Βιβλιοποντικας

Η φετινή Πρωτομαγιά με αφορμή και όσα συμβαίνουν  σε σχέση με τα “συνέδρια” της ΓΣΕΕ και της ΟΙΥΕ (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας) αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Τα πρόσφατα “συνέδρια” τους,  που διαλύθηκαν λόγω των κρουσμάτων νοθείας  είναι αποκαλυπτικά της κατάστασης της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

Όλα τα συνέδρια των μεγάλων ομοσπονδιών και της ΓΣΕΕ τα τελευταία χρόνια είναι «συνδικαλιστικά νεκροταφεία», εντελώς μακριά από κάθε αγωνία, ανάγκη και συζήτηση των εργαζομένων. Όμως αυτή την φορά ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός  δεν μπόρεσε να κρατήσει ούτε τους τύπους.

Η "βία, η νοθεία και η εργοδοτική τρομοκρατία" στα συνδικάτα, τις βασικές ομοσπονδίες και την ίδια τη ΓΣΕΕ είναι επακόλουθο της γραμμής συνθηκολόγησης της με το κεφάλαιο, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις. Της γραμμής του κοινωνικού εταιρισμού και της ταξικής συνεργασίας που κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες στο συνδικαλιστικό κίνημα. Της γραμμής της "κοινωνικής συμμαχίας", όπου η ηγεσία της ΓΣΕΕ καλεί την εργατική τάξη να συμπαραταχτεί ενεργητικά με τις «αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις» του κεφαλαίου. Της μετατροπής της ΓΣΕΕ σε εταιρεία διαμεσολάβησης κρατικής, εργοδοτικής και ευρωπαϊκής χρηματοδότησης και οργάνωσης προγραμμάτων κατάρτισης για φτηνό δυναμικό στις επιχειρήσεις.

Σήμερα υποταγμένος συνδικαλισμός δεν είναι απλώς μια γραφειοκρατική ελίτ. Είναι ένας καλολαδωμένος μηχανισμός που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργοδοτών μέσα στην εργατική τάξη και καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουν για την σωτηρία των καπιταλιστικών κερδών. Η κατάσταση αυτή είναι μη αναστρέψιμη και δεν αλλάζει με μάχες μηχανισμών.

Τα εργατικά συμφέροντα βρίσκονται επίσης στο σκοτάδι της προεκλογικής περιόδου όπου κυριαρχεί η συζήτηση περί της “μάχης προόδου-συντήρησης”. Όμως, τόσο οι δυνάμεις του “προοδευτικού” μετώπου, όσο και οι συντηρητικές/ακροδεξιές έχουν καταδικάσει την εργατική τάξη στην απόλυτη φτώχεια με όσα δικαιώματα είχαν κατακτηθεί σε όλο τον προηγούμενο αιώνα να έχουν χαθεί.
Σε αυτό το σκηνικό η ταξική ανασυγκρότητηση του εργατικού κινήματος είναι αναγκαίο να επιταχύνει τα βηματά της. Οι ταξικές δυνάμεις εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες έχουν επιλέξει σε κάθε Πρωτομαγία να καταθέτουν την πρόταση τους για ένα άλλο εργατικό κίνημα που θα βάζει ξανά μπροστά τα εργατικά συμφέροντα μακριά και χωρίς την σαπίλα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Διέξοδο μπορεί να δώσει η πάλη για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις συνελεύσεις των εργαζόμενων, μέσα στην ίδια την εργατική βάση. Με την δημιουργία ενός κέντρου αγώνα, ώστε σε επίπεδο συνδικάτων, σωματείων και συνολικά στο εργατικό κίνημα, να μπορεί να οργανώνει τους αγώνες, να συντονίζει τις μάχες. Με αιτήματα που θα καλύπτουν τις εργατικές ανάγκες κόντρα στις προτεραιότητες των μνημονίων, του χρέους και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Με νέες μορφές συσπείρωσης και αγώνα της εργατικής τάξης, μακριά από τον υποταγμένο συνδικαλισμό, ελεύθερα και ακηδεμόνευτα από κράτος-εργοδοσία.

Με πρωτοβουλίες συγκρότησης της εργατικής πολιτικής και της ταξικής δράσης ενώνουμε τον κόσμο της δουλειάς  για να κερδήσουμε ξανά όσα χάθηκαν την τελευταία δεκαετία, αλλά και να διεκδικήσουμε όλο τον πλούτο που εμείς παράγουμε. Η φετινή Πρωτομαγιά να γίνει μέρα πραγματικού αγώνα και μάχης για να έρθει η εργατική τάξη και τα συμφέροντα της στο προσκήνιο:

Συλλογικές συμβάσει σε κάθε κλάδο με επαναφορά μισθών και δικαιώματων στο επίπεδο του 2009
Κατάργηση της ελαστικής εργασίας και όλων των διακρίσεων με βάση τις μορφές αυτής
Καμιά ανοχή στον εργοδοτικό, κυβερνητικό συνδικαλισμό!Με ταξική ενότητα απαντάμε στην ταξική συνεργασία!