Blogger Template by Blogcrowds.


Ο αναπτυξιακός νόμος τους βάζει στο στόχαστρο τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τον ταξικό συνδικαλισμό.
Η ανάπτυξή τους πατάει πάνω στα συντρίμμια των εργατικών δικαιωμάτων.
Ανάπτυξη για την κερδοφορία τους σημαίνει: λιγότερα δικαιώματα, χαμηλοί μισθοί, αυταρχισμός.


Ο πολυδιαφημισμένος αναπτυξιακός νόμος της κυβέρνησης οδεύει προς τη Βουλή. Όχι τυχαία στον πυρήνα αυτού του πρώτου σοβαρού πολυνομοσχεδίου της νέας κυβέρνησης υπάρχουν πλήθος διατάξεων που αφορούν τα εργασιακά. Γιατί για να έχουν ανάπτυξη τα αφεντικά (ντόπια και ξένα, μικρά και μεγάλα), οι πολυεθνικές και οι επενδυτές, πρέπει να περιοριστούν εργατικά δικαιώματα, να μειωθούν οι μισθοί και οι κοινωνικές παροχές, να θωρακιστεί το αυταρχικό πλαίσιο που θα εμποδίζει την αντίσταση απέναντι στη σύγχρονη κοινωνική βαρβαρότητα.

Γιατί μας ενδιαφέρει άμεσα και σοβαρά το «αναπτυξιακό νομοσχέδιο»:

Με τα όσα περιέχονται στον «αναπτυξιακό νόμο» φέρνει ένα ακόμα σοβαρό πλήγμα στις Συλλογικές Συμβάσεις. Πρώτον, γιατί θα εξαιρούνται από την εφαρμογή κλαδικών συμβάσεων οι επιχειρήσεις «που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα…», αλλά και οι επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας, τα νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα κ.ά. λες και όσοι εργάζονται σε τέτοιων μορφών εταιρείες δεν είναι εργαζόμενοι και δεν πρέπει να καλύπτονται από συμβάσεις. Δεύτερον, γιατί εισάγει «τοπικές συμβάσεις» (σε περιοχές και περιφέρειες) που αν υπογραφούν θα υπερισχύουν των κλαδικών. Τρίτον, γιατί αν υπογραφεί κάπου νέα κλαδική ΣΣΕ, η επέκτασή της (η ισχύς της για όλο τον κλάδο) γίνεται σχεδόν αδύνατη, μιας και στους ήδη δυσμενείς όρους που θέσπισε η προηγούμενη κυβέρνηση προστίθενται νέοι δυσμενέστεροι: οι εργοδοτικές ενώσεις που θα αναφέρονται σε αυτήν θα πρέπει να απασχολούν το 50%+1 των εργαζομένων του κλάδου σύμφωνα με το μητρώο μελών που οι ίδιες καταθέτουν και πρόσθετα θα χρειάζεται να έχει γνωμοδοτήσει θετικά το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας κατόπιν υπουργικού «αιτήματος»! Τέταρτον, μια κλαδική σύμβαση δεν θα εφαρμόζεται με βάση το νέο νομοσχέδιο, αν η εργοδοσία επικαλεστεί ότι η εφαρμογή της θα πλήξει την ανταγωνιστικότητα του κλάδου… Δηλαδή σχεδόν πάντα!

Στο νέο «αναπτυξιακό νομοσχέδιο» προβλέπονται και μια σειρά ακόμα αντεργατικές-αντικοινωνικές ρυθμίσεις, όπως η ενίσχυση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η νομιμοποίηση της υπερωρίας στη μερική απασχόληση και μάλιστα με προσαύξηση μόλις 12% (δηλαδή κατά πολύ μικρότερη της κανονικής υπερωρίας), ενώ προβλέπεται και η… συνυπευθυνότητα του εργαζόμενου για τη μη καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών από τον εργοδότη (!), που θα οδηγεί στη μη ασφαλιστική κάλυψη του εργαζόμενου!!!

Και για να περάσουν αυτά και άλλα πολλά ακόμα σε βάρος μας, παίρνουν τα μέτρα τους…
Μέλημα της κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων, είναι να οχυρώσει τους εργοδότες απέναντι στις ταξικές και κοινωνικές αντιστάσεις. Προφανώς δεν φοβούνται τη ΓΣΕΕ και τις ηγεσίες των κυρίαρχων συνδικαλιστικών οργάνων που εδώ και χρόνια παίζουν το θεσμικό ρόλο τους ως σοβαροί και υπεύθυνοι κοινωνικοί εταίροι. Όλοι μαζί προσπαθούν να ακυρώσουν τις δυνατότητες στη βάση των εργαζομένων, στα πρωτοβάθμια σωματεία τους και στις συλλογικές μορφές συσπείρωσης και δράσης τους να αναπτύσσουν αγώνες. Έτσι, το «αναπτυξιακό νομοσχέδιο» προβλέπει ηλεκτρονικό «Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων» στο Υπουργείο Εργασίας που ανοίγει τον δρόμο για το ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικαλισμένων εργαζόμενων και τον περαιτέρω έλεγχο των σωματείων από το κράτος. Όμως, το πιο σοβαρό και αντιδραστικό είναι η διάταξη για ηλεκτρονική ψηφοφορία στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων για τη διεξαγωγή απεργίας των πρωτοβάθμιων σωματείων. Ακυρώνουν έτσι τον αποφασιστικό ρόλο που πρέπει να έχουν οι συλλογικές διαδικασίες, οι Γενικές Συνελεύσεις. Η ψήφιση για απεργία θα γίνεται όπως η ψηφοφορία για τη Eurovision ή για κάποιο τηλεπαιχνίδι… Η συλλογική συζήτηση, η παράθεση ‒και αντιπαράθεση‒ απόψεων, η σύνθεση, ο πλούτος της ζωντανής συναδελφικής διαδικασίας θέλουν να αντικατασταθεί από τον καναπέ, τις εφαρμογές του κινητού και τη ριάλιτι πραγματικότητα.

Να πάρουμε και εμείς τα μέτρα μας…
Η αντίθεση και αντίστασή μας στον «αναπτυξιακό νόμο» είναι ενταγμένη στον γενικό και πολύμορφο αγώνα που δίνουμε μαζί με όλο το ταξικό και κοινωνικό κίνημα για να μπουν μπροστά τα εργατικά συμφέροντα, για να ζήσουμε σαν άνθρωποι με αξιοπρέπεια, για να καλυφθούν οι ανάγκες και τα συμφέροντά μας. Με πρωτοβουλίες συντονισμού και οριζόντιας οργάνωσης των αγώνων με τα αιτήματά μας. Μόνο έτσι μπορούμε να κερδίσουμε όλα όσα μας ανήκουν. Οι εργατικές κινητοποιήσεις στην ΔΕΘ και η πρώτη απεργία χωρίς απόφαση της ΓΣΕΕ στις 24/9 ήταν η προειδοποιητική απεργιακή απάντηση ενάντια στα αντεργατικά μέτρα του «αναπτυξιακού νομοσχεδίου» κυβέρνησης- ΣΕΒ-ΕΕ. Η απεργία δέχτηκε τον πόλεμο των δικαστηρίων, των εφοπλιστών και των αφεντικών, καθώς και του απεργοσπαστικού μηχανισμού της ξεπουλημένης ΓΣΕΕ που την σαμποτάρισε ανοιχτά. Μια σειρά πρωτοβάθμια σωματεία, αγωνιστικές ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα, πήραν πάνω τους την απεργία. Για αυτό βρήκε ανταπόκριση σε ένα αγωνιστικό δυναμικό εργαζομένων, δημιουργώντας ελπίδες για την συνέχιση και κλιμάκωση του αγώνα για την ανατροπή των κυβερνητικών σχεδιασμών. Επιβεβαιώθηκε ότι όταν υπάρχει αποφασιστικότητα και επιμονή από ένα «μπλοκ» αγωνιστικών και ταξικών δυνάμεων τότε μπορεί να γίνει απεργία και χωρίς τη ΓΣΕΕ. Τώρα, με την απεργία στις 2 Οκτώβρη η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και του ΕΚΘ θέλουν να ρίξουν την «αυλαία» στις εργατικές αντιδράσεις. Να μην αφήσουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Ένα ταξικός συντονισμός πρέπει να πάρει πάνω του την έκβαση του αγώνα, βάζοντας στο περιθώριο τις ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΕΚΘ.

Την Τετάρτη 2/10 ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ.

 Κάτω τα χέρια από τα συνδικάτα, το δικαίωμα στην απεργία, την συλλογική πάλη και δράση

 Υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Μείωση των ωρών εργασίας.

 Παλεύουμε για να επιστραφούν όλοι οι κλεμμένοι μισθοί και δικαιώματα κόντρα σε κυβέρνηση - ΕΕ- εργοδοσία

 Διεκδικούμε σύγχρονους όρους δουλειάς κι αμοιβής και σύγχρονα δικαιώματα!

> Συγκέντρωση-διαδήλωση: 11.00 π.μ., ΚΑΜΑΡΑ

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ


Η φετινή Πρωτομαγιά με αφορμή και όσα συμβαίνουν  σε σχέση με τα “συνέδρια” της ΓΣΕΕ και της ΟΙΥΕ (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας) αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Τα πρόσφατα “συνέδρια” τους,  που διαλύθηκαν λόγω των κρουσμάτων νοθείας  είναι αποκαλυπτικά της κατάστασης της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

Όλα τα συνέδρια των μεγάλων ομοσπονδιών και της ΓΣΕΕ τα τελευταία χρόνια είναι «συνδικαλιστικά νεκροταφεία», εντελώς μακριά από κάθε αγωνία, ανάγκη και συζήτηση των εργαζομένων. Όμως αυτή την φορά ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός  δεν μπόρεσε να κρατήσει ούτε τους τύπους.

Η "βία, η νοθεία και η εργοδοτική τρομοκρατία" στα συνδικάτα, τις βασικές ομοσπονδίες και την ίδια τη ΓΣΕΕ είναι επακόλουθο της γραμμής συνθηκολόγησης της με το κεφάλαιο, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις. Της γραμμής του κοινωνικού εταιρισμού και της ταξικής συνεργασίας που κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες στο συνδικαλιστικό κίνημα. Της γραμμής της "κοινωνικής συμμαχίας", όπου η ηγεσία της ΓΣΕΕ καλεί την εργατική τάξη να συμπαραταχτεί ενεργητικά με τις «αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις» του κεφαλαίου. Της μετατροπής της ΓΣΕΕ σε εταιρεία διαμεσολάβησης κρατικής, εργοδοτικής και ευρωπαϊκής χρηματοδότησης και οργάνωσης προγραμμάτων κατάρτισης για φτηνό δυναμικό στις επιχειρήσεις.

Σήμερα υποταγμένος συνδικαλισμός δεν είναι απλώς μια γραφειοκρατική ελίτ. Είναι ένας καλολαδωμένος μηχανισμός που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργοδοτών μέσα στην εργατική τάξη και καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουν για την σωτηρία των καπιταλιστικών κερδών. Η κατάσταση αυτή είναι μη αναστρέψιμη και δεν αλλάζει με μάχες μηχανισμών.

Τα εργατικά συμφέροντα βρίσκονται επίσης στο σκοτάδι της προεκλογικής περιόδου όπου κυριαρχεί η συζήτηση περί της “μάχης προόδου-συντήρησης”. Όμως, τόσο οι δυνάμεις του “προοδευτικού” μετώπου, όσο και οι συντηρητικές/ακροδεξιές έχουν καταδικάσει την εργατική τάξη στην απόλυτη φτώχεια με όσα δικαιώματα είχαν κατακτηθεί σε όλο τον προηγούμενο αιώνα να έχουν χαθεί.
Σε αυτό το σκηνικό η ταξική ανασυγκρότητηση του εργατικού κινήματος είναι αναγκαίο να επιταχύνει τα βηματά της. Οι ταξικές δυνάμεις εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες έχουν επιλέξει σε κάθε Πρωτομαγία να καταθέτουν την πρόταση τους για ένα άλλο εργατικό κίνημα που θα βάζει ξανά μπροστά τα εργατικά συμφέροντα μακριά και χωρίς την σαπίλα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Διέξοδο μπορεί να δώσει η πάλη για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις συνελεύσεις των εργαζόμενων, μέσα στην ίδια την εργατική βάση. Με την δημιουργία ενός κέντρου αγώνα, ώστε σε επίπεδο συνδικάτων, σωματείων και συνολικά στο εργατικό κίνημα, να μπορεί να οργανώνει τους αγώνες, να συντονίζει τις μάχες. Με αιτήματα που θα καλύπτουν τις εργατικές ανάγκες κόντρα στις προτεραιότητες των μνημονίων, του χρέους και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Με νέες μορφές συσπείρωσης και αγώνα της εργατικής τάξης, μακριά από τον υποταγμένο συνδικαλισμό, ελεύθερα και ακηδεμόνευτα από κράτος-εργοδοσία.

Με πρωτοβουλίες συγκρότησης της εργατικής πολιτικής και της ταξικής δράσης ενώνουμε τον κόσμο της δουλειάς  για να κερδήσουμε ξανά όσα χάθηκαν την τελευταία δεκαετία, αλλά και να διεκδικήσουμε όλο τον πλούτο που εμείς παράγουμε. Η φετινή Πρωτομαγιά να γίνει μέρα πραγματικού αγώνα και μάχης για να έρθει η εργατική τάξη και τα συμφέροντα της στο προσκήνιο:

Συλλογικές συμβάσει σε κάθε κλάδο με επαναφορά μισθών και δικαιώματων στο επίπεδο του 2009
Κατάργηση της ελαστικής εργασίας και όλων των διακρίσεων με βάση τις μορφές αυτής
Καμιά ανοχή στον εργοδοτικό, κυβερνητικό συνδικαλισμό!Με ταξική ενότητα απαντάμε στην ταξική συνεργασία!

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ




Υπερασπιζόμαστε την κυριακάτικη αργία, 
τον ελεύθερο χρόνο μας, τα εργατικά συμφέροντα.

Επειδή κάνουν ότι μπορούν για να μας στερήσουν το δικαίωμα στην απεργία.
Επειδή μας βάζουν να δουλεύουμε σπαστά ωράρια, νύχτες και αργίες.
Επειδή μας δηλώνουν 4ωρα ενώ δουλεύουμε 8ωρα.
Επειδή ο μισθός δε φτάνει ούτε για τα βασικά.
Επειδή μας απολύουν όποτε θέλουν.
Επειδή δεν έχουμε χρόνο για μας…

Την Κυριακή 21 Απρίλη 2019, μια ακόμα Κυριακή με τα μαγαζιά ανοιχτά σε πανελλαδικό επίπεδο συγκεντρωνόμαστε 10.30 Τσιμισκή με Αριστοτέλους για να συνεχίσουμε το δίκαιο, διαχρονικό και επίμονο αγώνα μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου των ταξικών αγώνων μας για την υπεράσπιση των εργατικών μας συμφερόντων και δικαιωμάτων, των αναγκών, της ζωής και της αξιοπρέπειας μας.

Ούτε 52, ούτε 32, ούτε κι 8! Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά!
Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά.

Άμεση νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.


 ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ ΧΑΡΤΟΥ Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ


Ακόμα ένα λουκέτο στον κλάδο του βιβλίου  στη Θεσσαλονίκη έρχεται να συμπληρώσει το θλιβερό σκηνικό της μαζικής ανεργίας και της φτωχοποίησης που εξαπλώνεται στον χώρο και την πόλη. Το βιβλιοπωλείο του Σαββάλα στην Θεσσαλονίκη ανακοίνωσε στους εργαζόμενους του ότι κλείνει οριστικά καθώς η λειτουργία της επιχείρησης στην πόλη είναι ζημιογόνος.

Ο κλάδος του βιβλίου στην Θεσσαλονίκη συνεχίζει την δραματική συρρίκνωση του καθώς μέσα στην τελευταία δεκαετία της καπιταλιστικής κρίσης έχουν μπει λουκέτα στις μεγαλύτερες αποθήκες χονδρικής (Απόλλων, Γεωργίου κ.α.), σε παραρτήματα εκδοτικών οίκων και σε πολλά βιβλιοπωλεία (Ελευθερουδάκης, Φλωράς, Παπασωτηρίου, Κυριακίδης κ.α.). Η αγορά του βιβλίου έχει ουσιαστικά περιοριστεί σε 3-4 μεγάλες αλυσίδες και αυτοί που την πληρώνουν είναι δεκάδες εργαζόμενοι.

Στις περισσότερες από αυτές τις επιχειρήσεις είχε προηγηθεί των λουκέτων η εφαρμογή όλων των αντεργατικών μέτρων (μειώσεις μισθών, ατομικές συμβάσεις, ελαστικές εργασιακές σχέσεις) στο όνομα της προσπάθειας “σωτηρίας”. Φυσικά κανένας εργαζόμενος δεν σώθηκε, αντίθετα πολλοί από τους “χρεωκοπημένους” επιχειρηματίες συνέχισαν τις δραστηριότητες τους με άλλες επωνυμίες ή σε άλλους κλάδους.

Η περίπτωση του Σαββάλα δείχνει ότι την ευθύνη για την κρίση δεν την έχει φυσικά το εργασιακό κόστος (το όποιο έχει συρρικνωθεί στο όριο της επιβίωσης). Ο Σαββάλας στήριζε μέχρι τώρα την δραστηριότητα του με τον κλάδο της εκπαίδευσης. Και σε αυτόν όμως έχουν εφαρμοστεί τα μέτρα της μνημονιακής βαρβαρότητας. Στο δημόσιο σχολείο οι εκπαιδευτικοί είδαν τους μισθούς τους να πετσοκόβονται ενώ μαζικοποιήθηκε η ελαστική εργασία (αναπληρωτές, ωρομίσθιοι) λόγω των μηδενικών προσλήψεων. Στα φροντίστηρια το ωρομίσθιο έχει φτάσει στα 3,5 ευρώ. Τα ιδιωτικά σχολεία και οι μεγάλες αλυσίδες φροντιστηρίων ελαχιστοποιούν το κόστος με φωτοτυπίες και εσωτερικό εκπαιδευτικό υλικό. Η σχολική περίοδος του φθινοπώρου δεν είναι τα τελευταία χρόνια η κότα με τα χρυσά αυγά καθώς ο τζίρος έχει μειωθεί συνολικά για τον κλάδο.

Το λουκέτο επομένως του Σαββάλα κάνει φανερό ότι η εργατική τάξη πρέπει να καταλάβει επιτέλους συνολικά ότι όσο θα συνεχίζεται η καταβύθιση των μισθών και των δικαιωμάτων, δεν θα είναι εφικτό να υπάρχουν “εξαιρέσεις”. Η καπιταλιστική κρίση δεν έχει τέλος καθώς το σύστημα αυτό δεν έχει πλέον δυνατότητες να αντιστρέψει την πορεία του. Οι εργαζόμενοι έχουμε χάσει ότι κερδίσαμε τον προηγούμενο αιώνα και η κατάσταση αυτή θα αλλάξει αν ξαναστήσουμε τα σωματεία μας για να ξανακερδίσουμε τη ζωή μας, Οι εργατικές κατακτήσεις έγιναν μέσα από ισχυρά σωματεία και αγώνες, τίποτα δεν μας χαρίστηκε.

Το Σωματείο Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης στέκεται αλληλέγγυο στους εργαζόμενους του Σαββάλα ώστε να διασφαλιστούν όλες οι πληρωμές,  τα δικαιώματα στις αποζημιώσεις και την τήρηση όλων των δικαιωμάτων τους.

Καλεί παράλληλα όλους τους εργαζόμενους του κλάδου να στηρίξουν την προσπάθεια μαζικοποίησης του Σωματείου μας για διεκδίκηση ξανά Συλλογικής Σύμβασης με αυξήσεις μισθών, κατάργηση ελαστικής εργασίας και επαναφορά όλων των δικαιωμάτων μας. Με ισχυρά σωματεία σε κάθε κλάδο, σε κάθε επιχείρηση θα μπει φραγμός στην φτωχοποίηση μας συνολικά ως εργατική τάξη.

Δυναμώνουμε τη φωνή μας. Κανένας μόνος του
Γινόμαστε όλοι και όλες μέλη στο Σωματείο μας


Νεότερες αναρτήσεις Παλαιότερες αναρτήσεις Αρχική σελίδα