Βιβλιοποντικας

του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου & Χάρτου Αττικής

Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι, μαθητές, φοιτητές, άνεργοι πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες γύρω από το Σύνταγμα στην Αθήνα αλλά και όλες τις πόλεις το απόγευμα της Κυριακής 12 Φλεβάρη για να δηλώσουν ένα μεγάλο ΟΧΙ στο δεύτερο -ακόμα πιο βάρβαρο Μνημόνιο- και στη δανειακή σύμβαση-λαιμητόμο για τα εργατικά δικαιώματα. Αυτή ήταν η απάντηση του αγωνιζόμενου λαού απέναντι στην τρομοκρατία που εξαπέλυσε ο πρωθυπουργός Παπαδήμ(ι)ος και συνολικά η λαομίσητη κυβέρνησή του με την πλήρη στήριξη των ΜΜΕ.

Και τι δεν είπαν! Πως θα πεινάσουμε, πως δεν θα έχουμε φάρμακα, πως δεν θα υπάρχει πετρέλαιο, πως θα είναι άδεια τα ράφια των σουπερμάρκετ... Προβάλλοντας κάθε είδους εκβιαστικό δίλημμα προσπάθησαν να πνίξουν τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση στα αδιέξοδα κανάλια του φόβου και της παραίτησης. Μέχρι πως οδηγούμαστε σε εμφύλιο, είπαν. Στην κοινωνία υπάρχει διχασμός. Από τη μια είμαστε εμείς, όλος ο εργαζόμενος λαός, ενωμένος ενάντια στα σχέδια τους και από την άλλη βρίσκονται αυτοί, οι καπιταλιστές και τα τσιράκια τους, οι πολιτικοί.

Κι όταν ο κόσμος τους αγνόησε προκλητικά και ξεχύθηκε στους δρόμους -σε μια από τις πιο μαζικές διαδηλώσεις μετά την απελευθέρωση του ’44-, η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου, τα κόμματα που τη στηρίζουν (ΠΑΣΟΚ–ΝΔ–ΛΑΟΣ–ΔΗΣΥ), η ΕΕ, το ΔΝΤ, το κεφάλαιο και τα ΜΜΕ πανικόβλητοι, κατέφυγαν για άλλη μια φορά στη γνωστή συνταγή: στο όργιο βίας, στην ωμή καταστολή, στον πρωτοφανή χημικό πόλεμο, που αποτελούν το τελευταίο χαρτί ενός συστήματος που καταρρέει από τη λαϊκή οργή.

Θέλησαν να μετατρέψουν την πλατεία και τη γύρω περιοχή σε κρανίου τόπο. Βλέποντας ότι ήδη από τις 5 μ.μ. το Σύνταγμα είχε γεμίσει και οι διαδηλωτές συνέχιζαν να συρρέουν με αμείωτο ρυθμό (ήταν γεμάτοι οι δρόμοι από Ευαγγελισμό, Πανεπιστημίου, Σταδίου, Ερμού, Μητροπόλεως, Αμαλίας ως Συγγρού) ξεκίνησαν πριν από τις 5.30 μ.μ. τις ρίψεις χημικών και τον αποκλεισμό δρόμων πρόσβασης στο Σύνταγμα, ενώ ταυτόχρονα επιδίωκαν να διαλύσουν τους διαδηλωτές μπροστά από τη Βουλή πνίγοντάς τους στα χημικά, κυριολεκτικά χωρίς καμιά αφορμή.

Δεν τα κατάφεραν όμως να διαλύσουν το πλήθος, που ήταν αποφασισμένο να μείνει. Κανείς δεν τους έκανε το χατίρι, κανείς δεν έφυγε. Οι διαδηλωτές υποχωρούσαν για μια στιγμή, ίσα να πάρουν ανάσα, και επέστρεφαν. Για ώρες ολόκληρες ως αργά το βράδυ, παρά τους τόνους χημικών, παρά την απίστευτη βία, τις δεκάδες συλλήψεις, παρά τον πετροπόλεμο στον οποίο κατέφυγαν τα ΜΑΤ εναντίον των διαδηλωτών, κανείς δεν πήγε σπίτι του. Επιμέναμε απαιτώντας ένα και μοναδικό πράγμα.ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ. Μέναμε για να διεκδικήσουμε το δικαίωμά μας στη ζωή, το δικαίωμά μας στον αγώνα. Και αυτή μας η επιμονή, αυτό το πείσμα του κόσμου να δηλώσει «παρών» στοιχειώνει και θα στοιχειώνει τις μέρες τους από δω και πέρα.

Τα ΜΜΕ, πλήρως ευθυγραμμισμένα στις επιταγές τους, απέκρυψαν απολύτως την αλήθεια και προσπάθησαν να συμβάλουν στην τρομοκρατία, εστιάζοντας στις «εικόνες χάους», στα καμένα κτίρια και στις λεηλασίες, αλλά απλώνοντας πέπλο σιωπής για την πρωτοφανή μεγαλειώδη συγκέντρωση…

Εμπρηστές είναι αυτοί που ψηφίζουν μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους. Είναι αυτοί που διαλύουν εργατικές κατακτήσεις κερδισμένες με αίμα, πριν ένα αιώνα. Αυτοί βάζουν φωτιά στην κοινωνία, αυτοί εξαπλώνουν τη βαρβαρότητα, αυτοί έχουν την ευθύνη για το χάος που έρχεται.

Και ενώ έξω από τη Βουλή γινόταν πραγματικός πόλεμος, η πλειοψηφία των βουλευτών, δειλοί, σκυφτοί, οσφυοκάμπτες, επέλεξαν να «ψηφίσουν» την πλήρη κατάργηση των κοινωνικών, πολιτικών, δημοκρατικών, εργασιακών, ασφαλιστικών και μορφωτικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Επέλεξαν να σταθούν απέναντι στη θέληση του κόσμου της εργασίας και να στηρίξουν την κοινωνική βαρβαρότητα, τον κοινωνικό μεσαίωνα.

ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ. ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ, ΚΑΜΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΜΟΝΗ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΑΤΗ. ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ «ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ» ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τις κάλπες που θα αναδείξουν άλλους διαχειριστές της ίδιας πολιτικής. Έχουμε να περιμένουμε τα πάντα από τους δικούς μας αγώνες, από τη δική μας συμμετοχή. Σωτήρες δεν υπάρχουν και κανείς δεν θα σωθεί μόνος του. Κανένας κλάδος, κανένας αγώνας δεν θα νικήσει αν κλειστεί στο χώρο του, στο μαγαζί του, στον κλάδο του. Μπορούμε να κερδίσουμε μόνο αν ανατραπεί συνολικά αυτή η πολιτική, αν οι εργαζόμενοι πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.

Τώρα είναι η ώρα να εντείνουμε τους αγώνες μας – να μην τους αφήσουμε να πάρουν ανάσα. Με συνεχιζόμενες διαδηλώσεις, καταλήψεις, απεργίες, αγώνες διάρκειας προχωράμε μέχρι να τους διώξουμε. Οργανωνόμαστε «από τα κάτω», με συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, ξεπερνώντας το ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που, μετά τη συμμετοχή της στον κοινωνικό διάλογο για το πώς θα μειωθεί το μισθολογικό κόστος, θυμήθηκε να «αντισταθεί» προκηρύσσοντας απεργίες εκτόνωσης, χωρίς κανένα σχέδιο, καμία προετοιμασία, καμιά διάθεση κλιμάκωσης.

Το ζήτημα, όπως λέει και ο ποιητής, έχει πια τεθεί: ή θα συνεχίσουμε να είμαστε γονατιστοί ή θα ορθώσουμε άλλο πύργο ατίθασο απέναντί τους.

- Κάτω η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΣΕΒ και κάθε κυβέρνηση κοινωνικού πολέμου ενάντια στους εργαζόμενους. Να πάρει ο λαός στα δικά του χέρια τις τύχες του, μέσα από συνελεύσεις σε γειτονιές και σε χώρους εργασίας.

- Απέναντι στο εκβιαστικό δίλημμα, «συναίνεση ή χρεοκοπία» που χρησιμοποιούν κράτος και αφεντικά για να επιβάλουν την υποταγή μας, να αντιτάξουμε το πραγματικό δίλλημα του κόσμου της δουλειάς, «καπιταλιστική βαρβαρότητα ή ανατροπή για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια και εξαθλίωση, για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας».

- Όχι στο σφαγείο της δανειακής σύμβασης, του ευρώ και της ΕΕ. Δεν θα πληρώσει ο λαός το χρέος.

- Ενωμένοι και αποφασισμένοι να βάλουμε φραγμό στην εργοδοτική ασυδοσία και στους εκβιασμούς τους. 

- Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων της διαδήλωσης – Να σταματήσουν οι διώξεις.

- Δεν διαπραγματευόμαστε το δικαίωμά μας να διαδηλώνουμε.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ! ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!

Μπορούμε να κερδίσουμε, μόνο αν πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και ανατρέψουμε στην πράξη τα σχέδια εργοδοτών- κυβερνήσεων

Και στον κλάδο του βιβλίου ο πόλεμος των εργοδοτών ενάντια μας μαίνεται: απολύσεις, μειώσεις μισθών, μη καταβολή δεδουλευμένων, αποζημιώσεων, ασφαλιστικών εισφορών, ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις, εκ περιτροπής εργασία, εντατικοποίηση κοκ. Σε μια σειρά εργασιακούς χώρους υπάρχουν ανοιχτά μέτωπα, οι εργαζόμενοι αντιστέκονται….. ΦΛΩΡΑΣ, ΚΕΔΡΟΣ, Modern Times, ΣΑΒΒΑΛΑΣ, ΑΝΤ. ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ, Π. Γεωργίου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗΣ, Μετρόπολις, Ιανός, Ίνδικτος, Π. Κυριακίδης….

Ο Σύλλογός μας και το Σωματείο στη Θεσ/κη βρισκόμαστε σε διαρκή κινητοποίηση. Δεν συναινούμε στα σχέδια της εργοδοσίας. Δεν υπογράφουμε την καταδίκη μας. Αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα στους χώρους δουλειάς ενωμένοι και δεν αφήνουμε περιθώρια σε όσους παίρνουν το μέρος της εργοδοσίας να μας υπονομεύουν και να μας ξεπουλάνε. Χτίζουμε επιτροπές αγώνα και πυρήνες αντίστασης, μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που μας αφορούν άμεσα. Ενημερωνόμαστε, συζητάμε και φτιάχνουμε δεσμούς αλληλεγγύης και όχι σχέσεις αλληλοεξόντωσης. Ταυτόχρονα χτίζουμε τις γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στους χώρους δουλειάς και το κλαδικό σωματείο. Δεν υπογράφουμε καμία ατομική ή επιχειρησιακή σύμβαση πριν ενημερώσουμε το Σύλλογο.

Τώρα όσο ποτέ άλλοτε είναι αναγκαία η συσπείρωση στο Σύλλογο. 

Γενική Συνέλευση, Κυριακή 4 Μάρτη 11.00 π.μ. στα γραφεία μας

να συζητήσουμε για τη δράση μας μπροστά στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ