Βιβλιοποντικας

Το Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης στηρίζει την διακλαδική απεργία που οργανώνουν κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία την 1η Νοέμβρη με κύρια αιχμή το θέμα των μισθών και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ). Μεταξύ αυτών των σωματείων είναι και ο αδελφός Σύλλογος της Αττικής. Δυστυχώς το Σωματείο μας στην Θεσσαλονίκη στην παρούσα στιγμή δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει γενική συνέλευση ώστε η κήρυξη απεργίας να έχει δυνατότητα επιτυχίας. Ωστόσο, το Σωματείο μας θα στηρίξει όλες τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες και στην συγκεκριμένη μέρα, όπως και όλες όσες στηρίζουν την προσπάθεια ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος (Συντονισμός για την κυριακάτικη αργία, ταξικές συγκεντώσεις ΔΕΘ και Πρωτομαγιάς κ.α.)

Είναι ανάγκη να υπάρξει ένα κοινό μέτωπο αντίστασης και διεκδίκησης. Προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι να δημιουργείται με μικρά αλλά σταθερά βήματα ένας πιο μόνιμος διακλαδικός συντονισμός σωματείων οργανωμένος «από τα κάτω». Για να μπορούμε οι εργαζόμενοι σε ένα εργασιακό χώρο ή σε έναν κλάδο να περιφρουρούμε συλλογικά δικαιώματα και κατακτήσεις και να προβάλουμε τα εργατικά συμφέροντα, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να παλεύουμε από κοινού με εργαζόμενους από άλλους κλάδους και εργασιακούς χώρους και να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες άλλων κλάδων και εργασιακών χώρων. Μέσα από αυτήν την κοινή συμπόρευση άλλωστε έχουμε τη δυνατότητα να μαθαίνουμε και για τα ιδιαίτερα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι σε κάθε κλάδο και να ανταλλάζουμε σκεπτικά και εμπειρίες αγώνα ενάντια στους εργοδότες μας.

Την 1η Νοέμβρη πρέπει να ακουστεί η φωνή μας, να βγει η αγανάκτησή μας στο δρόμο, απαιτώντας το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ από την κυβέρνηση το κεφάλαιο και την εργοδοσία: Αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματα, στα ωρομίσθια. Δεν μπορούμε να ζήσουμε με εξευτελιστικούς μισθούς, με μισθούς των 500 ευρώ! Δεν μπορούν νέοι εργαζόμενοι να εργάζονται 4ωρο και να αμείβονται με 200 ευρώ το μήνα.Οι νέες ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση για την «επαναφορά» των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τον κατώτατο μισθό είναι μια απάτη και πολύ μακριά από τις ανάγκες μας. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για λύσεις που θα έρθουν από ειδικούς και σωτήρες. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να οργανώνονται πετυχημένες απεργίες είναι να οργανώνονται από τη βάση των εργαζομένων μέσα από γενικές συνελεύσεις και αυτοοργανωμένες δομές, που θα κάνουν τον κάθε συνάδελφο συμμέτοχο. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι μακριά και πέρα από τις αγωνίες και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας. Η ΓΣΕΕ εδώ και χρόνια επιδίδεται στην αγωνιστική γυμναστική των «ξεκάρφωτων» 24ωρων απεργιών και την τελευταία περίοδο έχει αφεθεί, πιο ξεδιάντροπα από ποτέ, στη γοητεία της «Κοινωνικής Συμμαχίας» με τους εργοδότες. Η συνολική στάση της έχει καταδείξει πλέον στον καθένα ότι δεν έχουμε να περιμένουμε απολύτως τίποτα από αυτήν.

Παλεύουμε για:

> Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας. 900€ καθαρά ο κατώτερος βασικός μισθός (το σχετικό αίτημα του Συλλόγου μας στην τελευταία διεκδίκηση κλαδικής ΣΣΕ και κατά τις αντίστοιχες κλαδικές απεργίες του 2013 και 2014).

> Κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης σε βάρος των νέων σε ηλικία εργαζομένων (υπο-κατώτατος μισθός για κάτω των 25 ετών).

> Να καταργηθεί η νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει ορισμό του κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση.

>Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

> Επαναφορά της ισχύος της Πανελλαδικής Κλαδικής ΣΣΕ του Βιβλίου (του 2010-2011).

> Επαναφορά των μισθών-ημερομισθίων-ωρομισθίων στα επίπεδα που προέβλεπαν οι ΣΣΕ [η Εθνική Γενική ΣΣΕ (751€ μικτά ο κατώτερος βασικός μισθός), καθώς και οι κλαδικές και επιχειρησιακές ΣΣΕ], πριν τη μνημονιακή λαίλαπα, ώστε αυτά τα επίπεδα να αποτελέσουν βάση για διαπραγματεύσεις για μισθολογικές αυξήσεις.

> Επαναφορά των μισθολογικών και θεσμικών όρων που προέβλεπε η Κλαδική ΣΣΕ του Βιβλίου του 2010-2011 (847€ μικτά ο κατώτερος βασικός μισθός, νέα επιδόματα που κερδήθηκαν, νέες ειδικότητες που κατοχυρώθηκαν, αργία του Αγίου Πνεύματος κ.ά.), ώστε αυτοί οι όροι να αποτελέσουν τη βάση για διαπραγματεύσεις για μισθολογικές αυξήσεις και θεσμικές βελτιώσεις.

> Κατάργηση των μνημονιακών νόμων που υπονόμευσαν την ελεύθερη προσφυγή των σωματείων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).

> Επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων, χωρίς «περιοριστικές» διατάξεις που θα την ακυρώνουν στην πράξη. Κανένας εργαζόμενος χωρίς συλλογική σύμβαση.

> Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας. 30ωρο-5νθήμερο-6ωρο.

> Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.
Ο αγώνας για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είναι υπόθεση όλων μας!