορία του το Εργατικό Κέντρο της πόλης μας δεν ευτύχησε να έχει γυναίκα πρόεδρο. Το πρόσωπο στο οποίο γίνεται αναφορά είναι η τότε αναπληρωτής γραμματέας του Εργατικού Κέντρου (και σήμερα αντιπρόεδρος της Βουλής) Δέσποινα Χαραλαμπίδου. Παρευρίσκονταν, επίσης, και το μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας Γιώργος Τσαμπούκης. Προτρέπουμε, λοιπόν, τη δημοσιογραφική ομάδα του alterthess, αλλά κι οποιονδήποτε άλλο ενδιαφέρεται, να απευθυνθεί στους δύο αυτούς συνδικαλιστές. Πράγματι η εταιρία «διέταξε» τους εργαζόμενους της να εμφανιστούν σε γενική συνέλευση του σωματείου, γεγονός που οι περισσότεροι έπραξαν παραμένοντας βουβοί, με τέσσερις-πέντε να αναλαμβάνουν τον ρόλο των «ηρακλειδών» των αφεντικών.
Η κάποια σύγχυση συνεχίζεται (μάλλον δικαιολογημένα) και στο τέλος του κειμένου όπου ο συντάκτης λέει πως η επιχείρηση έχει προσφύγει στη δικαιοσύνη για τη δικαστική δικαίωση του προέδρου του σωματείου. Να διευκρινίσουμε ότι ο συνάδελφος προσέφυγε (εδώ ταιριάζει η έκφραση) στη δικαιοσύνη μετά την εκδικητική συμπεριφορά της εταιρίας στο πρόσωπό του το καλοκαίρι του 2011. Ο τότε αντιπρόεδρος του σωματείου ζήτησε την καταβολή της νόμιμης προσαύξησης για κυριακάτικη εργασία το καλοκαίρι του 2011, αίτημα που η διεύθυνση της επιχείρησης αντιμετώπισε με ειρωνεία και σαφή άρνηση εφαρμογής του νόμου. Μετά από προσφυγή του συνδικαλιστή στην Επιθεώρηση Εργασίας πληρώθηκαν τα νόμιμα. Η επιχείρηση, όμως, συγκάλεσε δυο συναντήσεις των εργαζομένων με σκοπό να προκαλέσει την οργανωμένη αποδοκιμασία του συνδικαλιστή, συναντήσεις που μπορούν να παραλληλιστούν με τελετές μίσους. Κατόπιν μετέθεσε τον Γκλαρνέτατζη στο μικρότερο κατάστημα της εταιρίας.
Στις αντιδράσεις του σωματείου απάντησε με το γνωστό κείμενο υπογραφών των εργαζομένων, υπογραφές που στη μεγάλη τους πλειοψηφία αποσπάστηκαν προφανώς με πίεση, ενώ ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης παρενέβη σε άλλες εταιρίες ζητώντας να λάβουν μέτρα εναντίον εργαζομένων τους, μελών του Δ.Σ. του σωματείου, επειδή στήριζαν τον διωκόμενο συνδικαλιστή. Κατόπιν υπήρξε προσφυγή στην Επιθεώρηση Εργασίας, που εξέδωσε την απόφαση 404 (15.11.2011) με την οποία έκανε σύσταση «στην επιχείρηση να προχωρήσει στην επαναμετακίνηση του προσφεύγοντος στο κατάστημα της Αριστοτέλους», σύσταση με την οποία η επιχείρηση δεν συμμορφώθηκε κι έτσι η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια. Εν τέλει, το Εφετείο με την απόφαση 1676/2014 δικαίωσε τον προσφεύγοντα συνδικαλιστή καθώς διαπίστωσε «ότι η εναγομένη προέβη στην μετακίνηση αυτή κατά κατάχρηση του διευθυντικού της δικαιώματος […] και συγκεκριμένα κινούμενη αποκλειστικά από λόγους εκδίκησης προς το πρόσωπο του ενάγοντος για την προηγούμενη διεκδίκηση νόμιμων δικαιωμάτων, τόσο του ιδίου όσο και των συναδέλφων του, που δεν ήταν αρεστή στην εναγομένη». Αυτές οι αποφάσεις είναι, κατά την επιχείρηση, «ενάντια στη λογική», τη λογική των αφεντικών, βέβαια.
Όσο για τη διάθεση για διάλογο που θέλει να δείξει η εταιρία στο τέλος του κειμένου της, την είδαμε το 2011, αλλά και πρόσφατα όταν κάλεσε τα ΜΑΤ να χτυπήσουν και να συλλάβουν τους συναδέλφους και αλληλέγγυους που διαμαρτύρονταν έξω από το κατάστημα της Σταδίου στις 28.12.2014. Και βέβαια είναι γελοίο με τέτοια συμπεριφορά η εταιρία να έχει το θράσος να διατείνεται ότι υπερασπίζεται το δικαίωμα στη δουλειά ενός εργαζομένου, που αν δεν ήταν μέλος του δ.σ. του σωματείου θα τον είχε απολύσει εδώ και χρόνια. Τα δικαιώματά τους τα υπερασπίζονται οι εργαζόμενοι με τους αγώνες και την αλληλεγγύη που δείχνουν μεταξύ τους.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΝΔΙΚΤΟΣ: ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ, ΑΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
0 σχόλια Αναρτήθηκε Πέμπτη, Μαρτίου 05, 2015
Κουλτούρα, θρησκεία κι απλήρωτη εργασία
Εκδόσεις Ίνδικτος: Διαπλεκόμενοι εργοδότες, απλήρωτοι εργαζόμενοι
Πιο συγκεκριμένα από το 2009 άρχισαν να υπάρχουν καθυστερήσεις στις καταβολές των μισθών των δύο εργαζομένων του υποκαταστήματος της εταιρίας στη Θεσσαλονίκη, αλλά από τα μέσα του 2011 οι πληρωμές σταμάτησαν εντελώς. Ο επιχειρηματίας «δεν είχε» να πληρώσει τους εργαζόμενους, αλλά είχε λεφτά να τυπώνει πολυτελείς εκδόσεις στη Γερμανία. Οι εργαζόμενοι προσέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας αλλά στην τριμερή συνάντηση που ορίστηκε η επιχείρηση απαξίωσε να εμφανιστεί. Έτσι ξεκίνησαν επίσχεση εργασίας στις 8.12.2011, ενώ τα Χριστούγεννα δεν έλαβαν το σχετικό δώρο, κατέθεσαν μήνυση (καθώς η μη καταβολή του δώρου αποτελεί αυτόφωρο αδίκημα), αλλά ο κουμπάρος του υπουργού δεν ανευρέθη. Γι’ αυτό το αδίκημα και τη μη καταβολή των δεδουλευμένων ο εκδότης τελικά καταδικάστηκε στις 15.3.2013 σε ποινή φυλάκισης εννέα μηνών με αναστολή και πρόστιμο 5.000 € (απόφαση 12831/2013).
Εντωμεταξύ οι εργαζόμενοι κατέθεσαν αγωγή ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης (35550/2012, 12.12.2012), η οποία εκδικάστηκε στις 20.11.2013, ερήμην, καθώς η εργοδοσία δεν έκανε τον κόπο να εμφανιστεί ούτε καν στο δικαστήριο. Η απόφαση (26454/2013) δέχθηκε ότι η Ίνδικτος οφείλει συνολικά στη μία εργαζόμενη 44.746,22 € και στον άλλον εργαζόμενο 38.972,11 €, ενώ κηρύχθηκε προσωρινά εκτελεστή για το ποσό των 10.000 € για τον κάθε ενάγοντα.
Ο κ. Βελιτζανίδης, όμως, ενώ δεν έστειλε ούτε δικηγόρο στο πρωτόδικο δικαστήριο καταθέτει έφεση κατά της απόφασης στις 9.4.2014 (1438/2014). Οι εργαζόμενοι προσπαθούν να προβούν σε κατάσχεση οφειλών προς την εταιρία αλλά η προσπάθεια αποβαίνει άκαρπη. Στις 19.6.2014, όμως, υπογράφεται ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ της εταιρίας και των εργαζομένων που προβλέπει ότι η μεν εταιρία θα αποσύρει την έφεση (πράγμα που έγινε στις 8.7.2014, οπότε η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου κατέστη τελεσίδικη), ενώ οι εργαζόμενοι δέχονταν να λάβουν μόνο 16.715 € η πρώτη και 14.415 € ο δεύτερος (δηλ. οι μισθοί τους μέχρι την έναρξη της επίσχεσης και αποζημίωση έξι μηνών για τον καθένα). Τα ποσά αυτά ορίστηκε να καταβληθούν σε 24 δόσεις αρχίζοντας από τις 23.6.2014 και τελειώνοντας στις 28.4.2016.
Τη συνέχεια, νομίζουμε, μπορείτε να τη φανταστείτε. Η εταιρία δεν τήρησε τη συμφωνία κι έτσι έγιναν απαιτητά τα συνολικά ποσά που είχε επιδικάσει το δικαστήριο. Όμως οι προσπάθειες για κατάσχεση υπέρ τρίτων απέτυχαν και πάλι, ενώ από την άλλη τα ακίνητα της Ινδίκτου είναι βεβαρημένα με προσημειώσεις υποθηκών και κατασχέσεις, από τις οποίες προκύπτει ότι η εταιρία χρωστάει υπέρογκα ποσά σε Δημόσιο, ΙΚΑ και τράπεζες.
Αυτό σημαίνει ότι ο «κακόμοιρος» κ. Βελιτζανίδης δεν εκδίδει και δεν διακινεί πλέον βιβλία; Αμ δε! Εκδίδει και διακινεί κανονικά τα βιβλία του μέσω της εταιρίας «ΛΩΤΙΣ ΕΜΠΟΡΙΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ Ε.Π.Ε.» που είναι ιδίων συμφερόντων με την Ίνδικτο (ανήκει στη σύζυγο του εκδότη). Έτσι οι σειρές της κλασικής λογοτεχνίας, οι «ουράνιες» ψαλμωδίες από τα cd των μονών της Σιμωνόπετρας και της Ορμύλιας αλλά και οι έντυπες εκδόσεις τους καθώς επίσης και αυτές της Βατοπεδίου μπερδεύονται γλυκά με το μέλι θυμαρίσιο και τις βιολογικές μαρμελάδες της μονής Αγίας Σκέπης Σολάν (μετόχι της Σιμωνόπετρας στη Γαλλία). Γι’ αυτό και κανένα βιβλιοπωλείο ή αποθήκη δεν χρωστάει λεφτά στην ίδια την Ίνδικτο.
Μπροστά σ’ αυτή την εξόχως εξοργιστική κατάσταση απαιτούμε την άμεση πληρωμή όλου του ποσού που έχει επιδικαστεί στους συναδέλφους και ζητάμε από τις αρμόδιες υπηρεσίες και τη νέα κυβέρνηση να βρουν τον κατάλληλο τρόπο για να γίνει αυτό, αλλά και για να σταματήσουν οι εξυπνάκηδες και κολλητοί διαφόρων πολιτικών να κλέβουν τον ιδρώτα των εργαζομένων και να τη σκαπουλάρουν κι από πάνω.
Ακόμη καλούμε το αναγνωστικό κοινό αλλά και τους συγγραφείς που έχουν κατά καιρούς συνεργαστεί με τις εκδόσεις Ίνδικτος να διαμαρτυρηθούν και να καταδικάσουν τις πρακτικές της με όποιον τρόπο κρίνουν περισσότερο πρόσφορο.
Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Ν. Θεσσαλονίκης
Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα
Subscribe to:
Αναρτήσεις (Atom)