Βιβλιοποντικας

Από τις πρώτες κιόλας μέρες της πανδημίας μέχρι και σήμερα η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Ο εργασιακός μεσαίωνας μονιμοποιείται και νομιμοποιείται με το τερατούργημα του υπουργού Εργασίας Χατζηδάκη. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο αυτό, κάθε επιχείρηση θα μπορεί πλέον να επιβάλει και νόμιμα το 10ωρο (έναν αιώνα μετά την κατάργησή του) μέσα από ατομική σύμβαση με τον εργαζόμενο, μετατρέποντας τη συζήτηση για συλλογικές συμβάσεις μια ακόμη πιο μακρινή προοπτική. Το όριο των υπερωριών αυξάνεται στις 150 ετησίως, με ταυτόχρονη κατάργηση του θεσμού της υπερεργασίας και του πενθήμερου. 

Επιπλέον, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η ηλεκτρονική ψηφοφορία εξ αποστάσεως για κήρυξη απεργίας εισάγεται στη λειτουργία και στις συνελεύσεις των σωματείων, υπονομεύοντας το πιο ισχυρό μας όπλο, την απεργία. Η λογική αυτή της διάσπασης και των ψηφιοποιημένων σχέσεων έχει στόχο να αποτρέψει τους εργαζομένους από το να διεκδικήσουν και να διασφαλίσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Επίσης, το νομοσχέδιο ποινικοποιεί την περιφρούρηση της απεργίας με συγκέντρωση στο χώρο εργασίας, βαπτίζοντάς τη «βιαιοπραγία». Τη μετατρέπει σε ποινικά κολάσιμη πράξη, για την οποία μάλιστα ενδέχεται να πρέπει να καταβληθεί και πρόστιμο στο αφεντικό, ενώ η απεργία θα χαρακτηρίζεται αυτομάτως παράνομη. Έχουμε φτάσει πλέον σε ένα σημείο στο οποίο διακυβεύεται όχι απλώς η υποτίμηση της εργασίας μας, αλλά η ίδια μας η επιβίωση. 

Όμως θα μας βρουν απέναντί τους! Η οικονομική και ψυχολογική πίεση που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, δεν είναι λόγος για να δεχτούμε τα ελάχιστα που θέλουν να μας πλασάρουν, αλλά η αιτία για να αγωνιστούμε για όσα μας ανήκουν. Δεν μας «ταιριάζουν» οι ατομικές συμβάσεις, γιατί σε αυτή την κοινωνία δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα αλλά η τάξη που παράγει τον πλούτο αυτής της κοινωνίας, η εργατική τάξη. Δεν είμαστε μόνοι/ες μας, αλλά βρισκόμαστε με τους συναδέλφους και συνειδητοποιούμε τη δύναμή μας. 

Γι’ αυτόν τον λόγο, οργανωνόμαστε στα σωματεία μας, όπου παίρνουμε ισότιμα και από κοινού τις αποφάσεις μας. Δεν θέλουμε μια ζωή που σπαταλιέται μέσα σε ατελείωτη κούραση και καταναγκασμό, αλλά παλεύουμε για μια ζωή με αξιοπρέπεια και όνειρα, μια ζωή απαλλαγμένη από τον φόβο αν θα «τη βγάλουμε» και αυτόν τον μήνα ή πώς θα «την παλέψουμε» και σήμερα στη δουλειά.

Ξεκάθαρα εχθρός μας είναι πλέον η ΓΣΕΕ και οι παρατάξεις της ήττας και της συνδιαλλαγής με την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Ενώ ο εργασιακός μεσαίωνας γίνεται «κανονικότητα» η  εργοδοτική ΓΣΕΕ δεν βάζει καν απεργία για την μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου ενώ η προηγούμενη απεργία στις 10/6 είχε σημαντική συμμετοχή και μεγάλες διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας. Η απόφαση αυτή είναι ιστορική καθώς αντί για μετωπική αντιπαράθεση συνολικά με το νόμο που καταργεί το 8ωρο και βάζει απεργίες και συνδικάτα στο γύψο, η ΓΣΕΕ αποφασίζει να δώσει  μάχη κατά «ορισμένων επίμαχων διατάξεων του νόμου». Κι αντί για ανατροπή της εργασιακής ζούγκλας παλεύει «για τη μη χειροτέρευση της», δηλ. την αποδέχεται αρκεί …να μπει κλιματιστικό στην κόλαση.

Δεν θα ακολουθήσουμε σε αυτόν τον δρόμο της υποταγής. 

ΣΤΙΣ 16 ΙΟΥΝΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

Καμιά αύξηση χρόνου δουλειάς. Κάτω τα χέρια απ το 8ωρο! Όχι στην «ευέλικτη απασχόληση». Όχι στην ζωή λάστιχο! Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας . Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας – (5ημερο, 6ωρο, 30ωρο) - σταθερή και ασφαλισμένη δουλειά για όλους.

Όχι στις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Πλήρης επαναφορά της ισχύος των ΣΣΕ, κατάργηση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου. Αύξηση του βασικού μισθού, πλήρης επαναφορά της υποχρεωτικότητας τωνκλαδικών συμβάσεων.

Κάτω τα χέρια από τους αγώνες και τα σωματεία. Καμιά κυβερνητική/κρατική παρέμβαση. Όχι στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ